De Mellisuga helenae is een vogel die maar in één land voorkomt: Cuba. Het is zeker een absolute miniatuur, zelfs onder kolibries. Hij meet ongeveer 5 centimeter van snavel tot staart en weegt ongeveer 1,8 gram, minder dan een cent.
Deze kolibries zouden wel eens een inspiratie kunnen zijn voor sprookjes, niet alleen vanwege hun kleine formaat, maar voor alle aspecten van hun leven. Het vrouwtje bouwt bijvoorbeeld een nest met een diameter van slechts 3 centimeter en haar eieren zijn zo groot als een erwt.
Het verenkleed van de Mellisuga helenae
Volwassen mannetjes van deze soort hebben een rode helm en halskraag, met uitsteeksels die zich uitstrekken tot aan de zijkanten van de borst. Zowel de helm als de ring hebben een iriserende glans die kan variëren van robijnrood tot oranje, afhankelijk van het licht.
De bovendelen van het mannetje zijn aquamarijnblauw, terwijl de onderzijde wit is met aquamarijnblauwe zijkanten. Het heeft een gekartelde staart die blauw is met zwarte hints op de hoeken.
Vreemd genoeg lijken onvolwassen mannetjes met het blote oog op vrouwtjes, maar zijn ze kleiner en hebben ze geen witpuntige staart.
Aan de andere kant, hoewel vrouwtjes op volwassen mannetjes lijken, zijn ze iets groter. Ze missen de iriserende helm van het mannetje en hebben witte uiteinden aan de staartveren.
De geweldige vliegeigenschappen van de Mellisuga helenae
Het is interessant om meer te weten te komen over de ongelooflijke vliegcapaciteiten van de Mellisuga helenae. Het is bijvoorbeeld bekend dat kolibries van deze soort, meer dan welke andere dan ook, een groot deel van hun leven vliegend doorbrengen. In feite kunnen zijn kleine pootjes uiteindelijk alleen worden gebruikt om op te zitten.
Om deze reden hebben ze speciaal aangepaste vliegspieren, die 22-34% van hun totale lichaamsgewicht uitmaken. Mellisuga helenae (en andere kolibries) zijn ook uitgerust met een grote kiel en taps toelopende vleugels, waardoor ze kunnen vliegen.
Dankzij hun anatomie kunnen ze hun vleugels bewegen in een achtvormig patroon, waardoor ze stationair in de lucht kunnen blijven. Voor dit doel laten hun schoudergewrichten bij alle kolibriesoorten hun vleugels 180 graden draaien.
Kolibries kunnen omhoog, omlaag, achteruit en zelfs ondersteboven vliegen.
Tijdens de vlucht slaan de kleine vleugels van de kolibrie ongeveer 80 keer per seconde. En tijdens een b altsvlucht kunnen mannetjes wel 200 keer per seconde met hun vleugels slaan!
Zingen en communicatie
Zowel mannen als vrouwen communiceren met behulp van eenvoudige, hoge liedjes die onaantrekkelijk zijn voor het menselijk oor.Dit komt omdat Mellisuga helenae in staat is om een verscheidenheid aan vocale geluiden te maken, van getjilp tot getjilp. Veel van zijn liedjes bestaan ook uit een enkele herhaalde noot en elke noot duurt minder dan een seconde.
Analyse van deze melodieën heeft variaties in hun liedjes aangetoond tussen verschillende leks en zelfs tussen individuele mannen binnen dezelfde zanggroep.
Eetgewoonten
Zoals bij alle kolibries heeft Mellisuga helenae aanpassingen aan zijn lange, uitstrekkende tong ontwikkeld om efficiënter nectar uit bloemen, insecten en spinnen te halen.
Mellisuga helenae kolibries consumeren elke dag hun gewicht aan nectar en insecten. Maar het heeft een voordeel: de bloemen die de kolibrie bezoekt, zijn moeilijk te exploiteren door andere vogels en insecten. Om deze reden hebben kolibries weinig concurrentie om hun voedselbron.
Vanwege hun snelle metabolisme hebben bijenkolibries een hoge opname van voedingsstoffen nodig en besteden ze tot 15% van hun tijd aan eten. Ze geven de voorkeur aan nectar met sucroseconcentraties van 15-30%. Deze soort kolibrie kan op één dag wel 1500 bloemen bezoeken.
Het is bekend dat kolibries tot 7 jaar oud worden in het wild en 10 jaar in gevangenschap.
De Mellisuga helenae is een bijna bedreigde soort
In Cuba en Jamaica zijn kolibries belangrijk voor de bestuiving van verschillende bloemen. In die zin is aangetoond dat bloemen, zoals Solandra grandiflora en de scharlaken struik, zijn geëvolueerd om hun nectar alleen toegankelijk te maken voor deze soort. Op deze manier wordt gezegd dat de relatie tussen deze vogels en de bovengenoemde planten er een is van wederzijdse afhankelijkheid.
Hoewel ze een belangrijke rol spelen bij de bestuiving en een buitengewoon dier op zich zijn, wordt deze kleine vogel geclassificeerd als 'bijna bedreigd' omdat het een redelijk kleine populatie heeft, die snel afneemt als gevolg van bosverlies en degradatie.
