Schildpadden, of ook wel chelonen genoemd, zijn een van de oudste dieren die er bestaan. Er wordt aangenomen dat ze ongeveer 220 miljoen jaar geleden verschenen, aan het einde van het Trias. Dankzij de oudheid is de afstamming sterk gediversifieerd en tegenwoordig zijn er soorten schildpadden die zowel in het water als op het land leven.
De Chelonians behoren tot de groep reptielen en worden gekenmerkt door een harde schaal die hun vitale organen beschermt. Alleen hun kop, poten en staart zijn duidelijk zichtbaar. Wil je weten wat de belangrijkste soorten schildpadden zijn? In dit artikel vertellen we het je.
Welke soorten schildpadden zijn er?
Schildpadden zijn reptielen die behoren tot de Testudines-orde, die is onderverdeeld in twee lagere taxonomische categorieën op basis van het vermogen van het exemplaar om zijn nek in zijn schild terug te trekken. Chelonians van de Cryptodira-onderorde kunnen hun nek rechtstreeks op hun benige schild in een rechte hoek laten zakken, terwijl die van de Pleurodira-onderorde het in een horizontale hoek moeten intrekken.
Er zijn tegenwoordig zo'n 360 soorten schildpadden, maar sommige worden ernstig met uitsterven bedreigd en andere melden geen duidelijke taxonomische situatie. Sommigen van hen brengen het grootste deel van hun leven door in rivieren en zoetwatermeren, anderen leven in de zee en komen er alleen uit om hun eieren te leggen, en sommige soorten blijven hun hele bestaan op het land.
Schildpadden planten zich ovipaar voort en broeden hun eieren uit op de grond of in het zand. Interessant is dat bij sommige soorten het geslacht van de nakomelingen afhangt van de incubatietemperatuur.Er zijn verschillende soorten chelonen volgens hun soort dieet: herbivoren, carnivoren en alleseters. In ieder geval heeft bijna iedereen een hybride dieet. We presenteren u 15 soorten schildpadden.
1. Mediterrane schildpad
De mediterrane landschildpad (Testudo hermanni) komt voor in de Europese landen die grenzen aan de Middellandse Zee. Het vrouwtje is groter dan het mannetje en is een zeer langlevende soort, met exemplaren die wel 110 jaar oud worden. Zoals te zien is aan zijn zware schild en stevige poten, is het een uitsluitend terrestrische soort.
Heeft dagelijkse gewoonten, overwintert in de winter, heeft een uitstekend gezichtsvermogen, kan twee keer per jaar eieren leggen en kan zelfs mensen herkennen (volgens individuele rapporten). Zoals alle reptielen is het ectotherm, omdat het aan de zon moet worden blootgesteld om zijn lichaam op te warmen en zo zijn metabolische functies te versnellen.
2. Roodwangschildpad
Zijn wetenschappelijke naam is Trachemys scripta elegans en leeft voornamelijk in de gebieden nabij de rivier de Mississippi, in de Verenigde Staten, hoewel hij zowel in het water als op het land kan leven. Helaas is het een invasieve soort geworden in Europa en andere regio's vanwege het onverantwoordelijke houden als huisdier.
Deze schildpad kan tot 30 centimeter lang worden, met vrouwtjes groter dan mannetjes. Bovendien is zijn lichaam donkergroen met gele vlekken, terwijl de zijkanten van zijn kop rode vlekken hebben, vandaar de naam.
3. Lederschildpad
De lederschildpad (Dermochelys coriacea) is de grootste van alle soorten zeeschildpadden, met een lengte tot 2 meter en een gewicht van 600 kilo. In die zin zijn de voorste ledematen langer dan die van enige andere cheloniaan. Mannetjes verlaten het water nooit en vrouwtjes komen aan land om tot 100 eieren per keer te paaien, maar nooit meer.
Deze soort leeft in tropische en subtropische zeeën, waar hij zich voedt met kwallen die hij bijt en vervolgens doorslikt dankzij speciale weerhaken in zijn keel. Een van de belangrijkste dodelijke vijanden van lederschildpadden is de vervuiling van de zee, omdat deze plastic zakken voor zijn slachtoffers aanziet en zich dood stikt.
Volgens sommige wetenschappers heeft deze schildpad het vermogen om zelf lichaamswarmte op te wekken, ook al is het een koudbloedig reptiel. Zijn metabolisme is 3 keer hoger dan verwacht, dus hij kan een interne temperatuur van maximaal 18°C boven het water om hem heen handhaven.
4. Russische Schildpad
De Russische landschildpad (Testudo horsfieldii) bewoont een groot gebied dat niet alleen uit Rusland bestaat, maar ook uit China, Pakistan en Afghanistan. Vrouwtjes zijn 22 centimeter lang en mannetjes 18 centimeter en kunnen in het wild wel 50 jaar oud worden.
Esthetisch gezien heeft deze soort een afgerond schild en 4 nagels aan elke poot in plaats van de 5 die bij veel andere terrestrische chelonen voorkomen. Het ondersteunt geen temperaturen boven de 28°C en wordt meestal begraven om af te koelen.
5. Geelwangschildpad
De geeloorschildpad (Trachemys scripta scripta) komt voor in Mexico en de Verenigde Staten en leeft in tropische en subtropische zeeën. Zijn naam verwijst naar de gele strepen aan de zijkanten van zijn kop en hij is groot, weegt ongeveer 200 kilo en kan tot 30 centimeter lang worden.
In het wild kan hij een indringer worden en wordt hij meestal gekozen als huisdier vanwege zijn eenvoudige verzorging, en hij eet alles: hij is alleseters. Bovendien maakt hij graag wandelingen in de zon en geeft hij de voorkeur aan kalm of langzaam zoet water met modderige bodems.
6. Noordkaartschildpad
Deze zoetwaterschildpad (Graptemys geographica) is een van de vele soorten die inheems zijn in de Verenigde Staten en Canada. De wetenschappelijke en algemene naam is afgeleid van het uiterlijk van de schaal en de huid, aangezien de markeringen en flitsen lijken op de lijnen van een geografische kaart. Vrouwtjes zijn groter dan mannetjes, maar de totale lengte is ongeveer 20 centimeter (10 tot 27).
7. Cumberlandschildpad
De Cumberland-schildpad (Trachemys scripta troostii) komt voor in de Verenigde Staten, met name in Tennessee en Kentucky. Zijn schild is groen met gele en zwarte vlekken, hij is tot 21 centimeter lang en geeft de voorkeur aan warme temperaturen (25-30°C). Hij moet altijd in contact staan met zonlicht en voedt zich met algen, kikkervisjes, vissen en rivierkreeften.
Het is een van de 3 genoemde ondersoorten die behoren tot het Trachemys scripta soortencomplex.
8. Alligatorschildpad
De alligatorschildpad (Macrochelys temminckii) ziet eruit als een levend fossiel en doet met zijn puntige schild en scherpe snavel denken aan dinosaurussen. Het leeft in Amerika en is een van de grootste zoetwaterchelonen ter wereld. Het wordt gekenmerkt door een enorme kop ten opzichte van de rest van zijn lichaam en een zeer opmerkelijke staart.
Deze aquatische soort is niet zo vriendelijk als de rest van de chelonen die we je tot nu toe hebben laten zien. Hij vertoont extreem agressief gedrag, is vleesetend en kiest onder zijn slachtoffers andere schildpadden, zoogdieren (zoals gordeldieren), vissen, insecten, amfibieën en alles wat in zijn bek past. Hij is meestal actief en jaagt 's nachts.
9. Serpentijnschildpad
De serpentijnschildpad (Chelydra serpentina), ook bekend als de satanschildpad, heeft bepaalde kenmerken gemeen met de schildpad die in de vorige sectie werd genoemd. Het wordt gevonden van Canada tot Florida, het is zoet water en heeft kaken die niet in verhouding staan tot de rest van zijn lichaam. Hij kan een lengte bereiken van meer dan 50 centimeter en een gewicht van 16 kilogram. Ze is ook een carnivoor.
10. Softshell-schildpad
Een van de vele schildpadden met zachte dop (Apalone spinifera) die overal in Noord-Amerika voorkomt. Het onderscheidt zich doordat het een kneedbaar schild heeft en zacht aanvoelt, omdat het geen verhoornde (harde) platen heeft die het bedekken. Het is zoetwater, reikt tot 50 centimeter lang en onderscheidt zich zeer goed van andere zoetwaterschildpadden door zijn spitse snuit.
11. Zanger Schildpad
Deze weekschildpad (Pelochelys cantorii) is zeer zeldzaam en moeilijk te zien. Hoewel hij een maximale grootte van bijna 130 centimeter bereikt en meer dan 100 kilogram kan wegen, brengt hij 95% van zijn leven door begraven in modderige zoetwaterbodems en komt hij slechts twee keer per dag tevoorschijn om te ademen. Het is een hinderlaagroofdier en voedt zich voornamelijk met schaaldieren, weekdieren en vissen.
12. Karetschildpad
De laatste schildpadsoort op deze lijst, de karetschildpad (Eretmochelys imbricata), wordt ook met uitsterven bedreigd. Hij lijkt qua uiterlijk op andere mariniers, zijn vinnen zijn afgeplat om te zwemmen, hij heeft een spitse snavel en hij leeft in de buurt van koraalriffen, waar hij zich voedt met zeesponzen. Hij nestelt om de twee of vier jaar, altijd tussen april en november.
13. Magdalena rivierschildpad
Deze schildpad is endemisch in het Caribisch gebied en de Magdalena-bekkens in Colombia. Hij bereikt afmetingen tot 50 centimeter lang, waardoor het een van de grootste schildpadden is die in het gebied te vinden zijn. Het is echter met uitsterven bedreigd vanwege de consumptie van zijn vlees, de vernietiging van zijn leefgebied en vervuiling.
De lokale bevolking jaagt zelfs vaak op deze prachtige schildpad om aan de vraag naar wit vlees te voldoen. Vooral tijdens de festiviteiten van de Goede Week, die de bevolking drastisch heeft verminderd. Tot nu toe is de uitroeiing van de soort (Podocnemis lewyana) geregistreerd op ten minste 3 nabijgelegen locaties.
14. Charapa arrau
De charapa arrau-schildpad (Podocnemis expansa) is de grootste binnen de onderorde Pleurodira. Natuurlijk slagen de vrouwtjes van de soort erin een meter lang te worden, terwijl de mannetjes veel kleiner zijn.Ze worden gekenmerkt door een eigenaardige verharding op de achterkant van hun schaal, wat een onderscheidend kenmerk is van alle exemplaren.
Deze soort komt van nature voor langs de rivieren de Amazone en de Orinoco, waardoor hij endemisch is in Zuid-Amerika. Helaas wordt de charapa arrau-schildpad met uitsterven bedreigd door de uitbuiting van zijn exemplaren. Hun eieren worden al eeuwenlang gebruikt om olie te produceren, hoewel hun vlees ook een delicatesse is voor de lokale bevolking.
15. Terecay
De terecay (Podocnemis unifilis) is de op één na grootste schildpad van het geslacht Podocnemis, net achter de charapa arrau. De vrouwtjes bereiken een lengte van maximaal 80 centimeter, terwijl de mannetjes niet groter worden dan 40 centimeter. Ze worden gekenmerkt door een reeks geelgekleurde gezichtsschubben, die de soort een uniek uiterlijk geven.
Net als andere soorten van het geslacht Podocnemis, heeft de terecay te lijden gehad onder uitgebreide exploitatie van zijn vlees en eieren.Hierdoor staat hij op de lijst van bedreigde diersoorten. Bovendien heeft de afname van de bevolking van de charapa arrau zijn situatie alleen maar verslechterd, aangezien de jacht op de terecay werd geïntensiveerd om de vraag te subsidiëren.
Zoals je kunt zien, zijn er veel soorten schildpadden die de zee en het land bewonen. Het is essentieel om ze allemaal te beschermen, aangezien ze onvervangbaar werk doen in hun ecosysteem.