De kever behoort tot een orde van insecten genaamd Coleoptera, met meer dan 300.000 beschreven soorten. De meeste zijn aaseters en coprofaag, hoewel er ook enkele zijn die zich voeden met planten, bloemen en wortels.
Het zijn bij uitstek terrestrische geleedpotigen en slechts weinigen zijn erin geslaagd het aquatische milieu te veroveren. Ze worden dus geacht aanwezig te zijn in elke terrestrische habitat, zelfs in de poolgebieden. Veel soorten veroorzaken ongedierte in gewassen, bossen of menselijke constructies.
De scarabee in het oude Egypte
De oude Egyptenaren hielden de mestkever hoog in aanzien en beschouwden hem als heilig. Ze geloofden dat de mestbal de aarde vertegenwoordigde, en dat de kever de leiding had over het rollen van de bal van zonsopgang tot zonsondergang.
De scherpe aanhangsels op zijn kop werden beschouwd als de stralen van de koningszon, en de 30 segmenten van zijn zes tarsi, de dagen van de maand.
Ze hadden zoveel respect voor het dier dat ze het in hun graf plaatsten. Bovendien hakten ze edelstenen in de vorm van zo'n kever en schilderden ze zijn figuur op veel voorwerpen.
De meest opvallende keversoort
Hierna gaan we je kennis laten maken met de soorten kevers die we het aantrekkelijkst vinden en die verrassende eigenschappen hebben. Stop niet met lezen.
De gigantische kever
Het geslacht Goliathus spp., ook bekend als de Goliath-kever, is een Afrikaanse keversoort van 12 centimeter lang. Maar ondanks wat het lijkt vanwege zijn grootte, voedt het zich bij mooi weer uitsluitend met stuifmeel en bloemen.
Het is erg gevoelig voor lage temperaturen en in de strenge winters blijft het gehurkt onder de schors van de bomen. Dit kan zijn omdat hun huid teer is, omdat deze bestaat uit fijne schubben die bij aanraking verkruimelen tot stof.
De Japanse kever
Popillia japonica is een soort exotische kever in Europa en vormt een belangrijke plaag die bloemen en bladeren verslindt. Het kan een boom binnen enkele minuten van zijn bladeren ontdoen. De variëteit aan planten die hij aanv alt is erg breed.
Zelfs de larvale vorm voedt zich vanaf het begin met rottende groenten, wortels, grassen en andere planten. In feite kunnen de grote stukken gras in de parken worden vernietigd door de actie van deze kevers. Het volwassen insect verschijnt snel en begint meteen bloemen aan te vallen.
Als het geen plaag wordt in het land van herkomst, komt dat omdat er daar natuurlijke vijanden zijn, zoals wespen of wormen.
De neushoornkever
Oryctes nasisornis dankt zijn informele naam aan de prominente rechtopstaande hoorn voor de helm die zijn hoofd bedekt.Soms verschijnt er zelfs een tweede hoorn. In ieder geval is die hoorn, ondanks zijn indrukwekkende uiterlijk, nutteloos als wapen. Exclusief voor het mannetje, hij gebruikt het alleen tegen een rivaal tijdens de paartijd.
Het vliegende hert
Lucanus cervus is voorzien van grote kaken die vertakken als hertengeweien, vandaar de naam. De grotere hebben een vleermuisachtig uiterlijk en daarom zijn ze spannend.
De klauwen van deze individuen zijn, ondanks hun formidabele uiterlijk, onschadelijk vanwege hun overdreven lengte. Toch hanteren ze ze als wapens in gevechten of heffen ze ze dreigend op om elke indringer die hun territorium betreedt te intimideren.
Er zijn ook vliegende herten met korte kaken, die vaak pijnlijke beten geven.
Cantárida
Ook bekend als de blaartrekkende kever, scheidt Lytta vesicatoria een chemische stof af, cantharidine. Deze stof is zo giftig dat alleen contact al voldoende is om blaren op de huid te veroorzaken, zoals een brandwond. Tegenwoordig wordt het in de geneeskunde gebruikt.
Sommige soorten hebben felle kleuren die dienen als een schild tegen insectenetende dieren die ze willen opeten.
Doryphora
Leptinotarsa decemlineata, ook bekend als de coloradokever, werd vanuit de Verenigde Staten naar de rest van de planeet verspreid door kolonisten die de knol overnamen. Dit insect is een plaag die zich met een verbazingwekkende snelheid vermenigvuldigt en verspreidt.
Als er geen aardappelen beschikbaar zijn, voedt deze kever zich met tomatenplanten, tabak of andere nachtschade.
De ruiterkever
Tot slot v alt de staphyline, Creophilus villosus, op, een heel klein kevertje, waardoor hij kan leven als een commensaal van termieten en mieren. Het zit op het hoofd van een foeragerende werkster en als ze op het punt staat voedsel uit te wisselen met een partner, leunt de kever naar voren en eet het op. Deze kevers scheiden op hun beurt een vloeistof af die de mieren kunnen innemen en zo in harmonie leven.