De implantatie van een chip bij onze huisdieren is het meest effectieve hulpmiddel geworden om ze onder controle te houden. In geval van verlies, achterlating of diefstal van het dier, als iemand het naar een asiel of naar de dierenarts zou brengen, zou het onmiddellijk worden geïdentificeerd.
Wat is een microchip?
De bekende microchip is een elektronisch dieridentificatiesysteem dat over het algemeen uit twee delen bestaat: het ene is de microchip zelf en het andere is de capsule waardoor het bedekt is. Deze capsule is gemaakt van glad, biocompatibel glas (veroorzaakt geen allergieën) en is zo klein als een rijstkorrel.
Hoe implanteer ik de microchip?
Het implantatieproces van de chip moet worden uitgevoerd door een dierenarts. De expert brengt de capsule in het lichaam van het dier, ter hoogte van de nek, en duwt hem door een injector zodra hij de huid heeft doorboord.
Elk van deze chipapparaten heeft een reeks unieke cijfercodes opgeslagen, zoiets als het ID van het dier.
Deze microchip wordt eenmaal in het leven van het huisdier geplaatst en blijft voor altijd in zijn lichaam. De informatie met betrekking tot de hond of kat wordt geregistreerd in de Canine Census-database van elke Autonome Gemeenschap, waarin de informatie met betrekking tot elke chip wordt opgeslagen (de naam van de eigenaar, zijn adres en een of twee telefoonnummers).
De ideale leeftijd om deze chip te plaatsen is vanaf anderhalve maand of twee maanden. Daarna kan het in elke maand van het leven van het dier worden geïmplanteerd.
De juistheid van de verstrekte gegevens
Het is van essentieel belang dat de gegevens die aan de dierenarts worden verstrekt exact zijn, aangezien deze informatie wordt opgenomen in de database en wordt gebruikt in geval van verlies van het dier.
Bij verandering van eigenaar of adres neem je best onmiddellijk contact op met de dierenarts, die zal ons de bijbehorende formulieren laten ondertekenen zodat de wijziging in de database verschijnt. Voor juridische doeleinden is de eigenaar van het dier degene die in deze database voorkomt, daarom is hij ook verantwoordelijk voor eventuele schade die het huisdier kan veroorzaken.
Als het dier sterft, moeten we dat natuurlijk ook meedelen via een door onze dierenarts ondertekend document.
Wat Spanje betreft, was de Gemeenschap van Madrid de eerste die de identificatie van honden en katten met de microchip afdwong. Geleidelijk aan hebben andere autonome gemeenschappen dezelfde maatregelen genomen en het lijkt erop dat de controle over huisdieren groter is, maar lang niet de gewenste.
Het nut van de microchip
Het implanteren van de chip bij onze huisdieren kan verschillende voordelen opleveren:
- Allereerst veronderstelt het een wettelijke erkenning dat wij de eigenaren en houders van ons huisdier zijn. De gegevens in de microchip kunnen niet worden vervalst.
- Als het dier verloren is, hebben zowel dierenartsen als beschermers en autoriteiten (SEPRONA) via een lezer toegang tot onze gegevens.
- Chip-identificatie helpt achterlating voorkomen, onder meer omdat de wet mensen die een dier achterlaten of mishandelen bestraft met vrij hoge straffen. Op deze manier is het mogelijk om te bewijzen wie de eigenaar en wettelijk verantwoordelijke is van een mishandeld of achtergelaten dier.
Bij verlies of diefstal
De snelste manier om een verloren hond of ander huisdier te identificeren, is door de lokale politie, de Seprona (Natuurbeschermingsdienst van de Guardia Civil) zo snel mogelijk op de hoogte te stellen van de gemeenteraad, de Reiac (Spaans netwerk voor de identificatie van gezelschapsdieren) en naar het adoptiecentrum van het dier, in het geval dat het geadopteerd is.
In de brief die we aan deze organisaties en entiteiten richten, vermelden we het chipnummer en de naam van het dier, onze persoonsgegevens en, als we die weten, de datum en plaats waar ons huisdier is verloren of gestolen .
De inhoud van de wet
In Spanje vereist de wet de identificatie van huisdieren, inclusief katten die het huis niet verlaten, in geval van achterlating, verlies, diefstal, enz. In sommige gemeenschappen wordt het dier geïdentificeerd door middel van een tatoeage of een chip, maar steeds meer dwingen de implantatie van het elektronische systeem af.
