Er is altijd gesproken over de gelijkenis tussen de apenfamilie en de mens. In feite overstijgt deze relatie fysieke overeenkomsten met sociaal gedrag; de sociale structuur van de apen v alt samen met het relatiegedrag van de mens.
Apen leven meestal in groepen. Dit geeft hen meer overlevingsgaranties bij het zoeken naar voedsel of bij het verdedigen tegen roofdieren; Daarnaast komt het de voortplanting en bescherming van het nageslacht ten goede.
Net als bij mensen is socialisatie bij apen gebonden aan emoties. Dat wil zeggen, in de manier waarop u zich voelt in uw sociale groep; daarom zijn situaties van stress of conflicten bepalend voor het verbreken van relaties of het vormen van een andere sociale groep.
Sociale structuur van apen
De sociale structuur van apen verschilt per soort. De meeste hebben echter een zekere overeenkomst in termen van socialisatiegedrag. In veel gevallen hebben sociale groepen een dominante leider die het functioneren van het peloton controleert.
Apengroepen kunnen bestaan uit soorten van hetzelfde geslacht of uit verschillende geslachten; Je ziet ook heel grote groepen waar andere kleinere sociale kringen leven. Bovendien heeft dit geen invloed op het samenleven van de hele roedel.
Volgens de soort worden vrije sociale groepen gevormd van vijf tot honderd leden. In het geval van nachtelijke apen is hun sociale structuur klein omdat ze monogaam zijn. Daarom hebben ze kringen van twee tot vier leden waar het paar samenwoont met één of twee jongen.
Sociaal gedrag van apen
De manier waarop de sociale structuur van apen is opgevat, is gericht op het bereiken van overleving; elk individu vervult zijn functies volgens de aanwijzing. Zo zijn er soorten waarbij de vrouwtjes op zoek moeten naar voedsel, terwijl de mannetjes voor de jongen zorgen of andersom.
Apensoorten hebben over het algemeen een dominant mannetje. In sommige gevallen is het het enige broedende lid, zoals bij huilende kapucijnen; de leider heeft zelfs het voordeel dat hij meer eet en verzorgd wordt door andere leden van de groep.
In grote groepen is het gebruikelijk dat vrouwtjes en hun vrouwelijke jongen een sociale kring vormen. Van hun kant verlaten de mannelijke nakomelingen deze kring om een andere familie te vormen binnen dezelfde sociale structuur als de apen.
Vormen van socialisatie bij apen
Apen zijn zeer sociale zoogdieren. Om dit te doen, maken ze gebruik van verschillende middelen waarmee ze verbanden kunnen leggen binnen hun sociale structuur en hoe ze hun rol binnen de groep kunnen versterken.
- Apen kunnen verschillende geluiden reproduceren waarmee ze gesprekken kunnen voeren. Net als schreeuwen dienen ze om afstand te nemen van een andere groep apen of te waarschuwen voor een risico.
- Spelen is een zeer belangrijke activiteit voor apen, omdat het een van de meest oprechte vormen van socialisatie vertegenwoordigt. Door het spel hebben ze niet alleen plezier, maar kunnen ze ook empathie meten met de ander. Bovendien helpt het hen stress onder controle te houden.
- Misschien is een van de meest voorkomende gedragingen van apen verzorging. Verzorging heeft vele functies binnen de sociale structuur van de aap. In principe is het een manier om dichter bij een ander lid te komen of genegenheid over te brengen; ze gebruiken het ook als antistresstherapie of om gunsten te krijgen.
Non-verbale communicatie bij apen
Iets dat heel kenmerkend is voor apen, is hun vermogen om gezichten of uitdrukkingen te maken. Dit staat bekend als non-verbale communicatie en is beter zichtbaar bij soorten zoals chimpansees, apen of gorilla's.
Door middel van uitdrukkingen proberen primaten empathie met elkaar op te wekken om een relatie op te bouwen. Hetzelfde gebeurt in het sociale gedrag van de mens; mensen voelen meer empathie in mensen wiens uitdrukkingen meer op die van hen lijken.
Dit soort gebaren kan, als we ze goed observeren, veel verschillende sensaties overbrengen. Uitdrukkingen worden onder andere gebruikt om angst, woede, verdriet of genegenheid over te brengen.
Een andere manifestatie van non-verbale communicatie bij apen is knuffelen. Vooral bij volwassenen kan dit gedrag terugkeren in aanwezigheid van jonge of nieuwe leden; is zijn specifieke manier van verwelkomen.