Vissen hebben een grote diversiteit, wat tot uiting komt in hun uiterlijk, grootte en ecologie. Naast variatie in hun manier van verspreiden. Ze vatten het hele scala aan soorten vermenigvuldiging samen die aanwezig zijn bij gewervelde dieren. Weet jij hoe de voortplanting is bij vissen?
Over het algemeen is er bij deze dieren een hoge mortaliteit in de vroege stadia van ontwikkeling. Van de honderden, duizenden of zelfs miljoenen individuen bereiken slechts enkelen de volwassenheid. Het vaststellen van adequate strategieën is dus essentieel om te overleven. Hier presenteren we de aspecten, typen en voortplantingsgedrag van deze wezens.Mis niets, sommige zijn echt interessant.
Voortplantingskenmerken van vissen
De verscheidenheid aan voortplantingsvormen bij vissen is verbazingwekkend. Deze waterdieren hebben zich aangepast om het meeste uit elke situatie te halen. Laten we samenvattend enkele aspecten bekijken die verband houden met de vermenigvuldiging ervan:
- Voortplanting is seksueel, met een verscheidenheid aan strategieën en gedragingen.
- De meeste soorten zijn eierleggend, dat wil zeggen dat ze eieren leggen. Deze kunnen verschillende maten en kleuren hebben. Bovendien vindt paaien plaats op verschillende substraten (op de bodem, tussen planten, rotsen of ze blijven in het water hangen). Sommige hebben klevende substanties waardoor ze vast blijven zitten.
- Bemesting is dezelfde variabele. Het kan intern of extern in het lichaam van de moeder voorkomen.
- Omgevingscondities zoals licht en temperatuur zijn belangrijk voor de voortplanting. Op deze manier hebben sommige soorten goed gedefinieerde seizoenen voor hun cyclus. Anderen van hun kant kunnen zich het hele jaar door voortplanten.
- Ontwikkeling kan direct of indirect zijn (via larvale stadia).
- Er zijn exemplaren die, om de lage overleving in de onrijpe stadia tegen te gaan, een groot aantal gameten produceren. Anderen verbeteren op hun beurt de voortplantingsstrategie door weinig eieren te leggen, maar meer zorg in te bouwen. Zo proberen ze succes te behalen.
Mannelijk voortplantingsorgaan
Het mannelijke voortplantingsorgaan bestaat uit een paar gepaarde geslachtsklieren, met kanalen die eindigen in de cloaca of urogenitale opening. Vissen produceren een witachtige substantie, dat is sperma of melk. Sommige soorten hebben aangepaste bekkenvinnen als copulatiestructuren, dit is het geval bij bepaalde haaien.
Vrouwelijk voortplantingsorgaan
Het vrouwelijk voortplantingsorgaan is variabel, afhankelijk van de anatomie en de draagtijd of afhankelijkheid van het embryo van de moeder. Over het algemeen bestaat het uit de vrouwelijke geslachtsklieren of eierstokken (1 of 2), de kanalen en de urogenitale opening.
Soorten en vormen van voortplanting bij vissen
Zoals gezegd is de vermenigvuldiging bij deze schattige waterdieren seksueel, omdat het gebeurt via gameten (mannelijk en vrouwelijk). De 3 soorten voortplanting die bij vissen bestaan, zijn de volgende:
Gonochorisme of biseksualiteit
Gonochorisme, ook wel biseksualiteit genoemd, is de meest populaire vorm van seksuele voortplanting, niet alleen bij vissen, maar ook bij andere gewervelde dieren. Het wordt gegenereerd wanneer er twee afzonderlijke geslachten zijn (tweehuizig), dat wil zeggen individuen die sperma produceren (mannetjes) en degenen die eicellen genereren (vrouwtjes). Voorbeelden van dit soort voortplanting zijn te vinden bij zeebaars (Dicentrarchus labrax) en Atlantische zalm (Salmo salar).
Hermafroditisme
Hermafrodiete soorten worden gekenmerkt doordat beide geslachten in hetzelfde individu voorkomen.Het kan gebeuren dat de twee geslachten zich tegelijkertijd in het organisme ontwikkelen, wat bekend staat als simultaan of synchroon hermafroditisme. Bij hen is zelfbevruchting zeldzaam. We hebben bijvoorbeeld de zeebrasem (Pagellus bogaraveo).
Andere exemplaren veranderen tijdens hun leven van geslacht, dit wordt sequentiële of opeenvolgende hermafroditisme genoemd. Zo kunnen ze eerst volwassen worden als mannetjes (protandrisch) of als vrouwtjes (protogyn). Hier kunnen we de zeebrasem (Sparus aurata) noemen, die tijdens de eerste twee levensjaren een mannetje is en na 3 jaar een vrouwtje wordt.
Parthenogenese
Voortplanting door parthenogenese bij vissen bestaat uit het leggen van eieren door de vrouwtjes uit onbevruchte eitjes. Bepaalde soorten moeten echter paren met een mannetje van een verwante soort voordat de embryonale ontwikkeling kan beginnen. Daarom is het nageslacht identiek aan de moeder. Een voorbeeld van dit geval is de Amazone-mol (Poecilia formosa).
Op dezelfde manier hebben vissen 3 manieren ontwikkeld om reproductief succes te bereiken:
- Ovipariteit: verwijst naar het leggen van eieren, een praktijk die door de meeste vissen wordt uitgevoerd. Hiervoor is de bevruchting extern, dat wil zeggen buiten het lichaam van de moeder, zodra het uitzetten is voltooid. Hoewel er maar weinig ovipaar zijn met interne bevruchting. Het komt het meest voor en komt voor bij forel (Salmoninae) en tilapia (Oreochromis), als voorbeelden van commerciële vissen.
- Ovovivipariteit: in dit geval worden de eieren in het vrouwtje vastgehouden tot het moment van uitkomen. De voeding van het embryo hangt af van de dooiersubstanties van de eieren. Bevruchting is intern. Typische voorbeelden zijn guppy's.
- Levendigheid: in deze toestand vinden ontwikkeling en bevruchting op dezelfde manier plaats in de moeder. Het embryo krijgt echter rechtstreekse voedingsstoffen van de moeder. Onder de levendbarende kunnen we enkele haaien noemen.
Voortplantingsgedrag bij vissen
De reproductieve diversiteit van vissen omvat ook indrukwekkend gedrag, zoals verkering, nestvorming, incubatie van eieren en migraties. Laten we ze allemaal bekijken.
Verkering
Sommige vissen hebben interessante b altsstrategieën ontwikkeld om hun voortplanting te verzekeren. Dit kan worden uitgevoerd door een van de geslachten of zelfs door beide. De vrouwelijke Pacifische zalm (Oncorhynchus kisutch) voert bijvoorbeeld een dans uit met haar partner voordat ze gaat paaien. Dan gaat hij naar de juiste plaats, graaft met zijn staart, legt de eieren af en het mannetje bevrucht ze zodat ze ze bedekt met grind.
Nesten en broedeieren
Bepaalde vissen maken verbazingwekkende nesten, diep van binnen, gravend in het zand, met onder andere groenten en algen of kleverige substanties (die ze uitscheiden).Bij sommige organismen kan ook ouderlijke zorg voor eieren of jongen aanwezig zijn. Bij rode tilapia (Oreochromis mossambicus) vindt incubatie plaats in de mond, als een indrukwekkende methode om te voorkomen dat zijn nakomelingen in de steek worden gelaten.
Migraties
Deze zwemmers kunnen ook grote afstanden afleggen om zich voort te planten. Er zijn dus twee typen:
- Anadromos: migreren van de oceaan en grote rivieren naar grindgebieden waar ze zijn geboren, om zich voort te planten. Hier kunnen we zalm noemen.
- Catádromos: de routes gaan van zoetwateromgevingen (waarin ze leven) naar de zee om hun eieren te leggen. Zoetwaterpaling voert dit soort migratie uit.
Het zeepaardje, een voorbeeld van voortplanting bij vissen
Als jij een van degenen bent die denkt dat zwangerschap alleen een kwestie is van vrouwtjes, is de diversiteit aan mechanismen bij vissen zo indrukwekkend dat dit niet altijd het geval is. Een voorbeeld is het gewone zeepaardje (Hippocampus hippocampus).
Deze soort begint zijn voortplanting met een verkering, het paar verstrengelt hun staart en danst gedurende enkele minuten. Het vrouwtje is verantwoordelijk voor het doorgeven van de eieren van haar cloaca naar de buikzak van de mannetjes, dankzij een 3 millimeter lange papil. Van zijn kant is hij verantwoordelijk voor de verzorging van de eieren gedurende een periode van bijna twee maanden.
Na deze tijd komen ze uit het ei en komen ze tevoorschijn als miniatuurpaarden, die nog steeds onder de beschermende bescherming van hun vader staan. Het aantal jongen is talrijk (tot meer dan 400), dus het mannetje heeft een zwaar en uitputtend werk.
Het zeepaardje is een typisch voorbeeld van hoe de voortplanting bij levende wezens, en in het bijzonder bij vissen, ongebruikelijke paden kan volgen. De dieren zullen elke strategie bepalen om hun succes en overleving te garanderen.
Zoals je kunt zien, gaat voortplanting bij vissen verder dan het leggen van eieren. Bij deze dieren wordt een van de meest verbazingwekkende gedragingen gepresenteerd. Het kennen van deze aspecten is van groot belang, niet alleen uit nieuwsgierigheid, maar wordt ook relevant in de aquacultuur.