Cicaden worden meer gehoord dan gezien en als ze bij elkaar komen zien ze eruit als echte ontladingswolken. In dit artikel willen we je enkele curiositeiten over deze kleine dieren vertellen.
Algemene informatie over krekels
Ze behoren tot de groep cycaden en staan bekend als chicharras, chiquilichis of tococos. Ze zijn een familie van insecten van de orde Hemiptera. Ze kunnen leven in zowel gematigde als tropische klimaten. Ze worden gekenmerkt door een volledige vitale ontwikkeling die twee tot zeventien jaar duurt, afhankelijk van de soort.
Morfologie
Ze zijn tussen de 15 en 65 millimeter lang. Ze hebben een zuigmondapparaat waarmee ze zich kunnen voeden met het sap van planten en bomen.
Nimfen leven begraven in de grond, terwijl volwassenen van planten leven om zichzelf te voeden.
Ze hebben twee paar homogene en vliezige vleugels die zich kunnen voortplanten, transparante of gekleurde tonen kunnen krijgen, en die in rust zijn gerangschikt in de vorm van een dak.
Sommige krekels worden niet langer dan twee centimeter, maar andere langer dan vijf. Een soort uit Maleisië bereikt een spanwijdte van 20 centimeter. Ze zijn daarom de grootste hemiptera die er bestaan. Ze hebben grote, uitpuilende ogen die uit hun enigszins afgeplatte hoofden steken.
Typische liedjes van de soort
Meestal wordt het geluid alleen door mannen gemaakt. Om dit te doen, trekken ze twee ovale organen aan beide zijden van hun lichaam samen, buigen ze en laten ze eentonig trillen. Dit is zijn stridulatoire apparaat en daarmee zendt het een geluid uit dat kenmerkend is voor elke soort.
Cicaden zijn waarschijnlijk het best bekend om hun rauwe gezang, dat zich vermenigvuldigt tot een overweldigend gezoem wanneer het door honderden van deze insecten tegelijk wordt geproduceerd.
De gehoororganen, vooral belangrijk bij het vrouwtje om te paren, bevinden zich op de thorax. Hoewel het geluid op elk moment van de dag wordt uitgezonden, is het frequenter en intenser bij zonsondergang en zonsopgang.
De trillingsfrequentie of zangfrequentie van een cicade kan oplopen tot 86 hertz.
Vermenigvuldiging en ontwikkeling van krekels
Cicaden vallen op door hun lange ontwikkelingsperiode, die wel bijna 20 jaar kan duren.
De vrouwelijke cicade legt haar eieren in groeven in de takken van bomen en struiken door middel van een zeer scherp orgaan dat ze bezit. Soms zijn deze scheuren zo talrijk dat ze de tak vernietigen en de plant ernstig beschadigen.
Binnen 4 tot 6 weken komen de eieren uit en vallen de nimfen op de grond, waar ze onmiddellijk een gang beginnen te graven, totdat ze de wortels bereiken waaruit ze het sap opzuigen. Dit veroorzaakt, in tegenstelling tot de aanwezigheid van volwassenen, niet al te veel schade aan de plant.
Zodra de nimf zijn volledige ontwikkeling heeft bereikt, opent hij een nieuwe tunnel en klimt hij omhoog langs de stam van de boom en hecht zich aan zijn schors. Al snel wordt het deksel dat de nimf omhult van achteren geopend en is het volwassen insect vrij. Het duurt echter nog een paar uur voordat de vleugels van de cicade de nodige hardheid krijgen om het insect te laten vliegen.
De merkwaardige periodiciteit van sommige krekels
Cicaden staan ook bekend om hun neiging om gedurende meerdere jaren volledig te verdwijnen, om vervolgens met hernieuwde kracht weer te verschijnen. Slechts een paar bestaande cicadesoorten hebben deze gewoonte, de periodieke cicade is zo'n voorbeeld.
Anderen staan bekend als jaarlijkse krekels omdat, hoewel de levenscycli van individuen meerdere jaren duren, sommige volwassenen jaarlijks verschijnen. De hittegolfcicade bijvoorbeeld, verschijnt elk jaar midden in de zomer.
Terugkerende krekels zijn geen destructief ongedierte zoals sommige sprinkhaansoorten, hoewel tientallen of honderden van deze insecten samen kunnen komen in zeer kleine ruimtes. Zeer grote zwermen kunnen jonge bomen overspoelen en ze beschadigen door ze te eten en er eieren op te leggen.
Cicaden, simulatoren van kunstmatige regen
Soms worden krekels verward met sprinkhanen, omdat ze zich in grote zwermen verzamelen, zoals de laatste gewoonlijk doen. Daarom lijkt het in de tropen alsof het regent onder een boom in de jungle, ook al is de lucht helder. Dit komt omdat ze, massaal verzameld in de takken, het sap opzuigen en het afval uitscheiden in de vorm van druppels die in overvloed vallen.
