Amfibieën zijn een van de meest eigenaardige taxonomische groepen op aarde, omdat hun fysieke kenmerken de evolutionaire overgang van aquatische naar terrestrische organismen vertegenwoordigen. Hierdoor hebben ze een grote verscheidenheid aan eigenschappen die ze tot unieke dieren in de natuur maken.
Kikkers, padden en salamanders trekken onze aandacht vanwege hun 'natte' huid en ietwat 'grove' uiterlijk, maar ook omdat het fascinerende dieren zijn. In het volgende artikel vertellen we je enkele curiosa over amfibieën die je sprakeloos zullen maken.
Nieuws over amfibieën, fantastische dieren
De aandacht wordt vaak gevestigd op de gegevens die sommige soorten in deze groep ongewervelde dieren bijhouden: bijvoorbeeld hoe groot de oostelijke vuursalamander is of hoe giftig de pijlkikker is. Ook is het leven van deze dieren echt geweldig, dus let op de volgende curiosa over amfibieën:
1. Zijn metamorfose is fascinerend
Als we een jong individu vergelijken met een volwassen amfibie, kunnen we niet geloven dat het dezelfde soort is. Ze zijn meer dan verschillend!
Als ze uitkomen, hebben kikkervisjes staarten, leven ze in het water en ademen ze door kieuwen. Met andere woorden, ze zien er helemaal uit als een andere vis in het water. Maar nadat ze een complete metamorfose hebben ondergaan en volwassen zijn geworden, hebben ze vier poten, ademen ze met longen en leven ze op het land. Het is absoluut geweldig!
2. De naam 'amfibieën' is perfect voor hen
De term 'amfibieën' komt van twee Griekse wortels: anphi, wat twee of dubbel betekent, en bios, wat leven betekent. Met andere woorden, de naam van deze groep verwijst naar het feit dat ze 'twee levens' hebben.
Hoewel het vreemd lijkt, verwijst de term alleen naar het vermogen van amfibieën om metamorfose uit te voeren. Dat wil zeggen, bij de geboorte hebben ze een leven in het water, maar als ze opgroeien worden ze aards. Om deze reden wordt vermeld dat ze 'twee levens' hebben.
3. Sommigen kunnen delen van hun lichaam regenereren
Salamanders en salamanders zijn amfibieën die, als ze om de een of andere reden een ledemaat verliezen, deze in korte tijd teruggroeien, zoals bij sommige reptielen en hun staart gebeurt. Dit vermogen om geamputeerde delen te regenereren staat bekend als 'epimorfose' en is een verdedigingsmechanisme om ten koste van alles te overleven.
En het is zo dat wanneer deze dieren in het nauw worden gedreven door een roofdier, ze een deel van hun lichaam verliezen om te ontsnappen. Omdat ze het later zullen herstellen, hoeven ze zich geen zorgen te maken over het verlies: binnen een paar dagen zullen de cellen zich vermenigvuldigen en de beschadigde weefselstructuren regenereren.
4. Er zijn kikkers die bevriezen
Deze koudbloedige dieren moeten enkele uren in de zon doorbrengen om hun organen te laten functioneren. Deze eigenschap, die ook wordt gedeeld met reptielen, zorgt ervoor dat ze niet kunnen leven in gebieden met te koude temperaturen.
Maar natuurlijk is er op elke regel altijd een uitzondering: de Noord-Amerikaanse boskikker is het beste voorbeeld, hij bevriest in de winter om te overleven.
In de maanden dat er sneeuw ligt, komt het in een staat van 'zwevende animatie', waarin alle organen stoppen tot het begin van de lente. Het is een soort complete winterslaap.
5. Ze hebben verschillende afspeelmethoden
Een andere curiositeit over amfibieën is hun vorm van voortplanting, die, hoewel meestal via eieren, ook kan worden onderverdeeld in drie modaliteiten:
- Ovipaar: vrouwtjes leggen eieren, zoals kikkers, padden en salamanders.
- Ovoviparous: vrouwtjes hebben een structuur in de baarmoeder waar de eieren zich ontwikkelen totdat ze volwassen worden en uitkomen.
- Liveparous: het is het vreemdste geval, aangezien de meeste amfibieën in de twee voorgaande zijn ingedeeld. De levendbarende soorten van de groep ondergaan een zwangerschap die vergelijkbaar is met die van zoogdieren, waarbij de jongen zich volledig in het lichaam van de moeder ontwikkelen. Een voorbeeld is de zwarte salamander van de Alpen, die ook al drie jaar achter elkaar drachtig wordt!
En er zijn nog meer merkwaardige gevallen op het gebied van voortplanting: de 'vroedvrouwenpad' zorgt voor zijn eieren en draagt ze wekenlang op zijn rug of totdat hij een vijver vindt om ze in te laten.
6. Hun eieren hebben geen schaal
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, hebben de eieren die door amfibieën worden gelegd niet de typische schaal die bij vogels wordt gezien. In feite kunnen ze worden gezien als kleine belletjes met een kleine zwarte stip erin, bijna als knikkers.
Dit uiterlijk brengt enkele problemen met zich mee voor amfibie-eieren, aangezien ze geen harde bescherming hebben zoals de schaal, ze zullen eerder uitdrogen. Om deze reden hebben de meeste soorten de neiging om te profiteren van de regenseizoenen om zich voort te planten.
7. Verschillende kikkers hebben zuignappen
Kikkers onderscheiden zich niet alleen door hun vermogen om te springen, maar zijn ook bedreven in het beklimmen van verschillende oppervlakken. Verschillende van hen hebben zelfs een soort zuignap of kleverige vloeistof op hun vingers waardoor ze aan de muur kunnen blijven plakken.
Een voorbeeld hiervan is de 'San Antonio-kikker' die een zeer opvallende 'fluor'-groene kleur heeft. Hun oranje pootjes hebben zuignappen waarmee ze zonder problemen in boomtakken kunnen klimmen.
Het is alsof ze zeer krachtige kleefbanden hebben en ze bewegen met zo'n gratie dat het iedereen verbaast. Dankzij dit systeem kan hij zelfs verticale en gladde muren beklimmen en is hij beter voorbereid om in boomomgevingen te leven.
8. Er zijn amfibieën die altijd ondergronds leven
Dit zijn wormsalamanders, een groep amfibieën die vanwege hun anatomie zijn aangepast aan het leven in de diepten van de aarde: ze hebben geen benen, hun ogen zijn klein en ze ademen als wormen door hun huid. De enige keer dat ze aan de oppervlakte komen, is wanneer hun leefgebied zich door regen met water vult.
9. Een schimmel bedreigt het leven van alle amfibieën
Onlangs is ontdekt dat er een alarmerende achteruitgang is in de populatie amfibieën vanwege de aanwezigheid van een dodelijke schimmel voor hen. Deze ziekteverwekker heet Batrachochytrium dendrobatidis en veroorzaakt een klinisch beeld dat bekend staat als chytridiomycose.
Deze ziekte veroorzaakt ernstige laesies in de huid van amfibieën, een zeer belangrijk orgaan voor gasuitwisseling. Daarom, naarmate de ziekte verergert, kan het metabolisme van het dier niet correct worden uitgevoerd en eindigt het in de dood van het individu.
Momenteel loopt de hele groep amfibieën een ernstig risico vanwege de aanwezigheid van deze ziekteverwekker, aangezien deze zich heel gemakkelijk verspreidt en verspreidt. Bovendien wordt het in verband gebracht als een van de belangrijkste factoren in de achteruitgang van veel salamander- en kikkerpopulaties.
Zoals je kunt zien, zijn amfibieën een ongelooflijke groep die veel curiosa in hun natuurlijke leven heeft. Ze zijn echter ook een van de meest bedreigde en bedreigde dieren. Hoewel veel van de diversiteit van deze organismen waarschijnlijk verloren zal gaan, is het te hopen dat met de huidige wetenschappelijke vooruitgang een deel van de grote majesteit van amfibieën kan worden beschermd.