Zeehonden zijn een groep zoogdieren die behoren tot de Phocidae-familie, die in totaal 19 soorten omvat, verdeeld over 10 verschillende geslachten. Ze vormen een van de 3 taxa binnen de afstamming van zoogdieren die passen in de superfamilie van vinpotigen, samen met zeeleeuwen (Otariidae) en walrussen (Odobenus).
Zeehonden verschillen van zeeleeuwen doordat ze geen oren hebben, lichter zijn en meer tijd in het water doorbrengen, waardoor ze voorpoten hebben die minder geschikt zijn om te lopen. Bij deze gelegenheid zullen we enkele soorten zeehonden zien die met uitsterven worden bedreigd en de redenen voor hun achteruitgang.Mis het niet.
Oorzaken van het uitsterven van zeehonden
Praten over het gevaar van uitsterven op familieniveau is niet het meest correct, aangezien elke soort op zichzelf is geëvalueerd in populatiestudies, zoals die verzameld door de International Union for Conservation of Nature in haar inzendingen van de Rode Lijst. In ieder geval kunnen enkele factoren worden verzameld die van invloed zijn op vinpotigen in het algemeen.
Landijs verminderen
Zoals aangegeven door het National Geographic Spain-portaal heeft het wereldwijde ijsverlies een nieuw record bereikt. In de afgelopen 3 decennia heeft de aarde haar bevroren oppervlak met 28 miljard ton verkleind, wat een toename van het wereldwijde verlies met 65% betekent.
Zoals je je kunt voorstellen, is dit verlies aan bevroren water te wijten aan de opwarming van de atmosfeer en de oceanen als gevolg van klimaatverandering. Elk van deze media heeft zijn gemiddelde temperatuur sinds de jaren tachtig gedurende opeenvolgende decennia met 0,26 °C en 0,12 °C verhoogd.Ongebreidelde consumptie en gebrek aan menselijk bewustzijn zijn grotendeels verantwoordelijk voor deze gebeurtenissen.
Robben van hun kant hebben ijsmassa's nodig om uit te rusten, te paren en hun jongen te baren. Als er steeds minder ijs op aarde is, neemt ook de ecologische niche bedekt door zeehonden af.
Klimaatverandering is de belangrijkste oorzaak van bedreigde zeehonden.
Vissen
Volgens wetenschappelijke studies zou de exploitatie van de visserij een essentiële rol kunnen spelen in de achteruitgang van de populaties van sommige soorten zeehonden. Geschat wordt dat een zeehond elke keer dat hij jaagt 5-10% van zijn gewicht aan vis eet, dat is ongeveer 11 of 12 kilo voor een exemplaar van 150 kilo. Deze dieren hebben een enorme calorie-inname nodig om hun lichaamstemperatuur op peil te houden.
Er wordt dus verondersteld dat zeehonden kunnen concurreren met mensen om voedsel. Ze zouden de strijd in alle gevallen verliezen, hetzij door indirecte concurrentie - de vissen raken op - of door directe dood veroorzaakt door massale vismethoden.
Jacht
De jaarlijkse zeehondenjacht in Canada is het perfecte voorbeeld van de uitputting van deze soorten voor puur economische doeleinden. Elk jaar worden aan de kust van deze regio zo'n 350.000 jonge zeehonden gedood, nog afgezien van alle ernstig gewonde of stervende zeehonden. De enige reden is de vraag naar bont in sommige markten.
In elk geval wordt het steeds moeilijker om op deze dieren te jagen -door het gebrek aan ijskappen en exemplaren-en de activiteit brengt veel minder geld op dan voorheen. Anti-zeehondencampagnes in meer dan 35 landen hebben ervoor gezorgd dat producten gemaakt van de vacht van deze zoogdieren steeds minder gangbaar zijn.
Bedreigde zeehonden
Zoals we in eerdere regels hebben gezegd, bestaat de Phocidae-familie uit verschillende soorten zeehonden. In de volgende lijst onderzoeken we de situatie van sommige van hen in termen van instandhouding:
- Kaspische zeehond (Pusa caspica): Deze zeehond v alt in de categorie "Bedreigd (EN)" volgens de IUCN. 100 jaar geleden bestond de populatie uit 1,5 miljoen exemplaren, waarvan er nog maar ongeveer 100.000 over zijn. De jacht, de toename van roofdieren en sommige virale agentia veroorzaken zijn verdwijning.
- Klapmuts (Cystophora cristata): Deze soort wordt bedreigd door zelfvoorzienende jacht in menselijke kernen en door agressieve visserijpraktijken. Veel exemplaren zijn verdronken in visnetten gevonden.
- Mediterrane monniksrob (Monachus monachus): nog een van de zeehondensoorten die "bedreigd (EN)" is. Tegenwoordig zijn er wereldwijd minder dan 700 exemplaren over, aangezien vissers in de 20e eeuw de grootste bevolkingscentra hebben uitgeroeid, omdat ze de soort als een "plaag" beschouwden die vissen bemoeilijkte.
- Hawaiiaanse monniksrob (Neomonachus schauinslandi): Deze zeehond wordt ook bedreigd.Er zijn naar schatting nog 1.400 individuen over, maar het verminderde verspreidingsgebied, de visserij, de jacht, het gebrek aan genetische variabiliteit in de populatie en andere problemen voorspellen niet veel goeds voor deze soort.
Hoewel de situatie voor deze 4 soorten erg delicaat is, moet worden opgemerkt dat niet alle zeehonden met uitsterven worden bedreigd. Zo worden de ringelrob (Pusa hispida), de grijze zeehond (Halichoerus grypus), de krabbeterrob (Lobodon carcinophaga) en andere soorten in de familie vermeld als Minste Zorg (LC).
4 soorten zeehonden worden met uitsterven bedreigd, maar bijna alle andere leden van het taxon hebben relatief stabiele populaties.
Hoe deze soorten te behouden?
Zoals je misschien hebt gezien, zijn de meeste zeehonden die in gevaar zijn sinds de vorige eeuw.Massale uitroeiingen van zoogdieren hebben vooral in de 20e eeuw plaatsgevonden, maar het blijkt erg moeilijk om de populaties van veel van hen te herstellen, aangezien de omgevingsomstandigheden niet gunstig zijn en de jacht doorgaat, zelfs op lokale schaal.
De oplossing is niet eenvoudig. We kunnen niet herhalen wat we in 10 of 20 jaar hebben gedaan, aangezien de effecten van klimaatverandering ons zullen vergezellen tot uitsterven, tenzij productie- en consumptiemodellen systematisch en wereldwijd veranderen. Bovendien zouden we kunnen zeggen dat het voldoende zou zijn om de jacht op deze dieren te vermijden, maar degenen die het uitvoeren, moeten ook eten.
Met deze slotregels willen we laten zien dat ongelijkheid in alle mogelijke facetten tot uiting komt, van regionale armoede tot onomkeerbare schade aan ecosystemen. Als een mens wil stoppen met jagen op een soort voor financieel gewin, moet de vraag stoppen en moet er een betere optie worden aangeboden om te overleven.
