Het had geen slurf of slagtanden, maar door zijn grote formaat kreeg het de naam olifantsvogel. Deze loopvogel, typisch voor het eiland Madagaskar, stierf ongeveer 300 jaar geleden uit als gevolg van de willekeurige en constante jacht die hij leed met de komst van de mens in dat gebied.
Een enorme vogel die niet vloog
Stel je een gigantische struisvogel voor, minstens twee keer zo groot. Dat was de aepyornis, een geslacht van strutioniforme vogels van de familie Aepyornithidae. En hoewel hij niet vloog, hoefde hij ook geen grote grondsnelheid te ontwikkelen.En het is dat tot de komst van mensen op het eiland de olifantsvogel geen roofdieren had.
Samen met de eveneens uitgestorven Nieuw-Zeelandse gigantische moa was deze vogel een van de grootste bekende. Ondanks zijn imposante uiterlijk was hij echter ongevaarlijk: hij was herbivoor.
Onderzoekers hebben niet volledig opgehelderd hoe de olifantsvogel Madagaskar bereikte. Er is een theorie dat hun voorouders dit gebied al bewoonden toen het zich miljoenen jaren geleden afscheidde van het Afrikaanse continent.
Anderen beweren dat het aanvankelijk vliegende vogels waren en dat ze op deze manier op het eiland aankwamen. Later raakten ze deze vaardigheid kwijt, omdat ze geen grondvijanden hadden.
Een grote vogel, vergelijkbaar met een gigantische struisvogel, maar herbivoor en ongevaarlijk. Dit was de olifantsvogel, een dier dat tot ongeveer 300 jaar geleden op het eiland Madagaskar leefde en dat uitstierf door willekeurige jacht en de vernietiging van zijn leefgebied.
Hoe was de olifantsvogel
Onder andere fysieke kenmerken van de olifantsvogel kunnen we wijzen op:
- Hoogte: tot 3 meter
- Gewicht: meer dan 500 kilogram
- Nek: erg lang en in de vorm van een 'S'
- Snavel: in de vorm van een harpoen
- Benen: sterk, ontworpen om je gewicht goed te dragen
- Klauwen: Krachtig
- Verenkleed: doet denken aan stekelvarkenspennen
Vergeet niet dat de aepyornis, net als de kasuaris, de nandoe of de kiwi, een vogel was die niet kon vliegen. En het is dat zijn borstbeen geen kiel had.
Uitsterving en wederopstanding? van aepyornis
Het proces van uitsterven van de olifantsvogel begon ongeveer 2300 jaar geleden, in lijn met de komst van de eerste mensen in Madagaskar. Mensen jaagden massaal op aepyornis voor hun vlees en eieren.
Uiteindelijk stierven deze dieren in de 17e eeuw uit door de voortdurende ontbossing van het leefgebied waar ze nestelden. Op de een of andere manier zijn sommige mannen vastbesloten om alles te vernietigen.
Nu worden alleen gefossiliseerde botten en eieren van de olifantsvogel gevonden. Sommige van deze laatste hebben een omtrek van meer dan een meter en een diameter van meer dan 34 centimeter. Om je een idee te geven: het volume is ongeveer 160 keer groter dan dat van een kippenei.
Tot grote vreugde van de wetenschappelijke gemeenschap worden deze eieren bij bepaalde gelegenheden intact gevonden. En dankzij een recente techniek die het mogelijk maakt om DNA uit hun schelpen te halen, is de sequentie ontcijferd.
Kun jij een olifantsvogel klonen?
Als de mens voor God speelt, heeft hij eerst de luxe om andere wezens uit te doven zonder de gevolgen te meten. En probeer ze dan weer tot leven te wekken. De gevolgen zijn nog moeilijk te berekenen.
En het is dat door het DNA-profiel van een uitgestorven dier te achterhalen, het 'nieuw leven ingeblazen' kan worden. Hoe wordt dit bereikt? Via een kloonproces, waarbij gebruik wordt gemaakt van een 'draagmoeder' van een andere soort uit dezelfde familie. In het geval van de olifantsvogel kan een struisvogel worden gebruikt.
Dus wees niet verbaasd als je binnen niet al te lange tijd een aantal plaatsen kunt bezoeken die niets te benijden hebben met die welke Steven Spielberg zich voor zijn Jurassic Park had voorgesteld. Laten we in het geval van de olifantsvogels hopen dat ze hun oude eetgewoonten blijven volhouden.