Ze zingen en bieden ons een heel karakteristiek zomergeluid. En ze doen het omdat ze willen paren of omdat het heet is. Ze luiden de komst van de zomer in, de heetste tijd van het jaar, wanneer de zon het meest schijnt. Hoe is het lied van de cicade en zijn kenmerken als insect?
Een spannende levenscyclus
De levenscyclus van de cicade verbijstert en prikkelt wetenschappers en natuurliefhebbers. Hij leeft tussen velden en bossen, hellingen en vlaktes van alle continenten, met uitzondering van Antarctica. De nimfen leven tot wel 17 jaar onder de grond; de volwassenen in de bomen, voor heel korte tijd, slechts een paar weken.
Ondanks zijn enorme omvang, die zes centimeter kan bereiken, is het moeilijk om een cicade met het blote oog te observeren. Het slaagt erin zichzelf te camoufleren vanwege zijn tonen die lijken op die van takken en bomen; als ze geen geluid maken, zijn ze praktisch onzichtbaar.
De cicade heeft een robuust lichaam, een brede kop en twee grote ogen. Met hun zuigende monddelen kunnen ze door de schors van bomen breken en zich voeden met hun sap. De transparante en goed ontworpen vleugels hebben een soort aders en 11 zwarte vlekken; hun vormen en kleuren variëren afhankelijk van de soort.
Een grote familie
Deze hemiptere insecten maken deel uit van de Cicadidae-familie. Ze zijn onderverdeeld in subfamilies die uit stammen bestaan. De onderfamilie Cicadinae, van doorzichtige krekels, bestaat uit 12 stammen.
Zeven soorten vormen de onderfamilie Tibiceninae of krekels met verborgen pauken. Schrille krekels zijn georganiseerd op basis van 12 stammen in de onderfamilie Tettigadinae; 12 zijn ook de stammen die deel uitmaken van de onderfamilie Cicadettinae, of krekels met een zichtbare pauk.
De cicade heeft sinds de oudheid verschillende namen gekregen. Het staat bekend als chicharra, coyuyo, cocora, tococo, chiquilichi, cycad en enkele andere namen. Er zijn mensen die ze beschouwen als een symbool van wedergeboorte en goed nieuws.
Ze zijn exemplarisch voor dagelijkse, eenzame en sedentaire gewoonten. Ze voeden zich met planten en struiken, waardoor ze een soort epifytische en boominsecten zijn. De jongen of nimfen voeden zich met het sap van de wortels.
Ontdek het lied van de cicade
Het gezang van de cicade is een krijsend geluid, en voor velen irritant, dat het 's ochtends en bij zonsondergang uitzendt, ook in de heetste uren. Het zijn de mannetjes die zingen of striduleren. Ze roepen de vrouwtjes op om te paren en kunnen dit ook doen om territorium af te bakenen of als alarmsignaal.
Het geluid wordt geproduceerd in de buik, waar de mannelijke cicade een stridulatoir orgaan heeft, de pauken genaamd, dat is samengesteld uit membranen. Het zijn een soort luchtzakken die opblazen en leeglopen; twee holtes vormen de klankkast die het geluid versterkt.
Bij vrouwen bevindt zich ook een trommelvlies in de buik. Hiermee kunnen ze op meer dan een kilometer afstand naar het gezang of stridulum van de mannetjes luisteren.
Op de schors van bomen
De vrouwelijke cicade reageert. Dankzij de legboor legt hij tussen de 400 en 600 eieren in gaten die hij in de schors van bomen boort. Als ze in de herfst uitkomen, vallen de jongen of nimfen op de grond, waar ze gangen graven tot ze wortels vinden van waaruit ze zich zullen voeden. Daar kunnen ze tussen de 2 en 17 jaar oud worden en tot vijf levenscycli doormaken.
Short Life Outdoors
Wanneer de larven uit de grond komen, vindt de denkbeeldige verandering plaats, waardoor ze volwassen worden met vleugels en genitaliën die geschikt zijn voor reproductie. Buiten is het een korte levenscyclus, slechts een paar weken; in die tijd klimmen ze in bomen, veranderen ze van huid, zingen, vliegen en paren.
Deze insecten hebben enkele vitale risico's: de vrouwtjes sterven na de voortplanting. Mannetjes kunnen worden gedood door de geluidsdruk van hun stridulatoire apparaat.
Zo gaat het mysterieuze schouwspel van de krekels verder, een raadselachtige levenscyclus die biologen, entomologen en natuurliefhebbers aantrekt. Wanneer je het lied van de cicade ontdekt, een stridulum dat de hele zomer doorgaat, leer je over een unieke levenscyclus in het dierenrijk.
Het lange bestaan van de ondergrondse cicade en een korte volwassen fase van vlucht, zang en dood hebben haar tot de hoofdpersoon van fabels en verhalen gemaakt. Ook een vast personage in de geschiedenis en tradities van verschillende landen.
