De kleine bilby is een eigenaardige uitgestorven buideldiersoort die een sterke gelijkenis vertoonde met konijnen. Zoals je zou moeten veronderstellen, woonde dit prachtige exemplaar in de woestijnen van Australië, maar het stierf meer dan 70 jaar geleden uit. Hierdoor is veel van zijn ecologie en biologie onbekend.
De wetenschappelijke naam van deze soort is Macrotis leucura. Het maakt deel uit van de Peramelidae-familie, die ook verschillende dieren omvat die op ratten lijken en met langwerpige snuiten, zoals bandicoots. Blijf deze ruimte lezen en ontdek enkele curiosa van de eigenaardige kleine bilby.
Kleinere Bilby weinig bekende feiten
De overgrote meerderheid van de biologische informatie over de kleine bilby is onbekend. Afgezien van het feit dat hij al heel vroeg in de geschiedenis uitstierf, leefde hij in een gebied (Australië) dat pas in het begin van de 17e eeuw werd verkend. Alsof dat nog niet genoeg was, werd de inheemse fauna van dit gebied in de daaropvolgende jaren uitgebuit, wat een drastische vermindering van de dierenpopulaties veroorzaakte.
Vanwege het bovenstaande is het begrijpelijk dat de soort enkele jaren na ontdekking uitstierf, aangezien de populatie op dat moment erg klein was. Onder de gegevens en curiositeiten die uit de kleine bilby kunnen worden gered, zijn de volgende.
1. Hij had oren die te groot waren
Een van de onderscheidende kenmerken van dit uitgestorven dier waren zijn prachtige langwerpige oren. Er wordt zelfs geschat dat de lengte van zijn oren tussen de 50 en 66% van de lengte van zijn hele lichaam kan bedragen, wat best veel was voor een ratachtig exemplaar.
2. Laatst gezien in 1931
Nog een van de treurigste curiositeiten van de kleine bilby is dat de soort voor het laatst werd geregistreerd in 1931. Er zijn echter enkele onbevestigde rapporten die beweerden hem tot 1960 levend in het wild te hebben gezien, het enige probleem is dat er is hiervoor geen bewijs.
3. Het stierf uit als gevolg van wilde fauna
Hoewel het waar is dat mensen ze ook kwamen vangen voor voedsel, wordt aangenomen dat de wilde fauna de grootste impact had op hun populatie. Met de komst van Europeanen en Britse koloniën tussen de jaren 1600 en 1800, werden katten en wolven ook geïntroduceerd in Australië, dat buitensporig op de kleine bilby jaagde.
4. Ze waren ongeveer 14 centimeter lang
De kleine bilby was vrij klein, zijn lichaam was nauwelijks 14,2 centimeter lang. Zijn staart kon echter bijna 12 centimeter lang zijn. Dus zowel de oren als de staart waren de meest representatieve kenmerken van de soort.
5. Heeft slechts één levend familielid
Binnen het geslacht Macrotis zijn er twee soorten, de ene die overeenkomt met de kleine bilby (uitgestorven) en de grotere bilby (Macrotis lagotis). Vanwege hun verwantschap vertonen beide dieren veel gelijkenis, dus de laatste zou kunnen worden gebruikt om de kleine bilby te vertegenwoordigen.
6. Het was een nachtdier
Een andere bekende curiositeit van de kleine bilby is dat hij de voorkeur had om 's nachts te bewegen. Hiermee ontweek hij een groot deel van de roofdieren die hem overdag achtervolgden en kon hij onbezorgd op zoek naar voedsel. Daarnaast wordt ook vermoed dat zijn reukvermogen te gevoelig was en had kunnen dienen als mechanisme voor het detecteren van bedreigingen.
7. Zijn dieet was omnivoor
Ondanks zijn grootte kon de kleine bilby zich voeden met verschillende insecten, zaden, wortels, fruit en zelfs enkele kleinere zoogdieren.Net als de oudere bilby had hij sterke voorpoten met klauwen, die hij kon gebruiken als verdedigings- en predatiewapen.
Hoewel het waar is dat informatie over de kleine bilby vrij schaars is, kunnen veel van zijn kenmerken intuïtief zijn dankzij de biologie van zijn naaste verwant. Het uitsterven van dit soort eigenaardige soorten is echter een trieste gebeurtenis die nooit kan worden opgelost. Toch moet er hard worden gewerkt om te voorkomen dat andere levende dieren hetzelfde lot ondergaan als dit organisme.
