Duiven zijn momenteel een van de meest voorkomende vogels ter wereld. Ze hebben een groot aanpassings- en overlevingsvermogen, waardoor ze gebieden buiten hun natuurlijke habitat kunnen veroveren. Zijn relatie met de mensheid is zeer controversieel; terwijl sommigen ervoor kiezen om ze als huisdier te houden, zien anderen ze als een 'stedelijke plaag'.
Deze vogel komt vrij veel voor in steden over de hele wereld, dus het lijdt geen twijfel dat iedereen hem wel eens heeft gezien. Hoewel het een typische soort lijkt en zonder grote aantrekkingskracht, zijn er enkele feiten die niet iedereen weet. Vervolgens vertellen we u meer over de huisduif, zijn verspreiding in de wereld en zijn relatie met de mens.
Fysieke kenmerken en taxonomie van duiven
Duiven vormen een grote familie genaamd Columbidae, die meer dan 300 verschillende soorten omvat. Deze grote diversiteit omvat de verschillende rassen huisduiven maar ook wilde duiven.
Over het algemeen worden duiven morfologisch gekenmerkt door hun robuuste borst, kleine kop en korte, gezwollen snavel. De vleugels zijn sterk en relatief groot in vergelijking met de lengte van zijn lichaam. Zijn benen zijn kort, dun en hebben vier vingers, waarvan er één tegengesteld is (zoals een menselijke duim).
Het verenkleed van de duiven is breed en glad en kan verschillende tinten en combinaties van kleuren vertonen volgens het patroon van elke soort en ras.
De tamme duif: Columba livia domestica
De huisduif (Columba livia domestica) is geboren dankzij de domesticatie van de rotsduif (Columbia livia).Morfologisch lijkt het erg op zijn voorouders, met een gemiddeld lichaam van 28 tot 35 centimeter en een lichaamsgewicht tussen de 300 en 400 gram. De spanwijdte ligt meestal tussen de 60 en 70 centimeter.
Over het algemeen is het meest voorkomende verenkleed van de tamme duif grijsblauw, met twee zwarte lijnen op de vleugels. Er zijn echter enkele varianten met uniforme, gevlekte, witte, rode of zelfs zwarte veren.
Door de geschiedenis heen is de huisduif voor verschillende doeleinden gebruikt. Aanvankelijk werd ze opgeleid tot boodschapper en werd ook haar vlees uitgebuit; tegenwoordig wordt de huisduif bijna uitsluitend als huisdier gefokt.
Deze vogel is zeer intelligent, toont een groot aanpassingsvermogen en opmerkelijke fysieke weerstand. Al deze eigenschappen vergemakkelijken hun training en het is al bewezen dat de huisduif optimaal reageert op training met positieve bekrachtiging.
Verspreiding en leefgebied van de huisduif
Momenteel komen de verschillende soorten tamme duiven voor op alle continenten, met als logische uitzondering Antarctica. Haar voorouders kwamen echter oorspronkelijk uit de regio die zich uitstrekt van Europa tot Noord-Afrika en India.
In de overgrote meerderheid van de plaatsen waar hij leeft, heeft de tamme duif sedentaire gewoonten aangenomen. Hun dieet is voornamelijk gebaseerd op het verzamelen van peulvruchten, granen, granen en zelfs aas uit het door mensen geproduceerde afval.
Deze nieuwsgierige vogel heeft zich aangepast aan het bouwen van geïmproviseerde nesten: hij maakt gebruik van takken en stro en bouwt ze bovenop gebouwen, holtes en kruipruimtes. Sommige meer geïsoleerde populaties hebben echter enkele primitieve gewoonten hervat en nestelen het liefst op kliffen ver van de stad.
Gedrag van duiven
Duiven worden gekenmerkt door een typisch gedrag van pikken op de grond om hun voedsel te zoeken. Bovendien zijn ze behoorlijk gezellig en verplaatsen ze zich in grote kuddes. Om deze reden is het mogelijk om ze rond mensen in parken te zien groeperen.
Ondanks het feit dat de meeste vogels sedentair zijn en niet ver van hun leefgebied afdwalen, tonen sommige duiven een uitstekend oriëntatievermogen. Deze eigenschap is door mensen uitgebuit om ze te transformeren in boodschappers, wat essentieel was om te communiceren tijdens de oorlogen van weleer.
Mensen en duiven
Hoewel er momenteel veel gedomesticeerde vogels zijn, hebben weinig vogels zoveel contact met mensen gehad als de gedomesticeerde duif. Het is zelfs moeilijk om een andere plaats te bedenken dan de polen en Antarctica, waar geen duivenpopulatie is.
De duiven hebben zich snel en optimaal weten aan te passen aan de menselijke gewoonten; ze hebben zelfs geleerd om voordeel te halen uit onze sociale structuur. Een duidelijk voorbeeld hiervan zijn de veranderingen in je eetgewoonten.
Een gevaarlijke plaag
Hoewel veel mensen dit huisdier als een geweldig dier zien, is de realiteit dat duiven ook een gevaar vormen voor de samenleving. Het grote aanpassingsvermogen en de weerstand van deze dieren zorgen ervoor dat ze goed kunnen overleven in verschillende omgevingen, wat verschillende conflicten in het ecosysteem veroorzaakt.
Bovendien geven verschillende onderzoeken aan dat de invasie ervan in andere omgevingen kan leiden tot de komst van parasieten en ziekten, zoals microsporidiose en menselijke psittacose. Daarom worden ze beschouwd als potentiële infectiebronnen die een bedreiging vormen voor de volksgezondheid.
Enkele wetenswaardigheden over je dieet
Op dit moment eten duiven meestal op tijd of zelfs aaseter; afval van ons voedsel en onze productieve activiteiten wordt gebruikt.
Deze aasgewoonten, in combinatie met de snelle bevolkingsgroei, hebben ertoe geleid dat de tamme duif wordt gezien als een 'stedelijke plaag'. Er zijn zelfs veel mensen die lijden aan colombofobie, een fobie die verband houdt met duiven.
Je moet niet vergeten dat oude beschavingen, zoals de Grieken en Egyptenaren, grote waardering toonden voor deze vogel. Vroeger waren duiven aanwezig bij hun religieuze vieringen en rituelen; bij vele gelegenheden werden ze aangeboden als een 'geschenk' of offerande aan de godheden.
Reproductie van de huisduif
Net als bij andere vogels hebben gedomesticeerde duiven de neiging om verschillende b altsen uit te voeren voordat ze paren. Om dit te doen, beginnen de mannetjes met een buiging en een reeks vocalisaties die de aandacht trekken van hun mogelijke partner. Bovendien brengen sommige exemplaren zelfs geschenken of voedsel naar de vrouwtjes om ze voor zich te winnen.
Als er eenmaal een paar is gevormd, vindt paring meestal plaats in de lente of zomer. Eigenlijk kunnen duiven op elk moment van het jaar kweken, maar de meeste concentreren zich in de warmere maanden.
De nestplaats wordt gekozen op basis van de omgeving waarin ze zich bevinden.Meestal gebruiken ze in stedelijke gebieden de richels van grote gebouwen of monumenten, terwijl ze in de natuur kiezen voor scheuren of gaten in kliffen. Voor de constructie worden de materialen verzameld door de man en de vrouw is verantwoordelijk voor de productie.
Huisduiven leggen 1-2 eieren per seizoen, wat geen grote kostenpost is in de ouderlijke zorg. Desondanks nemen beide ouders actief deel aan zowel de incubatie als de opvoeding. In feite is deze vogel ook in staat om zijn kinderen te "verzorgen" met "kropmelk" . Deze vloeistof verschilt van de melk die door zoogdieren wordt geproduceerd, maar heeft hetzelfde voedingsdoel.
Bijbelse en religieuze verwijzingen
Bovendien wordt de duif genoemd in een emblematische passage uit de Bijbel; Zo spelen ze een sleutelrol in de geschiedenis van de mensheid. Noah, nadat hij de soort in zijn ark van de universele overstroming heeft gered, stuurt een duif om erachter te komen of het water gezakt is.
Bij terugkomst van zijn derde 'reis' brengt de duif een kleine olijftak in zijn snavel. Dit gaf aan dat het al veilig was om terug te keren naar het continent, aangezien het land weer bewoond kon worden. Deze emblematische passage uit de Bijbel heeft de duif verankerd als het symbool van vrede.
Zoals je kunt zien, heeft de tamme duif een grote verscheidenheid aan gebruiken en betekenissen in verschillende culturen over de hele wereld. Hierdoor is de samenleving ze gaan zien als een gewoon, traditioneel en zelfs heilig dier. Zijn aanwezigheid in het milieu betekent echter niet altijd goed nieuws, aangezien men voorzichtig moet zijn met de overbevolking van deze vogel.