Wanneer grote mieren samenkomen, zijn ze niet langer een individuele entiteit en worden ze een kolonie, ook wel 'superorganisme' genoemd. Deze aggregatie bestaat uit een grote familie die in hun kleine geest is gesynchroniseerd om naar een gemeenschappelijk doel toe te werken. Wanneer deze aggregaties zich manifesteren, gaan alle andere dieren uit de weg.
Grote mierenkolonies zijn een krachtige kracht, foerageren en bewegen als één dier. Ze zijn zo met elkaar verbonden dat ze zich gedragen als een autonoom wezen; een superorganisme, dat gespecialiseerd is om specifieke taken uit te voeren. Door samen te werken zijn grote mieren de winnaars van de natuur geworden.
Waarom de naam van culonas mieren
Zijn wetenschappelijke naam is Atta laevigatta, een soort hymenoptera van de familie van de formicidae. Het is ook een van de meest voorkomende bladsnijmieren. Hun bijnaam 'culonas mieren' is te danken aan hun uiterlijk, dat wil zeggen een grote, gladde, glanzende kop en een ook grote achterkant.
In Colombia staat deze soort bekend als 'culona mier'. In andere delen van de wereld, zoals Argentinië en Ecuador, wordt het in ieder geval "zompopo de mayo" genoemd, in Venezuela "akango" , in Paraguay "chicatana" en in Mexico "cepe culón" .
Fysieke kenmerken
Mieren met een grote kont hebben het uiterlijk van alle terrestrische Hymenoptera, behalve hun grote billen, die donkerder van kleur zijn dan de rest van de normale mieren.De grootste grote mier is de koningin , die 2,5 centimeter lang kan worden, terwijl de werksters kleiner zijn, namelijk 1,5 tot 2 centimeter.
Afgezien van de koningin zijn de rest van de kolonie uitstekende gravers. Zo kunnen ze een grote mierenhoop bouwen, met een diepte in de aarde van 5 meter, die zich uitstrekt tot 100 vierkante meter in doorsnee. De ingang van deze ministad kan ongeveer 9 centimeter breed zijn. Ten slotte hebben deze nesten een levensduur van 50 jaar.
Wat eten grote mieren
Grote mieren voeden zich met schimmels die ze zelf kweken, die op hun beurt afkomstig zijn van bladweefsel dat deze mieren kauwen. Met betrekking tot dit voedsel kunnen de volgende algemeenheden worden aangehaald:
- Grote mieren kweken deze paddenstoelen in ondergrondse tuinen, die 40 cm breed en 90 cm diep kunnen worden.
- De gekweekte paddenstoel is het enige voedsel voor de koningin en haar larven.
- Gekweekte paddenstoelen hebben een sponsachtig uiterlijk. Ze bevatten cellen die 'gongilidia' worden genoemd.
- De schimmel blijft in zijn pure staat, zonder dat de mier verzorging nodig heeft.
- De culonas werkmieren voeden zich met het sap van de bladeren, wanneer deze in kleine stukjes worden gesneden.
Habitat en gedrag
De kolonies die grote mieren bouwen zijn ondergrondse ministeden. In hen vindt alle actie en zorg voor de jongen plaats. Als de arbeiders naar de oppervlakte komen, doen ze dat meestal 's nachts - zelden overdag. Ze klimmen naar de boomtoppen en snijden met hun kaken de bladeren in een gebogen vorm.
De bladeren die ze afsnijden staan in verhouding tot hun lichaam. Op deze manier laden ze ze op hun rug om ze naar de kolonie te brengen. Naast de activiteit in de mierenhoop zelf, draagt dit werk bij aan de afbraak van 20% van de bladeren van de bomen. Bovendien neemt de koningin een deel van de paddenstoelen die van deze bladeren zijn gemaakt voor haar huwelijksvlucht.
Castas de la hormiga culona
Grote mieren zijn verdeeld in 2 kasten: de eerste zijn de gevleugelde en vruchtbare mieren, de koninginnen en de mannetjes. Deze laatsten zijn arbeiders of vermeerderaars, die verantwoordelijk zijn voorhet ondergrondse nest vormgeven en het transporteren van de afgesneden bladeren.
Wanneer de diploïde koningin (met een volledige set genen) paren met een haploïde mannetje (halve genen) in de beroemde huwelijksvlucht, kan ze een nieuwe kolonie beginnen met haar eigen werkmieren met grote bodem. Het is belangrijk op te merken dat de huwelijksvlucht begint in het regenseizoen, meestal wanneer het stopt met regenen.
Big ass mieren tactiek
De culonas-mieren hebben hun trouw aan teamwerk en hun gesynchroniseerde communicatie bewezen. Daarom staan deze kleine Hymenoptera bekend om hun strategie om van rol te veranderen.
Dit gedrag gaat over een heel bijzondere manier van werken, die begint met het kweken van paddenstoelen door de jonge mieren. Wanneer ze volwassen worden en ervaring opdoen, komen ze naar de oppervlakte en beginnen ze bladeren te snijden.
Vijanden van de grote mieren
Deze sterke bouwmieren hebben enkele vijanden waarvoor ze voorzichtig moeten zijn en in dit specifieke geval schuilt het gevaar in 2 scenario's. Ten eerste, wanneer de koningin op haar huwelijksvlucht vertrekt, wordt ze het favoriete voedsel van vleermuizen en vogels.
Bovendien moeten de mierenhopen van deze soort worden geconfronteerd met natuurlijke gevaren, zoals overstromingen en de hand van de mens, vooral wanneer ze worden gevangen voor de bereiding van gastronomische gerechten. Toch slagen deze slimme kleine krijgers erin om nieuwe kolonies te bouwen en zo de heerschappij van de grote mieren uit te breiden.
Zoals je kunt zien vertegenwoordigen mieren de hoogste graad van samenwerking, vervat in biologische aggregaties van het eusociale type. Elke mier is geen individuele entiteit, maar weer een deel van een biologisch superorganisme dat samen beweegt met één doel: overleven in de tijd en de soort uitbreiden.
