De rugstreeppad is een soort die sterk lijkt op de gewone pad, maar verschilt ervan dankzij de gele lijn op zijn rug. De naam van deze amfibie is afgeleid van zijn merkwaardige manier van bewegen, want in plaats van de typische amfibiesprongen te maken, lijkt het alsof hij rent tijdens zijn voortbeweging.
De soort waar het ons om gaat is met name Epidalea calamita (synoniem met Bufo calamita), een anuraan die behoort tot de familie Bufonidae waarvan de taxonomie nog onduidelijk is. Dit organisme vertoont de meeste typische kenmerken van "padden" , en daarom wordt het vaak verward met andere soorten. Blijf lezen en leer meer over deze nieuwsgierige amfibie.
Habitat en verspreiding
De rugstreeppad is wijdverbreid in heel Europa, van het Iberisch schiereiland tot West-Oekraïne. Daarnaast is het aanwezig in het Verenigd Koninkrijk, Ierland, Zweden, Frankrijk, Oostenrijk en Slowakije. Bovendien is het niet alleen beperkt tot het leven in gebieden op zeeniveau, maar is het ook in staat bergen te bereiken zoals de Sierra Estrella (1.900 meter hoog) of de Sierra Nevada (2.540 meter).
Dankzij zijn brede verspreiding kan deze amfibie verschillende habitats bezetten, variërend van kustgebieden tot hoge bergen. Desondanks bestaat zijn "ideale" omgeving uit zandgebieden in de buurt van zeeniveau, omdat hij galerijen graaft om zichzelf te beschermen. Daarnaast is het mogelijk om hem te zien in de buurt van stedelijke centra, gewassen en wegen met een soort kortstondig water.
Fysieke kenmerken
Het uiterlijk van deze amfibie is gedrongen, met vrij korte ledematen en een kop die breder is dan lang.In feite zijn de afmetingen van deze pad niet langer dan 10 centimeter, omdat je vaker kleine exemplaren ziet dan grote. Bovendien zijn de oorspeekselklieren behoorlijk gemarkeerd en worden ze waargenomen als kleine bultjes net achter het hoofd.
De ogen van dit organisme hebben horizontale pupillen met gele iris en kleine zwarte tinten. Evenzo heeft zijn huid gele tinten, hoewel groen overheerst met donkerbruine vlekken op zijn rug en zijn buik crèmekleurig is. Bovendien zijn er verschillende wratten en plooien langs de huid te zien, waardoor deze het typische uiterlijk van gewone padden krijgt.
Gedrag
Deze dieren zijn sterk afhankelijk van vocht, dus ze zijn 's nachts en in de meest regenachtige maanden van het jaar actiever. Bovendien vertonen sommige populaties in warmere of koudere gebieden een soort "winterrust" waarin ze hun activiteit verminderen en energie opslaan.Hierdoor kunnen ze hun omgeving aan, zelfs als er niet genoeg water is.
Bovendien krijgen kwetterende padden hun gemeenschappelijke naam dankzij hun specifieke vorm van voortbeweging. Vanwege de vorm van hun lichaam en de lengte van hun benen zijn ze niet in staat om duidelijk te springen en te bewegen door te lopen. Toch halen ze behoorlijk hoge snelheden tijdens het rijden.
Met andere woorden, zijn achterpoten lijken meer aangepast aan lopen en minder aan de hoge sprongen die typerend zijn voor dit type amfibie.
Wat eet de rugstreeppad?
Volwassen padden van deze soort zijn uitsluitend vleeseters en eten voornamelijk insecten. Enkele van de meest voorkomende prooidieren zijn kevers, mieren, rupsen, vliegen, wolluizen en kleine spinnen. Aan de andere kant hebben kikkervisjes een ander dieet, omdat ze zich voeden met algen en plantenresten of zelfs dode dieren.
Afspelen
Het paringsproces van deze amfibieën begint kort na de eerste regenbuien van het jaar. Dit komt omdat de soort, net als elke andere pad, sterk wordt geassocieerd met vochtigheid en zijn eieren watermassa's nodig hebben om te incuberen. Aangezien deze organismen echter een brede verspreiding hebben, heeft elke populatie zijn eigen gedefinieerde tijden.
Zingen
Op het moment dat de regens beginnen, gaan de mannetjes van de soort naar de plassen om nachtelijke refreinen te vormen en de vrouwtjes aan te trekken. Elke groep of refrein bestaat uit een bepaald aantal padden, dat varieert afhankelijk van de grootte van het waterlichaam. Door deze situatie kunnen ze het gebied niet oververzadigen en hebben ze betere kansen om te paren.
Desondanks betekent dit gedrag niet dat ze sociaal zijn, maar dat ze zinloze gevechten proberen te vermijden en hun superioriteit demonstreren door te zingen.In feite heeft dit refrein twee doelen: het vrouwtje aantrekken en de kleine mannetjes uit het gebied verdrijven, allemaal door middel van een melodieuze waarschuwing.
Amplexo
Anura's zijn een groep amfibieën met een eigenaardige manier van voortplanten, omdat ze externe bevruchting hebben. Om deze reden voeren ze om hun eieren te bevruchten een "knuffel" (amplex) uit waarmee de mannetjes achter de vrouwtjes komen om bevruchting te bereiken. Terwijl zijn partner hem omhelst, legt het vrouwtje haar eieren en hij bevrucht ze in het water.
Incubatie en geboorte van het kikkervisje
De vrouwelijke rugstreeppad is in staat om tussen de 1.500 en 5.620 eieren te leggen die in een soort geleiachtig koord in de plas worden gehouden. Deze doorzichtige eieren rijpen in gemiddeld 5 tot 12 dagen om aanleiding te geven tot kleine zwarte kikkervisjes, vergelijkbaar met kleine "vissen" . Evenzo ondergaan deze jongen na 24 of 54 dagen een metamorfose om hun jeugdige uiterlijk te bereiken.
Behoudsstatus
Volgens de International Union for Conservation of Nature zijn deze padden geclassificeerd als een soort van ondergeschikt belang. Dit komt door zijn brede verspreiding en zijn aangeboren vermogen om zich aan te passen aan nieuwe habitats. Bovendien worden de huidige populaties niet beïnvloed, dus ze lijken het hoofd te bieden aan de obstakels in hun omgeving.
Dit ziet er op het eerste gezicht waarschijnlijk geweldig uit, maar de amfibieëngroep is erg gevoelig voor veranderingen in hun omgeving. Waterverontreiniging, langdurige droge seizoenen, het gebruik van pesticiden en sommige ziekten vormen een ernstige bedreiging voor deze soorten. Je kunt niet wachten tot je populatie is gedaald voordat je iets gaat doen.
