Tussen de takken van angiosperm-bomen of -struiken kan soms de belvogel worden gezien. Hun aanwezigheid is te danken aan het feit dat ze hun belangrijkste voedselbron zijn in de vorm van steenvruchten en bessen, die ze aanvullen met het vangen van ongewervelde dieren zoals insecten en weekdieren.
De belvogel reageert op de wetenschappelijke naam Procnias nudicollis en wordt in de volksmond ook wel Guyra Pu of Guyra bel genoemd. Een merkwaardig detail aan de naam is dat er een traditionele polka in Paraguay naar vernoemd is. Evenzo heeft het sinds 2004 de titel van Nationale Vogel in dat land.
Bellbird Habitat
Wat betreft habitat en verspreiding, deze soort is te zien in Oost-Brazilië en Paraguay, evenals in Noordoost-Argentinië.Van deze drie landen zijn ze vaker te vinden in de tropische en vochtige subtropische bossen van de eerste twee, terwijl hun aanwezigheid in Argentinië minder gebruikelijk is.
Bell Bird-kenmerken
Wat betreft zijn fysieke kenmerken, visueel is het een zeer opvallende vogel, aangezien zowel mannetjes als vrouwtjes sterke kleuren vertonen in delen van hun lichaam. Dankzij deze functie kunnen ze worden onderscheiden, maar er zijn er nog veel meer, zoals de volgende.
Seksueel dimorfisme
Zoals reeds vermeld, zijn mannetjes en vrouwtjes gemakkelijk te onderscheiden dankzij de kleuren in hun verenkleed. In het geval van mannen is wit hun kleur, behalve het gezicht en de keel. In deze twee delen van het lichaam wordt een blauwgroene tint waargenomen die krachtig is in vergelijking met de rest van het lichaam.
Aan de andere kant vertonen vrouwtjes een grijsachtige tint op hun hoofd met hints van bruin, samen met een olijfgroene tint bovenop.De rest van zijn lichaam vertoont een gestreepte gele tint, gecombineerd met een okerbruine kleur die resulteert in een merkwaardig kenmerk.
Ook dient de grootte ook als een teken van seksueel dimorfisme, aangezien het mannetje iets groter is dan het vrouwtje. Pas na een levensjaar kunnen deze verschillen tussen de geslachten worden waargenomen.
Gedrag en vocalisatie
In tegenstelling tot andere vogels die in groepen voorkomen, is de klokvogel een solitaire vogel. Deze eigenschap wordt gecombineerd met een andere, territorialiteit.
Door middel van zang markeren ze hun territorium en waarschuwen ze andere mannetjes om het niet te betreden. Bovendien kunnen ze tijdens de verkering vrouwtjes aantrekken, aangezien alleen mannetjes kunnen zingen, vrouwtjes zijn volledig stom.
Aan de andere kant is zijn zang zo karakteristiek dat het ons in staat stelt om deze soort te onderscheiden van andere vogels die zijn ecologische niche delen.Op auditief niveau v alt zijn kracht op, waaraan ze de kwalificaties toekennen van explosief en met een metaalachtige toon geassocieerd met een "tink" . En door het een andere intensiteit te geven, kunnen we jonge en volwassen exemplaren herkennen.
Dankzij hun zang is het mogelijk om hun aanwezigheid in de vochtige bossen op te merken, aangezien het niet gemakkelijk is om ze tussen de takken van de bomen te vinden. De belangrijkste reden is dat ze het liefst in de hoogste koppen zitten. Wel hebben ze een schema waarbij ze 's ochtends en 's avonds te horen zijn.
Afspelen
Hun voortplantingsseizoen strekt zich uit over de lente- en zomermaanden, waarin verkering en daaropvolgende paring plaatsvinden. Voordat ze eieren leggen, bouwen ze het nest, waarvan de afmetingen bijna 16 cm in diameter zijn, in de takken van bomen die een hoogte bereiken van 5 tot 7 meter.
Na het leggen vindt de incubatietijd plaats in de volgende 23 dagen. Zodra de kuikens uit het ei komen, is alleen het vrouwtje verantwoordelijk voor hun verzorging en voeding.
Eten
Eerder is aangegeven dat het voedsel bij uitstek bessen en fruit zijn. Ze vullen hun dieet echter aan door op kleine ongewervelde dieren te jagen (voornamelijk insecten en weekdieren).
Het vangen van prooien vindt meestal plaats wanneer de klokvogel in vlucht is. Daarna gaan ze zitten en verslinden ze. Evenzo, om gewichtsproblemen tijdens de vlucht te voorkomen, braken ze de grootste zaden van ingenomen fruit uit.
Behoudsstatus
Momenteel staat Procnia nudicollis vermeld als een van de bijna bedreigde soorten, wat inhoudt dat ze in de nabije toekomst in gevaar kunnen komen. Dat betekent echter niet dat deze soort momenteel is opgenomen in de categorie van ernstig bedreigde status, ondanks het feit dat de populatie afneemt.
Deze categorie geeft aan dat de huidige situatie van de bevolking in een extreme staat verkeert en dat ze binnenkort kunnen verdwijnen.
Zoals je kunt zien, is de klokvogel aanwezig in verschillende regio's van twee Zuid-Amerikaanse landen, Paraguay en Brazilië. Er is uitgelegd hoe je het gezang van deze soort kunt herkennen, maar er moet nog aan worden toegevoegd dat het gemakkelijker is om het te horen tijdens de winter en ingewikkelder naarmate de hitte nadert.
Bovendien is gebleken dat zingen een van de krachtigste middelen is, zowel als het gaat om het afbakenen van zijn territorium als om vrouwtjes het hof te maken.
