Wanneer krokodillen, alligators of alligators worden genoemd, is het eerste dat in je opkomt een reptiel van gigantische proporties. De Chinese alligator breekt echter met deze traditie, aangezien zijn afmetingen zo klein zijn dat ze bijna wedijveren met die van de dwergalligator. Toch blijft het een woest dier waarvan de kaken ernstige ongelukken kunnen veroorzaken.
De wetenschappelijke naam van deze soort is Alligator sinensis en het is een lid van de familie Alligatoridae. Het is geen krokodil in de strikte zin van het woord, maar wel een naaste verwant van deze reptielen. Lees verder om meer te weten te komen over dit kleine maar gevaarlijke dier.
Habitat en verspreiding van de Chinese alligator
De Chinese alligator is een sauropsoort die endemisch is in het stroomgebied van de benedenloop van de Yangtze-rivier in China. Desondanks wordt aangenomen dat de bevolking in het verleden veel overvloediger had kunnen zijn en dat het een groot deel van de Chinese kusten besloeg. Dit kunnen regio's in de buurt van de Stille Oceaan (en zelfs Korea) zijn. Momenteel is dit reptiel alleen te vinden in 6 regio's van de provincie Anhui.
De voorkeurshabitats van deze organismen bestaan uit zoetwatergebieden met subtropische klimaten. Om deze reden zijn locaties zoals moerassen, meren, beekjes, vijvers en wetlands belangrijk voor deze reptielen. Bovendien stelt de grote diversiteit die op deze plaatsen bestaat, hen in staat om een groot menu beschikbaar te hebben om hun dieet samen te stellen.
Hoe gaat het met de Chinese Alligator?
Deze alligator lijkt enigszins op zijn Amerikaanse familielid, omdat hij een U-vormige snuit heeft, een harde huid die bijna op een pantser lijkt en een lange staart om in het water te bewegen.Bovendien is elk van zijn ledematen voorzien van sterke klauwen en passen de tanden in zijn kaken zo goed dat ze niet met het blote oog te zien zijn.
Toch is een van de grootste kenmerken zijn grootte, aangezien de gemiddelde grootte ongeveer 1,5 meter lang is. Ter vergelijking: de lengte van de dwergkaaiman ligt tussen de 1,2 en 1,6 meter, terwijl die van de Amerikaanse alligator groter is dan 4 meter. Dit classificeert hem als een van de kleinste, althans binnen zijn groep.
Zoals hierboven vermeld, heeft dit reptiel een zeer harde huid, omdat het bedekt is met osteodermen, wat behoorlijk resistente benige schubben zijn. Deze bescherming bedekt zijn hele lichaam en er zit zelfs een botplaat op het bovenste deel van zijn oogleden. Ook aan het einde van zijn snuit steekt zijn neus een beetje uit. Dit is een eigenschap die lijkt op die van de alligator, maar verschilt van andere alligators.
Het lichaam van dit grote roofdier heeft donkere kleuren die variëren van geel tot grijs. Evenzo zie je ook verschillende zwarte vlekken op zijn onderkaak. Dit patroon wordt op dezelfde manier herhaald bij de jonge exemplaren, behalve dat er enkele gele banden langs de figuur zijn toegevoegd.
Gedrag
Deze reptielen zijn ectotherme organismen en daarom zijn ze sterk afhankelijk van de omgevingstemperatuur. Om deze reden komen ze in een winterslaap wanneer het koud is, waarin hun activiteit drastisch wordt verminderd.Dit mechanisme is vergelijkbaar met winterslaap, omdat het hen in staat stelt om aan het einde van de herfst te "slapen" om in de lente weer te activeren.
Chinese alligators zijn dieren die het grootste deel van hun leven in het water doorbrengen, dus ze moeten een toevluchtsoord creëren in de nabijgelegen modderbanken. Hierdoor graven ze holen van bijna een meter diep, waar ze naar believen rusten en nevelen.
Over het algemeen brengen deze alligators, als het weer goed is om naar buiten te gaan en actief te zijn, een groot deel van hun tijd door met zonnebaden om hun temperatuur te reguleren. Hierdoor kunnen ze hun metabolisme activeren en 's nachts gaan jagen, waardoor ze de hele dag kunnen profiteren.
Wat eet de Chinese Alligator?
Dit reptiel is een carnivoor die gewoonlijk jaagt op waterdieren in zijn omgeving. Om deze reden bestaat hun dieet uit vissen, slakken, kokkels en amfibieën die onder water worden gevangen. Omdat de verspreiding echter ook samenv alt met menselijke nederzettingen, wordt het sporadisch gevogelte en kleine zoogdieren geconsumeerd.
Daarnaast is het ook gebruikelijk dat jonge exemplaren zich voeden met insecten.
Afspelen
Het broedseizoen vindt jaarlijks plaats in juni, aangezien het een maand dicht bij het regenseizoen is.Om dit te doen, beginnen de exemplaren van beide geslachten te vocaliseren om te communiceren en een partner te vinden. Deze organismen zijn polygyn polygyn, dus mannetjes kunnen meerdere vrouwtjes bevruchten, terwijl vrouwtjes maar één partner per jaar hebben.
Zodra het paar paart, zal het vrouwtje de leiding hebben over het opzetten van het nest en kiest ze een plek omringd door vegetatie en modder direct naast het water. De exemplaren van deze soort zijn eierleggend, dus ze hebben een plek nodig om hun eieren te leggen. Deze dieren scheppen met hun poten modder en vegetatie op en vormen zo heuvels van bijna een meter hoog waarin ze hun jongen zullen plaatsen.
Over het algemeen plaatst de moeder haar nesten meestal in de buurt van haar hol om ze tijdens de incubatie te verzorgen. In feite is het vrouwtje de enige die ouderlijke zorg toont voor haar jongen, aangezien de mannetjes vertrekken zodra de paring voorbij is. Sterker nog, als de kleintjes in september uitkomen, gaat hun moeder ze naar het nest halen en helpt ze om het water in te gaan.
Behoudsstatus
Volgens de International Union for Conservation of Nature is dit reptiel geclassificeerd als een ernstig bedreigde diersoort. Dit komt omdat de bevolking sterk is getroffen door de jacht, de consumptie van het vlees en de vernietiging van zijn leefgebied. Vanaf vandaag is het verspreidingsgebied zeer beperkt.
Gelukkig wordt er tegenwoordig niet meer lukraak op de Chinese alligator gejaagd, dus hij heeft zijn aantal stabiel kunnen houden. Het grootste probleem is nu echter het verlies van zijn thuis, omdat verstedelijking en vervuiling dit dier te veel treffen.
Hoewel er programma's zijn die hun herintroductie zoeken, is het waarschijnlijk dat dit niet genoeg zal zijn om hun uitsterven te voorkomen. Als het probleem dat hun bevolkingsafname veroorzaakt niet wordt opgelost, zullen ze door het vrijlaten van in gevangenschap gefokte individuen ter dood worden veroordeeld.De uitdagingen om dit reptiel te redden zijn moeilijk te overwinnen, maar hoop is het laatste wat je kunt verliezen.
