Mieten (Acari) zijn een subklasse van spinachtigen met bijna 50.000 beschreven soorten, hoewel er naar schatting nog veel meer zijn. Degenen die parasitair zijn, nestelen zich op de huid van het dier en kunnen verschillende symptomen veroorzaken, zoals jeuk, roodheid en haaruitval. De mijten in de hamster brengen het leven van het dier niet in gevaar, maar je moet ze wel kwijtraken.
Over het algemeen zijn huidparasieten bij knaagdieren meestal van het geslacht Demodex en Sarcoptes en de klinische symptomen zijn verschillend, afhankelijk van de oorzakelijke etiologische agens. Als je meer wilt weten over de aanwezigheid van mijten bij hamsters, lees dan verder.
Demodex-infecties
Infecties bij hamsters door mijten van het geslacht Demodex staan bekend als demodicose. Sommige van de gebeurtenissen die deze ziekte bevorderen, zijn chronische nierziekten, onvoldoende voeding, stress en een afname van de effectiviteit van het immuunsysteem van het dier als gevolg van gevorderde leeftijd.
Van alle gevallen van demodicose is Demodex aurati de meest voorkomende oorzaak, die tijdens het klinische beeld ook abcessen veroorzaakt. Onder de meest voorkomende symptomen vinden we de volgende:
- Alopecia door patches, dat wil zeggen, het dier verliest haar in specifieke delen van het lichaam.
- Roodheid rond de oren, ogen en neus.
- Krassen tegen de tralies van de kooi.
- Nekblessures in de beginfase.
- Productie van secundaire infecties, die meervoudig orgaanfalen bij het dier kunnen veroorzaken.
Zoals we hieronder zullen zien, zijn dit alleen de klinische symptomen die aanwezig zijn in milde gevallen. Zowel Demodex als Sarcoptes kunnen leiden tot schurft, een veel ernstiger pathologie.
Sarcoptes-infecties
Sarcoptes scabiei is een ziekteverwekker die zoogdieren als gastheer heeft en de bekende schurft in hen veroorzaakt. De vrouwelijke mijt graaft zich in de epidermale laag van het dier en graaft er tunnels in. Op zijn beurt laat het 2-3 eieren per dag achter, wat zich verta alt in ongeveer 50 voordat het sterft.
Eieren komen uit en larven komen uit de huid en zijn volwassen in ongeveer 12-15 dagen. De besmettelijke vormen zijn nimfen en volwassenen. Onder de symptomen van Sarcoptes-mijten bij hamsters vinden we het volgende:
- Het vrouwtje vernietigt epidermaal weefsel en graaft tunnels, waardoor het huidoppervlak van het dier erg jeukt.
- Uitslag/zweren verschijnen als gevolg van graven.
- Aanvankelijke haaruitval op het hoofd, die zich kan uitbreiden naar de rest van het lichaam.
Zoals de Amerikaanse Library of Medicine aangeeft, kan schurft ook bij mensen voorkomen. Het is noodzakelijk om te weten dat, net zoals demodicose niet van dieren op mensen wordt overgedragen, schurft dat wel kan.
Is schurft een zoönose?
Ja en nee. Verschillende soorten Sarcoptes scabiei kunnen van een hond, rat, alpaca of hamster - naast andere dieren - naar een mens springen. De vrouwtjes van de verschillende typen zullen in de huid van de geïnfecteerde persoon beginnen te tunnelen, maar ze zullen snel sterven, aangezien het niet hun werkelijke gastheer is.
Een rat of hamster met schurft zal de ziekte dus niet volledig doorgeven aan de voogd. Desondanks moet voorzichtigheid worden betracht bij het omgaan met zieke dieren.
Alleen de soort Sarcoptes scabiei var. hominis veroorzaakt schurft bij mensen.
Behandeling
Als je vermoedt dat een van je hamsters mijten heeft, is het eerste dat je moet doen, hem onmiddellijk van de groep te scheiden, de hele kooi met kokend water te wassen en het substraat zo snel mogelijk te vervangen. Dit voorkomt dat andere leden van de kolonie besmet raken, als ze dat al niet zijn.
Zodra het zieke dier geïsoleerd is, is een bezoek aan de dierenarts verplicht. Over het algemeen zal de specialist oraal ivermectine voorschrijven aan de hamster, een medicijn dat wordt gebruikt om meerdere ziekteverwekkers van de mijtengroep te doden. Bovendien kun je bij de dierenarts anti-mijt sprays kopen om de kooi schoon te houden tijdens de behandeling.
Het verschijnen van mijten op de huid van hamsters is niet gebruikelijk, omdat ze meestal in vrij beperkte omgevingen leven en niet in contact komen met de buitenwereld. Over het algemeen vinden deze uitbraken plaats wanneer een nieuw lid van de kolonie met de ziekte wordt geïntroduceerd.
Daarom, als je een groep knaagdieren hebt, is het altijd gepast om het nieuwe lid minstens een week alleen in een kooi te isoleren. Zo voorkom je dat je mogelijke infecties verspreidt naar de rest van de huisdieren in huis.
