De Procnias nudicollis, in de volksmond bekend als klokvogel, zuidelijke klokkenluider of klokkenluider, behoort tot de orde van zangvogels. Het is inheems in het oostelijke deel van Zuid-Amerika en wordt sinds 2004 beschouwd als de nationale vogel van Paraguay.
Vanwege de vernietiging van het ecosysteem, de willekeurige jacht en de illegale handel, heeft de International Union for Ecosystem Conservation (IUCN) het als een kwetsbare soort aangemerkt. Momenteel wordt geschat dat de bevolking bestaat uit ongeveer 15.000 individuen, verspreid in tropische en subtropische bossen van Paraguay, Argentinië en Brazilië.
Fysieke kenmerken
Onder de verschillende soorten klokvogels die in Zuid-Amerika leven, is er een duidelijk seksueel dimorfisme tussen mannetjes en vrouwtjes. Aan de ene kant zijn mannetjes groter, met een lengte tot 30 cm, terwijl vrouwtjes slechts 26 cm bereiken.
Op dezelfde manier is de huid van het mannetje lichtblauw met witte veren rond zijn lichaam, die afwezig zijn op het gezicht en de keel. Van haar kant variëren de veren van het vrouwtje afhankelijk van de locatie. Zo zijn ze op de kop askleurig, op de rug olijfgroen en op de buik geel.
Deze morfologische verschillen treden op wanneer klokvogels een jaar oud en geslachtsrijp zijn.
Lied van de klokvogel
Wat betreft het belangrijkste kenmerk, namelijk zingen, moet worden opgemerkt dat alleen de man deze geluiden kan maken. Het vrouwtje heeft niet de vocale kenmerken om enig geluid uit te zenden.
Het gezang van de klokvogel onderscheidt zich doordat het een metaalachtig en explosief geluid is, dat zowel met open als gesloten snavel noten kan uitzenden. De mannetjes gebruiken hun zang voornamelijk om vrouwtjes aan te trekken om mee te paren, hoewel ze het ook gebruiken als markeringssymbool, aangezien het erg territoriale vogels zijn.
Vroeger werd aangenomen dat de vogel die bekend staat als de schreeuwende boswachter het record had voor het luidste gezang van alle vogels op de planeet. Een studie gepubliceerd in het tijdschrift Current Biology heeft echter vastgesteld dat de bellbird beter presteerde met geluiden die tot 125 decibel bereikten.
Ze ontdekten echter ook dat hun zang korter was dan die van andere soorten, omdat ze een beperkt vermogen hebben om de luchtstroom te beheersen en geluiden te maken.
Habitat en voeding
De klokvogel is te vinden tussen de boomtoppen van tropische en subtropische regenwouden laag in het Atlantische woud.De distributie vindt uitsluitend plaats in Zuid-Amerikaanse landen zoals Paraguay, Brazilië en Argentinië. Gezien de migraties die de soort het hele jaar door uitvoert, wordt aangenomen dat het slechts een fulltime bewoner is van enkele geïsoleerde plaatsen in het Guarani-land.
Hun dieet is voornamelijk gebaseerd op fruit dat rijk is aan oliën en eiwitten. Op dezelfde manier jaagt hij meestal op ongewervelde dieren zoals larven, volwassen insecten, slakken en slakken.
Aan de andere kant analyseerde een recente wetenschappelijke studie de rol die verschillende soorten plantenetende vogels spelen bij de verspreiding van fruitboomzaden in neotropische bossen. Uit de verschillende geanalyseerde aspecten werd geconcludeerd dat de zaden die door de klokvogel werden verspreid een hogere overlevingskans hadden dan de zaden die door andere vogels werden verspreid.
Volgens dit speelt de klokvogel een sleutelrol bij de herbebossing en het behoud van de ecosystemen die hij bewoont.
Afspelen
Zowel het mannetje als het vrouwtje bereiken hun geslachtsrijpheid na één levensjaar. De reproductie vindt meestal plaats in de zomer en lente. Zodra de paring plaatsvindt, bouwen beide vogels hun nest in bomen op een hoogte van 7 meter. Meestal worden één of twee eieren per paar gepresenteerd, die 23 dagen worden uitgebroed. Als ze uitkomen, is het het vrouwtje dat verantwoordelijk is voor de verzorging en voeding van de kuikens.
Curiosities
Hoewel het gezang van de mannelijke bellbird dezelfde decibel produceert als het opstijgen van een vliegtuig, wordt het vrouwtje niet beïnvloed door deze geluiden. Integendeel, hij probeert dichter bij zijn minnaar te komen op zoek naar opvallende kenmerken zoals de breedte van de snavel of de grootte van de buikribben.
Op dezelfde manier is hij, dankzij de kracht van zijn lied, op een kilometer afstand te horen.
Tot slot is de klokvogel dankzij zijn zang het onderwerp geweest van talloze legendes en muziekwerken, vooral onder de Guarani-bevolking van Paraguay. Zo draagt een traditionele en wereldberoemde Paraguayaanse polka, gecomponeerd door de muzikant Carlos Talavera, zijn naam.
