Als we het woord "schildpad" horen, komt het beeld van een prachtig reptiel met een schild in ons op, maar er is een soort die meer op een kleine dinosaurus lijkt. De alligatorschildpad (Macrochelys temminckii) vertoont fysieke kenmerken die nogal doen denken aan die van een alligator of krokodil, vanwege het feit dat hij verschillende pieken en verhogingen langs zijn lichaam heeft.
Alsof zijn uiterlijk nog niet genoeg is, heeft dit reptiel een krachtige beet die schade kan toebrengen aan de weefsels van elke gewervelde. Hij is vrij groot en robuust, dus hij kan veel schade aanrichten als je hem stoort.Blijf lezen en leer meer over deze fascinerende en gevaarlijke soort.
Kenmerken van de alligatorschildpad
De alligatorschildpad kan meer dan 80 kilogram wegen en kan tot 70 jaar in gevangenschap leven. Het wordt gekenmerkt door een lichaam bedekt met schubben en benige platen, die snavelvormige vernauwingen hebben. Aan de andere kant heeft zijn schild 3 rijen stekels langs zijn lichaam, wat het dier een stekelig en archaïsch uiterlijk geeft.
De lengte van zijn lichaam kan ongeveer 75 centimeter bedragen en zijn staart v alt op doordat hij dik en lang is. De schaal van de soort bereikt ongeveer 30 centimeter, dus sommige delen van zijn lichaam zijn verstoken van bescherming. Deze schildpad is echter bewapend met scherpe klauwen en een sterke snavelkaak, dus zijn pantser is niet zijn enige verdediging.
De kleuren van de schildpad zijn donker en variëren van grijsbruin tot olijfgroen. Omdat hij in rivierstromingen leeft, is zijn lichaam meestal bedekt met algen.
Hoe leef je?
De manier van leven van dit reptiel is gericht op het behouden van zijn positie in waterstromingen, aangezien het meeste voedsel hier vandaan komt. Door zijn fysieke vorm heeft hij een voordeel, omdat hij gemakkelijk wordt verward met de bodem van de rivieren. Desondanks beweegt het nogal wat langs watermassa's en wijst het rustplaatsen aan om te schuilen.
Aan de andere kant is het geen trekkende soort, dus zijn leefgebied is vrij klein. Ondanks dat hij het grootste deel van zijn leven in het water doorbrengt, legt hij tijdens het broeden zijn eieren op het land. Vanwege zijn kenmerken wordt hij beschouwd als een roofdier van het hoogste trofische niveau, wat betekent dat hij als volwassene maar heel weinig vijanden heeft.
Hoe eet je?
Deze soort is vleesetend tijdens de eerste levensfasen. Naarmate het voedingsbereik zich ontwikkelt, bereikt het echter de status van alleseter.Hun dieet bestaat uit verschillende vissen, vogels, insecten, amfibieën, zoogdieren, schaaldieren en zelfs andere schildpadden.
Bovendien hebben deze chelonen geen voorkeur voor het soort vlees, aangezien ze in gevangenschap elke vleessamenstelling kunnen eten, zelfs aas.
De bek van dit dier heeft een speciale eigenschap ontwikkeld om vissen aan te trekken en te jagen. Het puntje van de tong van dit organisme lijkt qua uiterlijk op een worm - wormvormig - met als doel de vissen te misleiden en ze dichterbij te laten komen. Tijdens het "theater" blijft hij onbeweeglijk op de bodem van het water met zijn snuit open, en wanneer zijn prooi arriveert, geeft hij een snelle, nauwkeurige en dodelijke beet.
Dit reptiel jaagt bij voorkeur 's nachts, bijna als een nachtdier. Hij vertoont echter ook overdag activiteit, daarom classificeren sommigen hem als een opportunistische soort.
Afspelen
De alligatorschildpad is een eierleggende soort, die pas geslachtsrijp wordt als hij 11 of 17 jaar oud is. Ook zijn mannetjes meestal groter dan vrouwtjes. De nesten van dit organisme hebben ongeveer 35 eieren per legsel, maar er is een grote kans dat er op wordt gejaagd. Dit is een van de redenen waarom hun bevolking is afgenomen.
In 2013 voerden de afdeling Biologie en het Museum of Natural History van de Universiteit van Louisiana een experiment uit om meer te weten te komen over nestpredatie. Dit team ontdekte dat 100% van de schuilplaatsen waren vernietigd en dat de eieren voedsel werden voor andere dieren. Deze resultaten zijn niet ongebruikelijk, want afhankelijk van het seizoen wordt maximaal 20% van de jongen geboren.
Alsof dat nog niet genoeg is, slaagt slechts 19,5% erin om de jonge leeftijd te bereiken van deze jongen die uitkomen. Daarom is de bescherming van nesten voorgesteld als een middel om de afname van populaties en het mogelijke uitsterven van de soort te voorkomen.
Het geslacht van deze schildpadden wordt bepaald door de temperatuur waarbij de eieren worden uitgebroed. Bovendien zorgt hun ontwikkeling in warm water van meer dan 30 °C ervoor dat ze sneller groeien.
Verspreiding van alligatorschildpadden
De alligatorschildpad is een in het water levende soort die inheems is in rivieren in de Verenigde Staten. Het is beperkt tot watermassa's die in de Golf van Mexico stromen, dus de verspreiding varieert van Florida tot Oost-Texas, door Arkansas, Georgia, Louisiana en Oklahoma.
Het wordt beschouwd als de grootste zoetwatersoort in het gebied, hoewel het tientallen jaren van menselijke predatie heeft moeten doorstaan. De populatie van dit reptiel is afgenomen tot een niveau dat alarmerend begint te worden, vanwege de vraag naar zijn vlees en de typische gerechten uit sommige regio's, zoals schildpadsoep.
Kan je een alligatorschildpad als huisdier houden?
Hoewel het een ideaal exotisch huisdier lijkt voor gigantische aquaria, wordt het thuis houden van een alligatorschildpad niet aanbevolen. Kenmerken zoals de grootte en het gewicht spelen een zeer belangrijke rol bij het nadenken over de vereisten voor dit dier om een volledig leven te leiden. Om deze reden is het aan te raden om een andere soort schildpad als huisdier te kiezen.
De omvang van hun leefgebied moet zowel water als land omvatten. Daarnaast moet de omgeving vegetatie, vissen, rotsen en een constante stroming van water hebben. Daarom zijn alleen gespecialiseerde beschermingscentra, natuurparken of dierentuinen in staat om op lange termijn de verantwoordelijkheid op zich te nemen om exemplaren van alligatorschildpadden te onderhouden en te kweken.
Bovendien is deze soort wat betreft het behoud ervan geclassificeerd als kwetsbaar. Deze situatie is te wijten aan zijn geschiedenis van overexploitatie - door mensen - en aan problemen met zijn leefgebied en voortplanting.Gelukkig zijn er al verschillende pogingen om het voor uitsterven te behoeden, dus alles is nog niet verloren.
In bepaalde regio's is het direct verboden om deze soort zonder vergunning thuis te houden, vanwege de grootte die hij bereikt en de kracht van zijn beet.
Ondanks zijn dodelijke kaken staat deze soort niet bekend om zijn agressiviteit. In ieder geval moet u zeer voorzichtig zijn als u een exemplaar tegenkomt, aangezien zijn kaak botten kan breken. Zolang je haar niet aanv alt of probeert te manipuleren, ben je veilig. Iets waar we altijd rekening mee moeten houden is respect voor de natuur en haar leden.
