Er zijn tal van factoren die wedstrijdpaarden vatbaarder maken voor pathologieën van het bewegingsapparaat. Normaal gesproken zijn het gespecialiseerde, snelgroeiende rassen met een genetische neiging om aan deze ziekten te lijden. Bovendien kan voortdurende inspanning ze ook bevorderen.
Hoe sierlijk en veerkrachtig ze ook lijken, paarden kunnen snel ziek worden als bepaalde tips niet worden opgevolgd. Daarom presenteren we hieronder de meest voorkomende pathologieën bij wedstrijdpaarden en hoe deze te voorkomen.
Hull verwondingen
De hoef, hoef of voet is misschien wel het belangrijkste onderdeel van de anatomie van elk rennend dier. De hoeven van renpaarden worden bijvoorbeeld voortdurend onderworpen aan:
- Erosie van zandsporen.
- De veranderingen van hoefijzers.
- De constante baden.
- Lang verblijf in kleine kuilen.
Elke ziekte die de hoeven aantast, zal de training onderbreken, of het nu gaat om wonden, abcessen, slagen, enz. De aanpak van de pathologie kan ingewikkeld worden, aangezien de dopingcontrole het onmogelijk maakt om medicijnen via de systemische weg toe te dienen, waaronder ontstekingsremmers.
Bot- en gewrichtsblessures bij wedstrijdpaarden
Hierna gaan we het hebben over de meest voorkomende bot- en gewrichtsblessures bij deze dieren.
Breuken van de eerste falanx
Longitudinale fracturen komen het meest voor. Ze verschijnen meestal plotseling aan het einde van een te veeleisende training of race. Het is normaal dat ze vanaf hier erger worden, wat zelfs de gewrichten van de falanx kan aantasten.
Ingewikkelder zijn verbrijzelde fracturen (twee of meer fragmenten). Het is mogelijk om ze te behandelen met een operatie of met immobilisatie, maar het sportieve leven van het dier moet worden beëindigd.
Sesamoiditis
Zoals de naam al aangeeft, is het de ontsteking van de sesambeenderen, hulpbeenderen die de kogel helpen ondersteunen. Het komt vrij vaak voor bij renpaarden, nogmaals, vanwege een overmatige blootstelling van de ledematen aan de inspanning. Het is een probleem dat, ondanks rust, de neiging heeft om weer de kop op te steken bij het hervatten van de training. Daarom moet je op zoek naar de onderliggende oorzaak, zoals een gebrek aan evenwicht.
Een van de complicaties van sesamoiditis is de breuk van deze botten als gevolg van overmatige tractie. Als beide botten aangetast zijn, is er een volledig verlies van steun voor de kogel.
De snelle chirurgische ingreep voorspelt een redelijk gunstige prognose. Als de ophangband echter ook is gescheurd, is het niet mogelijk om te sporten.
Dorsale metacarpale ziekte
Deze naam omvat een reeks verwondingen aan de middenhandsbeenderen, die typerend zijn voor jonge renpaarden. Deze laesies zijn het gevolg vanvoortdurende oefening, die het bot en het periosteum voortdurend doet ontsteken. Het resultaat is microfracturen van het bot, bloedingen en ten slotte de vorming van boteelt. Het herstellen van een ledemaat onder deze omstandigheden is gecompliceerd.
Preventie is de beste remedie tegen deze ziekte. Begin bijvoorbeeld niet aan sterke training met te jonge dieren, met skeletten die nog onvolwassen zijn.
Tendinitis bij wedstrijdpaarden
Dit is een ontsteking van de pezen, in dit geval de oppervlakkige en diepe digitale flexor. Over het algemeen is de oorzaak overmatige inspanning of uitrekking ervan als gevolg van mechanische spanning.
Het eerste symptoom is een ontsteking in het gebied, bekend als "knokkelpezen" . Omdat het niet altijd kreupelheid veroorzaakt, blijft het soms onopgemerkt door de verzorger. Dit is een probleem, aangezien het paard blijft trainen en de blessure erger wordt, wat kan leiden tot fibrose. Een fibreuze pees zal niet dezelfde elasticiteit hebben als een gezonde pees en zal de sportieve mogelijkheden van het paard beperken.
Daarom moet de behandeling zachte oefeningen omvatten, bijvoorbeeld in zwembaden die zijn aangepast voor fysiotherapie bij grote dieren.
Osteochondritis dissecans
Het is een relatief veel voorkomende ontwikkelingsziekte van gewrichtskraakbeen bij paarden. Dit kraakbeen wordt zwakker dan normaal en bij intensieve inspanning versplintert het. De resulterende fragmenten kunnen gedeeltelijk aan het bot blijven zitten of los rond het gewricht drijven.
Artrose of degeneratieve gewrichtsaandoening
Het komt veel voor bij renpaarden. Het treft vaker de gewrichten met grotere mobiliteit, zoals de carpus en kogel. Overbelasting van de gewrichten bevordert de degeneratie van het gewrichtskraakbeen en het synoviaal kapsel. Dit veroorzaakt een vicieuze cirkel van trauma en ontsteking, wat leidt tot blijvende gewrichtsschade.
Tegenwoordig wordt het gebruik van hyaluronzuurprecursoren als behandeling bestudeerd, aangezien ze de natuurlijke aanmaak ervan in het gewricht stimuleren.
De meest voorkomende spierziekte bij wedstrijdpaarden: rabdomyolyse
De oorsprong van rabdomyolyse is onbekend, maar er is een gemeenschappelijke factor voor veel van de gevallen: meerdere dagen rust, met een dieet rijk aan granen, worden gevolgd door krachtige training. Symptomen die dit veroorzaakt, zijn onder meer:
- Pijn en onwil om te bewegen.
- Overmatig zweten.
- Verhoogde hartslag.
- Verharding van de spiermassa.
- Donker gekleurde urine (myoglobinurie).
Er is een grote verscheidenheid aan behandelingen, waarvan de meeste een slechte spierconditie corrigeren. Dit is het geval voor vitamine B1 en E, selenium, ontstekingsremmers of spierverslappers.