Voor mensen is het herkennen van bekende of bekende gezichten een vrij eenvoudige taak, grotendeels vergemakkelijkt door onze eigen neurologische ontwikkeling. Maar misschien hebben we er niet bij stilgestaan hoe andere dieren, zoals honden, hun eigen soort of andere naaste wezens herkennen. In dit artikel geven we je alle details.
De hond en zijn zintuigen
Het lijdt geen twijfel dat de hond een van de meest trouwe en onafscheidelijke gezelschapsdieren is. Grote kans dat hij je als eerste hoort thuiskomen, je meteen enthousiast ontvangt. Het is bij iedereen bekend dat een deel van de snelheid van herkenning te maken heeft met het uitstekende reukvermogen van honden.
Je zou kunnen zeggen dat reuk het meest ontwikkelde gevoel van honden is. Een voorbeeld is het aantal reukreceptoren dat ze hebben: naar schatting tussen de 200 en 300 miljoen, een enorm aantal als we het vergelijken met de vijf miljoen die mensen hebben. Het reukvermogen van honden is ongetwijfeld een van hun meest betrouwbare 'gereedschappen' als het gaat om het herkennen van objecten of mensen.
De reukreceptoren van honden zijn slechts 30 tot 60 dagen actief. In tegenstelling tot wat er gebeurt met andere soorten gevoelige mechanismen bij zoogdieren, zijn deze structuren echter in staat zich voortdurend te regenereren. Natuurlijk hangt het vermogen, de hoeveelheid en de efficiëntie van de geur volledig af van het ras, de genetica en zelfs de training.
Het is duidelijk dat naast reuk, gehoor en zicht ook belangrijke zintuigen zijn bij hondachtigen. En juist door reuk en zicht te combineren kunnen honden verschillende mensen of dieren herkennen.
Hoe herkennen honden ons?
Met betrekking tot dit onderwerp zijn er verschillende studies en onderzoeken die bevestigen dat de gebieden die worden gestimuleerd in de hersenschors wanneer een hond een gezicht ziet, dezelfde zijn als de onze. Dit houdt in dat honden hun gezichtsvermogen gebruiken om onderscheid te maken tussen bekende en onbekende gezichten.
Als we verder gaan, is er wetenschappelijk bewijs dat honden puur gezichtsherkenning gebruiken: dat wil zeggen dat het voldoende is dat ze naar iemands gezicht kijken om te weten of ze bekend zijn of niet. In die zin is het ook bekend dat ze meer moeite hebben met het onderscheiden van gezichten wanneer hun eigenaars het bedekt hebben. Misschien is het in deze gevallen dat zijn geavanceerde reukvermogen in het spel komt.
Naast gezichtsherkenning kunnen honden ook onderscheid maken tussen de verschillende uitdrukkingen die we kunnen uiten. En, wat meer merkwaardig is, het is bekend dat honden liever de gezichten van wezens van dezelfde soort zien dan andere.
Herkent u uw hondachtige familieleden?
Zodra we het 'mysterie' hebben opgelost van hoe honden ons kunnen herkennen, is de volgende vraag of dit vermogen zich verta alt naar leden van hun hondenfamilie. En om dit te beantwoorden moeten we ons opnieuw wenden tot wetenschap en onderzoek.
In een artikel gepubliceerd in het tijdschrift Behavioral Processes werd een experiment uitgevoerd om het antwoord te krijgen. De procedure begon toen puppy's voor twee volwassen teven werden geplaatst, een van hen de moeder. De resultaten toonden aan dat een hoog percentage van de tijd de welp er de voorkeur aan gaf om dichterbij te komen en meer tijd door te brengen met zijn biologische moeder.
Maar wat als de welp opgroeit en volwassen wordt? Om te testen of deze herkenning nog klopte, werden kledingstukken geïmpregneerd met de geur van de biologische moeder en van exemplaren van hetzelfde ras en dezelfde leeftijd. Het resultaat was opnieuw positief, aangezien de juvenielen – rond de twee jaar oud – de geur van hun moeder bleven herkennen, ondanks dat ze gescheiden waren.
Het biochemische mechanisme achter dit fenomeen wordt nog steeds niet volledig begrepen, maar het is ongetwijfeld een verder bewijs dat honden in staat zijn hun dierbaren te herkennen.
