De zeeën en oceanen, die grote onbekenden, weigeren hun geheimen te onthullen aan de mens, onherstelbaar verbonden met het aardse leven. Toch is de wetenschap onvermoeibaar en blijft ze proberen te categoriseren en te meten wat er onder water leeft. Zo ontstond een van de grootste groepen mariene organismen: de nekton.
Bewegingscapaciteit is een van de snijcriteria bij het classificeren van organismen, vooral in water. Dit is het belangrijkste kenmerk van de nekton: het is niet afhankelijk van zeestromingen om te bewegen. Hier vindt u een uitgebreidere definitie en enkele interessante voorbeelden.Mis het niet.
Wat is nekton?
De groep organismen die actief kunnen zwemmen in waterlichamen (zowel zout als zoet) wordt nekton genoemd. Daarom zijn het levende wezens met voortbewegingsmiddelen, die ze gebruiken om actief in de waterkolom te bewegen.
Over het algemeen zijn dit pelagische soorten, dat wil zeggen dat ze de waterkolom bewonen en niet de zeebodem. Zoals met alles zijn er uitzonderingen op deze bewering, maar het normale is dat ze alleen op bepaalde momenten van de dag de bodem naderen.
Zoals je je kunt voorstellen, zijn de soorten in de nekton talrijk en gevarieerd. Benige en kraakbeenachtige vissen, weekdieren, reptielen, waterzoogdieren en nog veel meer zijn enkele voorbeelden van deze gemeenschap.
Soms is de scheidslijn tussen nekton en plankton vaag, aangezien er in het laatste ook microscopische organismen zijn met voortbewegingsmiddelen, maar die de stroming niet kunnen overwinnen.
De migraties van de nekton
Aangezien het belangrijkste kenmerk van deze groep organismen het vermogen is om door stromingen te bewegen, is het logisch om te bestuderen hoe ze deze bewegingen uitvoeren. Deze verplaatsingen worden migraties genoemd en er zijn twee verschillende typen:
- Verticale migraties: dit zijn bewegingen binnen de waterkolom, dat wil zeggen tussen het oppervlak en de bodem. Aangenomen wordt dat 30% van de mariene biomassa deze verplaatsing veroorzaakt door de voedselbronnen waarmee ze zich voeden.
- Horizontale migraties: de bekendste, die worden uitgevoerd over zeeën en oceanen of zich verplaatsen naar en weg van de kust. Enkele van de meest typische voorbeelden zijn bultruggen of zalmen, die lange kilometers afleggen.
Er is een derde type migratie dat de afgelopen jaren is bedacht: ontheemding als gevolg van wereldwijde veranderingen.Dit agglomereert nieuwe horizontale en verticale paden die worden veroorzaakt door veranderingen in de omgeving, die vaak reageren op de opwarming van de aarde. Zoals u zich kunt voorstellen, beïnvloedt dit type migratie ecosystemen op alle niveaus en niet alleen in het trofische web.
Voorbeelden van organismen
Zoals eerder vermeld, is de verscheidenheid aan organismen en aanpassingen in de nekton enorm. Om u er een wat concretere visie over te geven, volgen hier enkele illustratieve voorbeelden over het onderwerp.
Necton Vertebraten
Onder de gewervelde organismen van deze groep bevinden zich natuurlijk benige en kraakbeenachtige vissen. Zeezoogdieren, zoals dolfijnen of zeehonden, vallen ook onder deze rubriek.
De bultrugwalvis (Megaptera novaeangliae), bijvoorbeeld, onderneemt lange migraties om zich te voeden met water dat rijk is aan krill, zoöplankton en vissen in koude gebieden. In de winter keren ze terug naar equatoriale gebieden om te bevallen.
Ongewervelden
In de nekton zijn er ook ongewervelde organismen, iets meer vergeten maar even belangrijk voor het grote ecosysteem van de oceanen. Enkele bekende voorbeelden zijn koppotigen, zoals inktvis en octopus.
Volgens sommige auteurs zou alleen de eerste de nodige kracht hebben om de stroming te overwinnen, maar het is een neerwaartse trend dankzij studies over zwemmende schaaldieren, inktvissen en octopussen.
Nectons eigen aanpassingen
Het leven in de waterkolom is heel anders voor de soorten die erin leven, vooral als rekening wordt gehouden met de hele watermassa van de planeet. Sommige komen echter vrij vaak voor en kunnen als volgt worden geclassificeerd:
- Camouflagestrategieën: in de fotische zone (waar het licht binnenkomt) passen veel organismen methoden toe om te voorkomen dat ze door roofdieren worden gezien. Sommige zijn transparant, andere reflecterend of vertonen kleurpatronen die opgaan in het oppervlak of de zeebodem.
- Aanpassingen aan druk en temperatuur: organismen die dicht bij de zeebodem komen of wateren met extreme temperaturen bewonen, hebben ook speciale aanpassingsmechanismen nodig. Zo hebben vissen die dichter bij de bodem leven vaak geen functionele zwemblaas.
- Voedingsstrategieën: elk dieet en elke prooi vereist specifieke aanpassingen. Van lichtbronnen die prooien aantrekken tot krachtige kaken, de voorbeelden zijn bijna eindeloos.
Zoals je kunt zien, moet de studie van de nekton in algemene termen worden gedaan, omdat het zo'n biologische diversiteit bevat dat het onmogelijk is om er axiomatische uitspraken over te doen. Daarom, als je geïnteresseerd bent in dit onderwerp, moedigen we je vanaf hier aan om door te gaan met het onderzoeken van de verschillende groepen levende wezens die onze zeeën en oceanen bewonen.
