De Quimper-slak staat wetenschappelijk bekend als Elona quimperiana. Traditioneel is het opgenomen in de Xanthonichidae-familie, maar volgens het bewijs dat in de laatste studies is gevonden, wordt aangenomen dat het in een nieuwe familie zou moeten zijn, genaamd Elonidae.
De eerste exemplaren van deze eigenaardige soort werden gevonden in Quimper, hoewel ze verkeerd geclassificeerd waren. Pas toen ze weer in Baskenland werden gevonden, werden hun populaties goed beschreven. Hieronder vertellen we je meer over dit kleine en merkwaardige diertje dat niet alleen op Frans grondgebied voorkomt.
Hoogtepunten op de Elona Quimperiana
De Quimper-slak heeft een donkerbruin lichaam in tegenstelling tot een fragiele en afgeplatte schaal, drie centimeter in doorsnee en één centimeter hoog. Het bestaat uit een spiraal van vijf of zes windingen en heeft een bruine tint, met gelige tinten, waarop een patroon van donkere vlekken is aangebracht. Dit ontwerp geeft het zijn andere nomenclatuur: "gespikkelde slak" .
Het camoufleert heel goed met de omgeving, dus het is niet altijd gemakkelijk om het te onderscheiden. Als je er nu goed naar kijkt, is het mogelijk om te waarderen hoe opvallend het patroon op de schaal is. Sommigen beschrijven haar zelfs als "tabby" .
De Quimper-slak is een soort buikpotige die verband houdt met het Atlantische klimaat. De naam komt van de stad Quimper, de hoofdstad van Bretonse Finistère.
Eten
Het dieet van de Quimper-slak bestaat voornamelijk uit wortels en schimmelmycelia, dat wil zeggen hun vegetatieve deel. In sommige gevallen is het echter mogelijk dat dit dier coprofagie en necrofagie beoefent.
Gewoonten en gedrag
Net als andere soorten zijn deze slakken niet erg actieve dieren en hebben ze, behalve op regenachtige dagen, nachtelijke gewoonten. Opgemerkt moet worden dat dit ontspannen gedrag sterker wordt tijdens de wintermaanden, wanneer ze een gedeeltelijke winterslaap in kleine galerijen uitvoeren. Evenzo behouden ze in de warmere zomermaanden momenten van rust.
Levenscyclus
Volgens waarnemingen in Bretagne wordt deze soort gekenmerkt door twee reproductieve perioden, die samenvallen met de lente en de herfst.
Zodra de eerste twee levensjaren zijn verstreken, bereiken ze geslachtsrijpheid en beginnen ze eieren te leggen, in ondergrondse holtes of op plaatsen zoals gaten in boomstronken of onder stenen.
Aan de andere kant, net als bij andere slakken, zijn enkele van de belangrijkste roofdieren zee-egels, vogels zoals lijsters en bepaalde middelgrote kevers.
Habitat en staat van instandhouding
Hun aanwezigheid is niet beperkt tot het Franse gebied. Het strekt zich ook uit over de Atlantische biogeografische regio van het Iberisch schiereiland, van Galicië tot Navarra, evenals het zuiden van Rioja.
De Quimper-slak heeft een voorliefde voor loofbossen van beuken, eiken of kastanjebomen, waar de luchtvochtigheid bijna permanent is. Het kan ook voorkomen in oeverbossen of schaduwrijke landschappen die een continue beschikbaarheid van water laten zien.
Onder de biofysische factoren die direct bepalend zijn voor het adequate onderhoud van de soort, vallen het onderhoud van grote bosmassa's en de aanwezigheid van stenen, stronken en takken op waar ze hun toevlucht kunnen zoeken.
De Quimper-slak is een soort die binnen de Europese Unie van belang is en daarom is hij opgenomen in de bijlagen II en IV van de Habitatrichtlijn 92/43/EEG en in bijlage II van de Conventie van Bern.
Momenteel beschouwt de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) het instandhoudingsrisico als "minst zorgwekkend" , vanwege de brede verspreiding ervan.
De grote geografische verspreiding, voorheen geassocieerd met kunstmatige introductie, lijkt nu te worden gerechtvaardigd door het uitsterven van intermediaire populaties tijdens de ijstijd.
Deze laatste hypothese is genetisch gebaseerd, aangezien mitochondriale DNA-sequencing het bestaan van twee verschillende lijnen aantoont. Aan de ene kant strekte de Quimper-slak zich uit van Galicië tot Cantabrië - waar de bevolking van Bretagne thuishoort - en aan de andere kant de slak die beperkt was tot de bevolking van Baskenland.
Een dier dat in een delicate situatie leeft
Door de vernietiging van zijn leefgebied bevindt de Quimper-slak zich momenteel in een delicate situatie. Er zijn niet veel exemplaren en daarom hebben hun populaties een lage dichtheid. Als je er een in het veld vindt, kun je hem het beste met rust laten en proberen hem niet te storen.
