Het leven in de woestijn is vrij moeilijk, dus dieren hebben verschillende strategieën moeten ontwikkelen om erin te overleven. Een van de meest interessante soorten zijn de woestijnmieren, een groep hittebestendige geleedpotigen die ongelooflijke navigatievaardigheden bezitten.
Woestijnmieren bestaan uit verschillende soorten die behoren tot het geslacht Cataglyphis. Ze zijn ingedeeld in de Hymenoptera-groep, die andere geleedpotigen omvat, zoals bijen, wespen en bladwespen. Blijf deze ruimte lezen en ontdek alles over deze merkwaardige insecten.
Habitat en verspreiding van woestijnmieren
Deze groep mieren dankt zijn naam aan het feit dat ze graag in grote, droge gebieden leven. Veel van hen zijn verspreid in de Sahara-woestijn, maar ze zijn gevonden in het Nabije Oosten en bepaalde delen van Europa. Voor hen is het geen grote uitdaging om door de immense zee van zand te bewegen, aangezien ze vrij snel bewegen en snelheden halen van meer dan 20 meter per minuut.
De hoge temperatuur van de woestijnen is geen probleem voor deze mieren, omdat ze een grote weerstand hebben tegen hete omgevingen. Volgens een artikel gepubliceerd in het tijdschrift Molecular Ecology zijn ze zelfs bestand tegen een omgevingstemperatuur tussen de 43 en 45 graden Celsius. Ze bereiken dit dankzij verschillende moleculaire mechanismen die de cellen van hun lichaam beschermen tegen uitdroging.
Kenmerken van de soort
Het lichaam van deze soort is verdeeld in 3 verschillende secties: kop, borststuk en achterlijf. De laatste 2 worden vergezeld door de typische "wespentaille" , wat een onderscheidend kenmerk is van de Hymenoptera-groep. Bovendien vertonen ze verschillende kleuren, variërend van donkere tot roodachtige tinten (en zijn specifiek voor elke soort).
Woestijnmieren variëren enorm in grootte, zelfs tussen individuen van dezelfde soort. Er wordt echter geschat dat de vleugelromp (thorax) van de exemplaren gemiddeld tussen de 2 en 6 millimeter lang kan zijn. De variabiliteit van zijn kenmerken heeft geleid tot twijfels over de taxonomische classificatie van de groep, hoewel hierover nog geen definitief antwoord is.
Kastenstelsel
Net als bij andere mierendodende mieren hebben woestijnmieren een kastensysteem dat individuen binnen het nest verdeelt. Elk van deze groepen heeft specifieke kenmerken en de leden zijn gespecialiseerd in het uitvoeren van bepaalde taken.Deze rollen worden vanaf de geboorte gedefinieerd en zijn als volgt gegroepeerd:
- Werknemers: zij zijn verantwoordelijk voor het verzamelen van voedsel, de jacht en het verdedigen van het nest. Bij sommige soorten zijn ze ook in staat eieren te leggen en komen ze de koningin vervangen als ze sterft.
- Mannetjes: zij zijn de copulators van het nest en hun taak is om tijdens de paartijd met de koninginnen te paren om ze te bevruchten. Ze komen uit onbevruchte eieren en sterven kort nadat ze hun plicht hebben gedaan.
- Queen: zij is de belangrijkste reproductie van het nest, zij is verantwoordelijk voor het produceren van de eieren die aanleiding geven tot de andere rassen. Bepaalde soorten woestijnmieren hebben meer dan één koningin in hun nest (iets dat bekend staat als polygynie).
- Onbevruchte of maagdelijke koninginnen: ze vormen nieuwe kolonies, ze worden alleen geboren tijdens het broedseizoen en wanneer ze bevrucht zijn verhuizen ze naar een andere plek om hun eigen nest te vormen.
Soorten woestijnmieren
Zoals hierboven vermeld, bestaan woestijnmieren uit verschillende soorten die tot hetzelfde geslacht behoren. Elk heeft specifieke kenmerken en verschillende distributies. Sommige staan hieronder vermeld, maar er zijn er nog veel meer:
- Catagliphis bicolor: Het is ook bekend als de Saharawoestijnmier. Het is de soort die het best bestand is tegen hitte, aangezien het gedurende korte perioden 50 graden Celsius kan verdragen.
- Catagliphis bombycina: Het wordt de zilveren woestijnmier genoemd. Het wordt gekenmerkt door een rode kleuring met contrasterende haren die licht reflecteren. Deze flitser wordt gezien als zilveren tinten en is de reden dat het zijn naam krijgt.
- Catagliphis-cursor: Het heeft een zwarte kleur en wordt uitsluitend gedistribueerd in regio's dicht bij de Middellandse Zee.
Gedrag
Deze mieren zijn behendige roofdieren die hun snelheid gebruiken om hun prooi te vangen. Ze leggen lange afstanden af op zoek naar voedsel, dus hebben ze bepaalde aanpassingen ontwikkeld waardoor ze zich kunnen oriënteren en zonder problemen naar hun nest kunnen terugkeren.
Formicids (mieren) gebruiken vaak feromonen om zich te oriënteren, maar deze moleculen vallen zeer snel uiteen in droge omgevingen. Daarom ontwikkelden de woestijnmieren mechanismen vergelijkbaar met stappentellers die de stappen tellen die ze zetten, waarmee ze afstanden kunnen berekenen.
Bovendien gebruiken deze insecten de zon als kompas om zich te oriënteren en gemakkelijk terug te keren naar hun mierenhoop.
Eten
Woestijnmieren zijn alleseters en grijpen elke gelegenheid aan om zich te voeden. Dit betekent dat hun dieet verschillende soorten geleedpotigen, planten en aas omvat, hoewel bepaalde soorten bepaalde voorkeuren vertonen.In tegenstelling tot andere soorten mierendodende middelen gaan de exemplaren alleen op zoek naar voedsel omdat ze geen feromonen hebben om hun soortgenoten te rekruteren.
Afspelen
De reproductie van deze mierendodende middelen wordt op dezelfde manier uitgevoerd als bij andere groepen. Tijdens het paarseizoen voeren de maagdelijke koninginnen hun huwelijksrace uit, waarbij de mannetjes ze achtervolgen om te proberen ze zwanger te maken. Dit evenement onderscheidt zich van de typische paringsvlucht door het simpele feit dat het op de grond plaatsvindt en niet in de lucht.
Zodra dit proces is voltooid, verhuizen de koninginnen naar een ander gebied om hun eigen mierenhoop te vormen en hun eieren te leggen. De nieuwe matriarch kan zelfs enkele arbeiders uit haar oude nest meenemen om haar te helpen met haar taken. Deze merkwaardige strategie staat bekend als koloniale splitsing.
Bij sommige soorten houden de werksters in het nest hun voortplantingsorganen actief, zodat ze de koningin kunnen vervangen als ze sterft.Het enige probleem is dat het proces wordt uitgevoerd door middel van parthenogenese. Dit mechanisme produceert exacte kopieën van de ouder en verkleint de genenpool. Toch zorgt dit ervoor dat het nest overleeft en langer actief blijft.
Behoudsstatus
Er is weinig bekend over de huidige situatie van deze organismen, aangezien ze verspreid zijn in gebieden die moeilijk te onderzoeken zijn. Bovendien heeft de taxonomische situatie van de groep meer complicaties veroorzaakt bij het begrijpen van deze mieren. Hun geweldige aanpassingen aan de omgeving hebben ze echter tot behoorlijk succesvolle soorten gemaakt, dus het is onwaarschijnlijk dat ze gevaar lopen.
