Rhinoceros-kevers worden beschouwd als een groep kevers met een of meer hoorns op de kop of thorax, vergelijkbaar met die van een neushoorn. Deze insecten bewonen veel delen van de planeet en zijn verspreid over verschillende leefgebieden over de hele wereld, maar ze hebben allemaal dit aanhangsel gemeen.
De hoorn is sterk ontwikkeld bij mannetjes en ze gebruiken het om met andere mannetjes te vechten en een partner te vinden. Het is een reden voor seksuele selectie in de wereld van kevers.
Coleoptera zijn een zeer heterogene groep
Kevers of Coleoptera zijn een van de meest gevarieerde groepen in het dierenrijk, aangezien hun orde meer dan 370.000 verschillende soorten omvat, meer dan elke andere orde.
Het is niet verwonderlijk dat ze deel uitmaken van de collectie van veel entomologen, aangezien hun felle kleuren, de eigenaardige aanhangsels, hun patronen of de grote omvang die ze kunnen bereiken enkele van de belangrijkste redenen zijn voor hun verzameling.
Er is niet één soort neushoornkever, maar er zijn er veel, allemaal binnen de familie van dynastines en geotrupids. Dynastines omvatten enkele van de grootste kevers ter wereld, die meer dan 15 centimeter lang kunnen zijn.
Neushoornkevers kunnen een of meer hoorns op de kop, prothorax of beide hebben.
Waar leven neushoornkevers?
Alleen dynastieën verzamelen meer dan 1000 verschillende soorten neushoornkevers. Omdat het zo'n diverse groep is, is het niet ongebruikelijk dat hun verspreiding erg breed is.
De hete en vochtige gebieden van de planeet zijn de plaatsen waar we het grootste aantal neushoornkevers kunnen zien, hoewel het in bepaalde tijden van het jaar ook mogelijk is om ze in overvloed te vinden in hete en droge gebieden.
Deze kevers komen voor in Europa, Azië, Amerika en Afrika. Dit zijn de leefgebieden van de bekendste soorten, die we hieronder beschrijven.
Herculeskever (Dynastes hercules)
Het is een van de grootste kevers ter wereld, aangezien hij 17 centimeter lang kan worden (inclusief zijn hoorn). De naam is representatief voor de grote kracht van deze insecten, die tot 850 keer hun eigen gewicht kunnen optillen.
De natuurlijke habitat is de tropische bossen van Midden- en Zuid-Amerika en de Antillen. Ze zijn te vinden in bosbodems van het eiken- en laurierbostype, in de holte van de bomen. Het is ook het huisdier van veel keverliefhebbers, die het vanaf het larvenstadium opvoeden.
Olifantenkever (Megasoma elephas)
Deze soort is kleiner dan de vorige en komt voor in het zuiden en noorden van Mexico, Midden-Amerika en in de oerwouden van Zuid-Amerika, vooral in Colombia, hoewel de populatie afneemt als gevolg van de vernietiging van tropische regenwouden.
Mannen hebben twee hoorns die uit hun hoofd steken, de ene veel langer dan de andere. Van de thorax komt een derde kleine hoorn. Dit insect is zwart van kleur en bedekt met een dun laagje haar waardoor het een geelachtig uiterlijk krijgt.
De larven ontwikkelen zich en voeden zich in de stammen van rottende vurenbomen. Volwassen olifantenkevers voeden zich met gevallen fruit zoals bananen en de schors van sommige bomen, zoals flamboyant.
De cascarudo of bicho torito (Diloboderus abderus)
We kunnen deze neushoornkevers vinden in Zuid-Amerika, voornamelijk in Argentinië en Uruguay, maar ook in Peru, Brazilië, Paraguay en Bolivia in de groene ruimtes van steden, weiden en tuinen. De larve wordt beschouwd als een plaag van tarwe en andere graangewassen.
Deze soort heeft een brede, lange hoorn die taps toeloopt van de basis naar de punt. Hij is zwart van kleur en veel kleiner dan eerdere kevers, ongeveer twee centimeter lang.
Centaurkever (Augosoma centaurus)
Het leeft in tropisch Afrika en is vooral overvloedig aanwezig in de bosgebieden van Guinee, Ivoorkust, Ghana, Togo, Benin, Nigeria, Kameroen en Congo. In sommige streken wordt de larve gegeten als een echte delicatesse.
Rhinoceros-kevers worden niet geboren om er zo uit te zien, zoals andere insecten een metamorfose ondergaan. In de eerste larvenstadia groeit en voedt het zich met ontbindend organisch materiaal, wat bijdraagt aan het evenwicht van het ecosysteem.
Hun volwassen stadium is het stadium dat het minst duurt en waarin ze die karakteristieke hoorns ontwikkelen die hen helpen paren.
