Schorpioenen, ook wel schorpioenen genoemd, verschenen ongeveer 5 miljoen jaar geleden voor het eerst op aarde. Sindsdien zijn ze echter niet veel veranderd, wat aangeeft dat hun kenmerken tot nu toe voldoende waren om te overleven. Hoewel het misschien niet zo lijkt, maken wat ze eten en de manier waarop ze jagen ook deel uit van de overlevingsstrategie van schorpioenen of schorpioenen.
Op het eerste gezicht hebben deze geleedpotigen niet veel te zeggen over hun dieet, omdat hun grote giftige staart, die zelfs een mens kan immobiliseren, vaak over het hoofd wordt gezien. Als je twijfelt over wat schorpioenen en schorpioenen eten (of kunnen eten), lees dan zeker dit artikel.
Wie zijn de schorpioenen en schorpioenen?
Schorpioenen zijn geleedpotigen die zich onderscheiden door hun langwerpige lichaam, door de aanwezigheid van een staart die gif.webp injecteert, en door hun grote scharen. Deze organismen behoren tot de groep spinachtigen, samen met spinnen, mijten en tarantula's. Bovendien behoren ze tot de meest problematische ongewervelde dieren voor mensen vanwege de gif.webpstoffen die ze produceren.
In feite zijn de termen "schorpioen" en "schorpioen" eigenlijk synoniemen voor hetzelfde type ongewervelde dieren. Beide woorden zijn meer een regionalisme dan een verschil op taxonomisch niveau. Toch worden individuen van kleinere soorten bij toeval vaak schorpioenen genoemd, hoewel hierop bepaalde uitzonderingen zijn.
Zoals je kunt zien, zijn deze geleedpotigen gevaarlijke machines voor zowel prooien als roofdieren. Om deze reden kan hun dieet zeer gevarieerd zijn en zelfs enkele soorten uit dezelfde groep op het menu staan.De gif.webpstoffen die ze bezitten zijn een geweldig hulpmiddel bij het jagen op onvoorstelbare prooien.
De metasoma (zijn staart) van de schorpioen bevat een telson die eindigt in een angel. Het communiceert rechtstreeks met de gif.webpproducerende klieren.
Wat eten schorpioenen of schorpioenen?
Schorpioenen zijn over het algemeencarnivoren en zijn gespecialiseerd in het jagen op insecten en andere ongewervelde dieren. Om deze reden is het gebruikelijk om ze door de vegetatie te zien lopen of onbeweeglijk te zijn om een smakelijke geleedpotige te vangen. De volgende lijst bevat enkele van de meest voorkomende prooien voor deze spinachtigen:
- Spinnen
- Krekels
- Kevers
- Mieren
- Wespen
- Grasshopper
- Termieten
- Hagedis
- Kleine knaagdieren
- Wormen
- Slakken
- Vliegen
- Bijen
- Kikkervisjes
- Slangen
- Andere schorpioenen en schorpioenen
Om hun prooi te verslinden, kunnen schorpioenen zich tegoed doen aan gevangenneming of wachten tot ze een schuilplaats bereiken. Ze immobiliseren hun slachtoffer meestal met hun gif.webp en verslinden het, te beginnen met zijn hoofd. Ze kauwen ook niet op hun voedsel, maar gebruiken een externe spijsvertering, vergelijkbaar met die van spinnen.
Schorpioenen verdrijven enzymen om hun voedsel vloeibaar te maken en slurpen het vervolgens op via hun mond. Hun pedipalpen en cheliceren helpen hen de prooi in stukken te snijden.
De slachtoffers waarop elke soort kan jagen, zijn heel verschillend, omdat het sterk afhangt van de grootte en het giftige vermogen van de schorpioen.In ieder geval gebruiken ze allemaal voornamelijk hun klauwen en staart om te jagen: terwijl ze de prooi vasthouden, doodt het gif.webp hem uiteindelijk. Hoe groter de staart van het exemplaar, hoe gevaarlijker het wordt geacht in termen van de gif.webpstoffen die het produceert.
Patient Hunters
Een jager gebruikt niet alleen zijn gereedschap, maar ook zijn strategieën. Schorpioenen volgen datzelfde uitgangspunt, aangezien hun slachtoffers veel behendiger wezens zijn dan zij. Om dit te doen, vertonen ze een "zit en wacht" -gedrag, waarbij ze zich heimelijk verstoppen om hun prooi bij verrassing aan te vallen.
Schorpioenen hebben een zeer trage stofwisseling en kunnen jaren zonder eten gaan. Daarom kunnen ze niet rennen of hun prooi actief achtervolgen. Omdat ze ectotherm zijn, missen ze het vermogen om hun eigen warmte te produceren en zijn ze 100% afhankelijk van de omgevingsomstandigheden.
Het is gemakkelijk om te denken dat schorpioenen hun ogen gebruiken om te jagen, maar de laatsten zijn niet zo goed in het onderscheiden van beelden.In feite nemen de meesten alleen schaduwen en lichtintensiteiten waar, dus zijn ze aangewezen op andere zintuigen. Bovendien heeft hun lichaam ook kleine haartjes waarmee ze de trillingen van de lucht en de grond kunnen voelen.
Alsof dat nog niet genoeg is, omvatten de fysieke aanpassingen die de schorpioen heeft om te jagen een soort "kam" op zijn buik, die dient als chemoreceptor. Deze eigenschap is niets meer dan een extra zintuig waarmee je geuren kunt detecteren in de vorm van deeltjes op de grond. Dit laatste betekent dat hij zijn prooi kan "ruiken" door middel van deze structuren, waardoor hij kan ruiken en hem kan volgen.
Kunnen schorpioenen en schorpioenen elkaar opeten?
De soorten van deze groep zijn meestal competitief en agressief, waardoor ze gevechten hebben met andere exemplaren van dezelfde of een andere soort. Om deze reden zullen ze, als ze de kans krijgen, andere schorpioenen of schorpioenen eten. Het klinkt drastisch, maar je zou kunnen zeggen dat het een manier is om conflicten in je voordeel te gebruiken en dat je gevechten niet alleen maar energieverspilling zijn.
Daarnaast zijn er enkele soorten die aan het einde van hun voortplanting kunnen worden gegeten of zelfs met hun eigen jongen kunnen worden gevoed. Dit kannibalistische gedrag is niets meer dan een middel om hun middelen te optimaliseren en te overleven wanneer ze schaars zijn.
Schorpioenen of schorpioenen hebben een complexe manier van eten, aangezien ze goed voorbereid zijn om met hun omgeving om te gaan. Ondanks dat het zeer gevaarlijke wezens zijn (en in staat om zelfs de dood te veroorzaken), blijven ze een fundamenteel onderdeel van het ecosysteem. Roofdieren zoals zij zijn regulatoren van het milieuevenwicht, geen bedreiging om uitgeroeid te worden.
