Boomkikkers zijn een soort amfibieën die worden gekenmerkt door hun vermogen om in allerlei soorten bomen te klimmen. Verschillende van hen hebben zelfs de neiging om een groot deel van hun leven in gebieden in de buurt van beekjes te wonen.
Daal meestal niet af naar de grond, behalve om te paren en te spawnen. De verschillende soorten boomkikkers zijn kleiner en lichter dan de landkikkers. Dit komt omdat zijn gewicht moet worden ondersteund door de bladeren van de bomen waarop hij leeft. Op dezelfde manier zijn het zeer kleurrijke amfibieën, die erin slagen op te gaan in hun omgeving, of in andere gevallen een waarschuwingsteken in hun kleur laten zien, zoals pijlgif.webpkikkers.
Ze zijn vooral te herkennen aan de verlengstukken of zuignappen op hun vingers, waarmee ze zich aan elk soort oppervlak hechten. Aan de andere kant zijn het zeer vraatzuchtige dieren die zich voornamelijk voeden met vliegende insecten, wormen of sommige spinnen.
Nieuwe soorten
In dit geval behoren de twee nieuwe soorten die zijn ontdekt tot het geslacht Litoria, een variëteit aan kikkers afkomstig uit het Oceanische continent en sommige omliggende gebieden. Ze onderscheiden zich van andere boomkikkers door de aanwezigheid van horizontale irissen, het gebrek aan pigmentatie van hun oogleden en hun geografische spreiding.
Chocoladeboomkikkers
De Litoria mira, de chocoladekikker genoemd vanwege de kleur van zijn huid, werd ontdekt in de laaglandregenwouden van Nieuw-Guinea. De wetenschappelijke naam verwijst naar het geslacht waartoe het werd geclassificeerd vanwege zijn fysieke kenmerken en locatie, naast het woord kijken, wat in het Latijn verrast of vreemd betekent.
De chocoladekikkers ontdekken
Zoals gemeld in het artikel gepubliceerd in het Australian Journal of Zoology, analyseerde de groep wetenschappers die verantwoordelijk was voor de ontdekking de geografische verspreiding en genetische variëteit van Litoria-kikkers uit Australië en Nieuw-Guinea. Naarmate hun onderzoek vorderde, bevestigden ze echter de aanwezigheid van deze nieuwe soort door middel van fylogenetische studies en biologische karakterisering.
Dankzij deze beschrijving was het mogelijk om vast te stellen dat de boomkikkers van Oceanië in twee verschillende klimaten leven. Aan de ene kant bewonen die van Noord-Australië voornamelijk de savanne en die van Nieuw-Guinea in het tropisch regenwoud.
Aan de andere kant stelden de onderzoekers voor om de chocoladekikker op te sommen als een soort van de minste zorg. Dit komt omdat deLitoria eruitziet als in oerwoudgebieden leeft die moeilijk toegankelijk zijn, dus de aanwezigheid van mensen in deze gebieden van Nieuw-Guinea is zeer ongebruikelijk
Fysieke kenmerken
De chocoladekikker is een kleine amfibie die tussen de 70 en 80 mm meet, afhankelijk van het geslacht, aangezien het vrouwtje groter is. Het heeft een uniforme bruine kleur, met een kleine paarse vlek op de rand van zijn oog. Net als zijn verwanten heeft hij lange zuignappen aan zijn vingers en achterpoten die ontwikkeld zijn om lange afstanden te springen.
Grappige Kaapse boomkikkers
De Kaapse Yorkse kikker werd ontdekt in de bossen van het schiereiland Kaap York tijdens een expeditie onder leiding van onderzoekers van de Universiteit van New South Wales en het Australia Museum.
Zijn wetenschappelijke naam is Litoria bella, een naam die verwijst naar het geslacht waartoe het is geclassificeerd en de fysieke kenmerken die deze amfibie tot een heel mooi dier maken.
Fysieke kenmerken
Zowel morfologisch als genetisch gezien is de Litoria bella een amfibie die sterk lijkt op de Australische groene boomkikker en de roodogige boomkikker.De Cape York Funny Frog onderscheidt zich echter door zijn oranje buik en ledematen en paars getinte dijen.
Op dezelfde manier is hij groter dan zijn soortgenoten en bereikt hij tussen de 35 en 41 mm op volwassen leeftijd. Aan de andere kant voedt hij zich, net als zijn verwanten, meestal met insecten en kleine wormen.
Verspreiding en staat van instandhouding
Deze soort leeft in bossen op het eiland Moa, maar ook in gebieden op het schiereiland York en beschermde gebieden zoals Kulla National Park, Kutini-Payamu National Park en Oyala Thumotang Park.
Het is geclassificeerd als een amfibie van de minste zorg gezien zijn brede verspreiding, zijn leefgebied in beschermde gebieden en het feit dat het geen bekende bedreigingen kent.
