In de zee zijn er dieren die op alles behalve dat lijken, dieren. Dit is het geval bij zeeveren, koloniale organismen die tot de rand van cnidariërs behoren, zoals koralen, kwallen of zeeanemonen.
Zijn naam komt van zijn uiterlijk, vergelijkbaar met dat van een veer, omdat de poliepen rond een centraal lichaam of rachis zijn geïnstalleerd. We gaan hun biologie volledig bekijken, zodat je deze fascinerende organismen beter kunt leren kennen. Mis niets.
Taxonomie en kenmerken
Zeepennen behoren, naast de rand Cnidaria, tot de subklasse Octocorallia en tot de orde Pennatulacea. Er zijn 15 families binnen deze orde, maar hun taxonomie wordt voortdurend besproken om ze een definitieve classificatie te geven.
Het is een koloniaal organisme, dat wil zeggen, het is een groep levende wezens (in dit geval poliepen) in plaats van slechts één. Er is dus een primaire axiale poliep, die is verankerd aan het substraat en fungeert als een spil. De rest van de poliepen op een rij, secundair genoemd, zijn erin gehuisvest.
Hoewel ze zeepennen worden genoemd, variëren de variaties tussen soorten, evenals de maten, enorm. Sommige hebben een meer bloemachtig arrangement en andere zijn bijvoorbeeld buisvormig.
Elke poliep bestaat op zijn beurt uit 8 tentakels. Deze tentakels omringen de mond, omdat ze verantwoordelijk zijn voor het vangen van de prooi en ervoor zorgen dat deze de opening binnengaat. Deze secundaire poliepen zijn ook verantwoordelijk voor het voeden van de primaire.
Sea Feather Habitat
Zeeveren zijn kosmopolitisch, dat wil zeggen, ze worden gevonden in alle zeeën en oceanen van de wereld, en ook op elke diepte. Verschillende soorten zijn individueel aangepast aan de habitat die ze innemen, waardoor een ongelooflijke diversiteit ontstaat.
Zeepensoorten zijn gevonden in gebieden dieper dan 6000 meter.
Ze zijn ook in staat zich te houden aan een grote catalogus van substraten. Zand, modder, puin, rotsen en nog veel meer. Het hangt in grote mate af van de kenmerken van de steel, omdat er bij sommige soorten uitlopers zijn die hen helpen zich op moeilijke oppervlakken te fixeren.
Eten
In tegenstelling tot verwanten zoals anemonen en kwallen, zijn deze dieren zittend, wat betekent dat ze geen middelen van voortbewegen hebben (zoals veel bodemdieren, zoals zeesponzen). Daarom zijn ze afhankelijk van zeestromingen om zich te voeden en te verplaatsen.
Dit zijn planktonfiltervoeders, die dit voedsel verzamelen wanneer de oceaanstromingen er doorheen gaan. De poliepen hebben enige motorische controle die de doorgang van water tussen hen vergemakkelijkt, zodat ze meer plankton opvangen en naar de mond leiden.
Reproductie van zeeveren
Omdat het organismen zijn waarvan de variëteit zo groot is, worden zowel seksuele als ongeslachtelijke voortplanting erin aangetroffen. Laten we ze hieronder afzonderlijk bekijken:
- Aseksuele voortplanting: in het geval van zeeveren bestaat de aseksuele strategie uit ontluiken, waarbij een knop wordt gecreëerd die later een onafhankelijk individu zal worden en gescheiden van de kolonie.
- Seksuele voortplanting: door het vrijkomen van vrouwelijke en mannelijke gameten, die elkaar ontmoeten en aanleiding geven tot een larve. Deze larve, planula genaamd, kan zich verplaatsen totdat hij een optimale plek vindt om zich te vestigen. Ze dwalen meestal niet te ver van de moederkolonie af.
Nieuws over deze organismen
Ter afsluiting zijn er enkele merkwaardige feiten die je zeker graag wilt weten over zeeveren, aangezien het fascinerende organismen zijn. Houd een oogje in het zeil:
- Ze hebben een volledig spijsverteringssysteem: in tegenstelling tot bijvoorbeeld anemonen, introduceren ze voedsel via hun mond en verdrijven ze het via een cloaca.
- Zijn levend weefsel bestaat uit 3 lagen: de epidermis, de mesoglea en de gastrodermis.
- Sommige soorten kunnen zich terugtrekken en zich verstoppen in het zand om roofdieren te ontwijken. Om dit te doen, verdrijven ze het resterende water dat ze in hun lichaam hebben met hoge snelheid.
- Andere soorten zijn bioluminescent: het doel van deze functie zou zijn om roofdieren te verwarren met lichtshows.
- Ze hebben geen kieuwen of longen: de ademhaling in deze organismen vindt plaats door diffusie, dat wil zeggen dat de gasuitwisseling rechtstreeks plaatsvindt tussen de longblaasjes en haarvaten.
- Je zenuwstelsel is heel eenvoudig: het is een enkel netwerk van zenuwcellen die zich longitudinaal langs de wervelkolom bevinden. Daarom reageert hij erg traag op prikkels.
- Het zijn zeer primitieve dieren: er wordt aangenomen dat ze meer dan 600 miljoen jaar geleden in de tijd van Ediacarium zijn ontstaan, hoewel de oudste fossielen dateren uit het Cambrium, meer dan 450 miljoen jaar geleden.
Kende je deze koloniale organismen van de oceanen? Ondanks dat ze onze planeet al zo lang bewonen, blijven zeeveren grotendeels onbekend voor onze soort. Wat v alt er nog meer te ontdekken?
