Als we het hebben over brulapen, verwijzen we naar de zogenaamde carayás of brulapen in lokale talen; Ze zijn een geslacht van primaten (Alouatta) uit de Nieuwe Wereld, gekenmerkt door een van de krachtigste oproepen in het dierenrijk.
Deze apen behoren tot de familie Atelidae, waartoe ook slingerapen en wolapen behoren. Ze krijgen hun naam omdat ze een krachtig gehuil hebben, waarmee ze met elkaar communiceren. Blijf deze ruimte lezen en leer meer over de brulaap.
Hulpaap kenmerken
De grootte van deze apen varieert van 50 tot 100 centimeter hoog.Ze hebben een staart die ongeveer even lang is als hun lichaam, wat belangrijk is omdat het werkt alsof het een extra hand is. Vanwege hun grootte worden ze beschouwd als de grootste primaten in Amerika.
Deze primaten worden gekenmerkt door het feit dat ze een tongbeen hebben dat is ontwikkeld om deze krachtige oproepen te maken, omdat het fungeert als een natuurlijke klankkast. Alsof dat nog niet genoeg is, is hun keel groot om geluidstrillingen door te laten en gemakkelijk uit te zenden, waardoor vocalisatie tot op vijf kilometer afstand te horen is.
Ze hebben afgeplatte en wijd uit elkaar staande neuzen, wat deze apen een onderscheidend gezicht geeft, samen met hun dikke vacht en lange grijpstaart zoals die van kapucijnaapjes
Een curiositeit is dat de meeste apen uit de Nieuwe Wereld geen driekleurenzicht hebben, hoewel brulapen wel trichromen hebben. Ze bewegen zich meestal op handen en voeten, maar ze kunnen erg bedreven zijn met hun staart, omdat die zonder problemen hun hele gewicht draagt.
Deze soort vertoont seksueel dimorfisme, dus mannetjes en vrouwtjes vertonen verschillen: voornamelijk dat de mannetjes groter zijn en 10 kilo kunnen wegen, en de vrouwtjes meestal niet meer dan zeven. Bij sommige soorten, zoals de zwarte brulaap, zijn de vrouwtjes gelig, terwijl de mannetjes zwart zijn.
Een curiositeit is dat de meeste apen uit de Nieuwe Wereld geen driekleurenzicht hebben, maar brulapen hebben wel trichromen.
Howler Monkey Gedrag
Het gehuil van deze aap dient als waarschuwing voor rivaliserende groepen en wordt gemaakt door zowel mannetjes als vrouwtjes. Dit doen ze 's middags, al kunnen ze ook 's nachts huilen, vooral tijdens volle maan. Het waarschuwingsgehuil is een manier om onnodige conflicten tussen groepen te voorkomen.
Brulapen leven in kleine groepen van ongeveer vijf individuen, zowel mannetjes als vrouwtjes, hoewel het aantal bij sommige van deze soorten kan oplopen tot 20 individuen.Zowel vrouwtjes als mannetjes zijn vrij tolerant ten opzichte van pasgeborenen. Sterker nog, de leden die nog geen moeder zijn, komen spelen en zorgen voor de kleine.
Voeding van de soort
Ze zijn een van de weinige primaten uit de Nieuwe Wereld die verse bladeren eten, een moeilijk verteerbaar voedsel dat aanpassingen zoals herkauwen vereist. Het is een voedingsmiddel dat weinig energie geeft, er is dus een hoge consumptie van nodig – ongeveer twee kilo, ongeveer een derde van zijn gewicht – en een vermindering van de beweging om winstgevend te zijn.
In sommige gevallen kunnen apen zich voeden met bloemen en fruit met meer suikers. Deze middelen zijn echter niet altijd overvloedig, dus hebben ze zich gespecialiseerd in het eten van de bladeren.
Hierdoor kan de brulaap voedsel eten waar in de jungle niet veel vraag naar is, maar in ruil daarvoor moeten ze voorkomen dat ze buitensporige energie verbruiken; daarom zijn deze dieren vrij inactief en brengen ze veel tijd door met rusten.
Voortplanting van de soort
Omdat er in de meeste groepen meer vrouwtjes zijn dan mannetjes, is er een sterke concurrentie om te paren. Brulapen zijn polygaam, dus het mannetje dat de grootste kracht vertoont, zal degene zijn die erin slaagt om met de meeste partners te paren.
Deze primaten kunnen het hele jaar door paren. Hun draagtijd duurt ongeveer 190 dagen en bij elke bevalling wordt één kalf geboren. Zodra de baby is geboren, helpen de vrouwtjes van de hele groep elkaar om ervoor te zorgen. Wanneer er echter machtsconflicten zijn en een nieuw mannetje zich bij de groep voegt, lopen de jongen het risico gedood te worden door de nieuwe indringer.
Habitat en behoud van de soort
Hun leefgebied bestaat uit verschillende niveaus van tropische bossen. Voornamelijk in boomgebieden van Midden-Amerika en Zuid-Amerika, dus we kunnen ze vinden van Zuid-Mexico tot Noord-Argentinië.De belangrijkste verspreidingsgebieden zijn echter Bolivia, Venezuela en Brazilië.
De meeste soorten brulapen worden bedreigd, maar zijn nog niet helemaal uitgestorven; Het verkeer van dit type aap als huisdier is vrij klein in vergelijking met andere buren, zoals de marmoset, hoewel de jacht op voedsel nog steeds vrij wijdverspreid is.
Habitatverlies is ook behoorlijk uitgesproken; naast de sterfgevallen als gevolg van de angst dat deze apen, net als andere soorten primaten, gele koorts zouden kunnen overdragen, waarvan recentelijk uitbraken zijn opgetreden in landen als Brazilië.
De waarheid is dat gele koorts niet rechtstreeks tussen primaten kan worden overgedragen, of dat het risico in ieder geval erg laag is, aangezien de belangrijkste overdrachtsroute de beet van een mug is. Aanvallen op primaten zijn niet alleen een ecologische ramp, maar vormen ook een veel groter risico door de directe overdracht van andere ziekten door beten of krassen dan door de gele koorts zelf die moet worden uitgeroeid.
