De Bactrische kameel, wetenschappelijk bekend als Camelus bactrianus, komt oorspronkelijk uit Bactrië en wordt gekenmerkt door zijn weerstand tegen extreme klimaten, omdat hij lange periodes kan overleven zonder te drinken of te eten.
Vroeger heette het Bactrië, het was een gebied onder Griekse soevereiniteit, tussen de Hindu Kush-bergketens en de Amu Darya-rivier, en van waaruit wordt aangenomen dat de Bactrische kameel ontstond en meer dan 2500 jaar geleden werd gedomesticeerd.
De morfologie van dit dier v alt op door de aanwezigheid van twee prominente dorsale bulten, die samen met zijn dichte vacht en robuuste samenstelling hem in staat stellen extreme temperaturen te verdragen.
Bactrische kamelendieet
Deze soort onderhoudt een herbivoor dieet met een grote diversiteit aan groenten. Wanneer de weersomstandigheden echter drastisch zijn en de hulpbronnen schaars zijn, kan hij vlees, botten en in het algemeen allerlei soorten stoffen eten die voedingsstoffen leveren. Dit aanpassingsvermogen is de sleutel tot hun overleving in omgevingen die evenzeer worden bepaald door hun ongelijkheid als door hun hardheid.
Net als andere kamelen herkauwt hij. Dat wil zeggen, als het voedsel eenmaal is ingenomen en naar de maag is gegaan, wordt het uitgebraakt om opnieuw te worden gekauwd en zo het verteringsproces te voltooien. Het meeste vet wordt opgehoopt in de twee bulten, die fungeren als energiereservoir in tijden van tekort.
Wat hydratatie betreft, kan de Bactrische kameel ongeveer 200 liter water per dag drinken en zo droge seizoenen compenseren waarin hij tot 10 dagen kan duren zonder enige vloeistof in te nemen.
Aan de andere kant kunnen ze, afhankelijk van de habitat waarin ze voorkomen, ten prooi vallen aan inheemse dieren zoals poema's of coyotes, waarop ze meestal ziekten overbrengen omdat ze drager zijn van parasieten.
Habitat en staat van instandhouding
De Bactrische kameel is endemisch in de dorre steppen van de voormalige USSR, Mongolië en Noordoost-China. Momenteel zijn de populaties op deze plaatsen teruggebracht tot kleine kernen, hoewel het nog steeds mogelijk is om het te vinden in de Gobi-woestijn of andere extreme omgevingen in Azië, waar de dagtemperaturen in de zomer de 50 graden Celsius kunnen overschrijden.
Gaandeweg is het geïntroduceerd als een exotische soort in Noord-Mexico voor exploitatiedoeleinden, vanwege zijn gemakkelijke domesticatie en zijn vermogen om zich aan te passen aan verschillende omgevingen.
Ondanks een dergelijke verspreiding dankzij menselijk ingrijpen, blijft het belang van dit zoogdier beperkt tot de veehouderij op het Aziatische continent, vooral in Mongolië en Iran.In deze landen wordt het niet alleen een lastdier, maar ook gewaardeerd om zijn vlees, melk en huid.
Momenteel is de Bactrische kameel voor de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) in de zogenaamde rode lijst, die de staat van instandhouding van soorten wereldwijd omvat, in de bedreigde categorie kritiek.
In feite werd hij in het midden van de vorige eeuw als uitgestorven beschouwd in termen van zijn natuurlijke verspreiding in het wild, wat werd ontkend nadat in 1957 een kleine groep individuen in de Gobi-woestijn was gevonden.
Tegenwoordig wordt geschat dat het aantal exemplaren in Azië niet groter is dan 1000 exemplaren en de grootste bedreiging is de vernietiging van de habitat door antropische actie. Zo is te zien hoe een van de dieren die het meest in staat wordt geacht om ongunstige situaties te weerstaan, de menselijke factor als belangrijkste vijand heeft.
