De duizendjarige okapi

Inhoudsopgave:

Anonim

De okapi wordt beschouwd als een van de meest verbazingwekkende dieren die er bestaan. Dit dier is een zoogdier dat leeft in de oerwouden van het noorden van de Republiek Congo. De wetenschappelijke naam is Okapia johnstoni.

Ondanks dat het de nauwste verwant is van giraffen en een aantal van hun morfologische kenmerken deelt, lijkt het meer op een paard. Zijn vacht is roodachtig van kleur, behalve op zijn achterhand, waar hij gestreept is als zwart en wit als een zebra.

Het heeft een langwerpige nek en enorme, puntige oren. Vlakbij zijn er, net als giraffen, twee kleine ossicones zonder duidelijke anatomische functie.

Haar tong is donkerblauwachtig van kleur en meet ongeveer 30 centimeter. De tong is lang genoeg om met de punt de oren schoon te maken.

Haar gehoor- en reukzintuigen zijn sterk ontwikkeld. Hun gezichtsvermogen wordt, in tegenstelling tot giraffen, als nogal zwak beschouwd.

Okapi's zijn erg kalm, verlegen en ongrijpbaar. Met een solitair gedrag leven deze dieren af en toe in paren of in kleine familiegroepen.

Een kenmerk dat hen onderscheidt, is dat ze bijna nooit hun 'stem' laten horen. De pups zijn alleen te horen als ze communiceren met hun moeders en de volwassenen tijdens de paartijd.

Okapi habitat en voortplanting

Okapi's leven in oerwouden en bossen waar de vegetatie erg dicht is. Dit vermindert de kans om gezien te worden door hun roofdieren. Er is heel weinig informatie verzameld over okapi's, aangezien ze in gebieden leven die voor mensen extreem moeilijk te doordringen zijn.

In een staat van vrijheid komen ze alleen voor in de bossen van Congo. Het werd vroeger ook gevonden in Oeganda, maar ze stierven uit het gebied. In gevangenschap is hij echter te vinden in dierentuinen over de hele wereld.

Zoals alle zoogdieren moeten okapi's geslachtsrijp zijn voordat ze zich kunnen voortplanten. Vrouwtjes zijn na twee jaar volwassen, maar mannetjes doen er drie jaar over.

Tijdens het broedseizoen lieten vrouwtjes een blaasbalg horen om mannetjes aan te trekken. Ze komen en vechten voor hen. Ondanks dat ze solitair zijn, blijven ze, wanneer ze paren, lange tijd bij hun partner.

De draagtijd is extreem lang. De draagtijd van de okapi duurt tussen de 14 en 15 maanden, waarna een enkel kalf wordt geboren. De pups hebben een gewicht dat varieert tussen de 18 en 20 kilogram.

Een opvallende eigenschap is dat ze bij de geboorte hun moeder niet herkennen. Op deze manier kan het kalf, als de moeder sterft, overleven onder de hoede van een ander vrouwtje. De levensverwachting van de okapi is 30 jaar.

De bedreigde okapi

Okapi's slagen erin zich gemakkelijk te camoufleren in de dichte en ontoegankelijke bossen waar ze leven. Ondanks hun grote vermogen om onopgemerkt te blijven, hebben ze een natuurlijk roofdier: het luipaard.

Ook hebben natuurbeschermingsorganisaties andere risicofactoren vastgesteld voor de veiligheid van deze soort.

Een van de belangrijkste is dat zijn leefgebied wordt verkleind. De groei van de omringende bevolking leidt tot ontbossing, waardoor bewoonbare zones voor mensen ontstaan.

Dit betekent dat het territorium dat de okapi's bewonen steeds kleiner wordt. Daarom worden ze gedwongen te verhuizen naar plaatsen die niet ideaal zijn voor hun evolutie.

Net als veel andere dieren wordt er op okapi's gejaagd vanwege hun vacht. Er zijn gewapende groepen die zich verspreiden en zelfs kamperen in de bosrijke gebieden waar dit dier wordt gevonden.Of ze nu hun huid gebruiken of hun vlees eten, op ze jagen vormt een aanval op het leven van dit dier, dat als een levend fossiel wordt beschouwd.

Het simpele feit van het lange en ineffectieve reproductieproces vormt op zich al een mogelijk gevaar voor uitsterven. Na een draagtijd van 14 maanden krijgen ze één kalf. Door het lage geboortecijfer kunnen ze eventuele verliezen van een kudde niet snel compenseren.

Vanwege de ondoordringbare aard van hun leefgebied, is het onmogelijk om met zekerheid te weten hoeveel individuen er zijn in de wereldbevolking van de okapi's. Het wordt echter beschouwd als een bedreigde soort vanwege het kleine verspreidingsgebied. Daarom moet het worden verzorgd en bewaard.