Amebiasis bij reptielen is een van de dodelijkste ziekten voor exotische huisdieren. Deze infectie wordt veroorzaakt door de eencellige Entamoeba invadens en treft vooral vleesetende soorten zoals boa's en adders. Als het niet correct wordt behandeld, is de dood van het zieke exemplaar bijna verzekerd.
Amoebiasis is gemeld bij hagedissen, slangen en chelonen, met een sterftecijfer van bijna 100%. Bovendien wordt geschat dat reptielen uit koude klimaten meestal de dragers zijn, terwijl bewoners van warmere gebieden degenen zijn die de symptomen vertonen als ze besmet raken. Leer alles over deze delicate pathologie in de volgende regels.
Oorzaak van amoebiasis bij reptielen
Zoals we al zeiden, de oorzaak van de ziekte is de protozoa Entamoeba invadens. Dit komt voor in 2 algemene vormen: een beweeglijke trofozoiet en een koolhydraatrijke cyste. De wand van de cystische vorm bevat een overvloed aan chitine en chitosan, beschermende biopolymeren waardoor de parasiet lang in de omgeving kan blijven.
Eenmaal per ongeluk ingenomen door de gastheer, reist de amoebe-cyste door zijn maagdarmkanaal naar de dunne darm, waar hij verschillende signalen ontvangt die aangeven dat de infectieuze vorm moet verschijnen. Sommigen van hen zijn de volgende:
- Een lage glucoseconcentratie in het medium.
- Een osmotische schok.
- De combinatie van water, bicarbonaat en gal.
Geconfronteerd met deze signalen in de darmomgeving, ondergaat de parasiet excystatie en komt het trofozoiet vrij.Het voedt zich met de bacteriële flora van de darm van het reptiel, naast het vernietigen van zijn slijmvlies door enzymatische afscheidingen. Wanneer na reproductie nieuwe cysten worden geproduceerd, worden ze uitgescheiden in het medium met de ontlasting van de gastheer.
Hoe vang je een tamme reptiel?
De gastheer is geïnfecteerd nadat hij per ongeluk de amoebe-cyste heeft ingenomen. Het is meestal aanwezig op het oppervlak van dode dieren en in water, maar het wordt ook overgedragen door direct contact met de uitwerpselen of het huidoppervlak van een ander besmet reptiel.
Het meest voorkomende is dat uitbraken van de parasiet verschijnen wanneer een nieuw exemplaar in de faciliteiten wordt opgenomen. Dit risico wordt nog groter als het individu in kwestie niet in gevangenschap is gefokt, aangezien de natuurlijke omgeving vol besmettelijke agentia zit en elk wild reptiel er drager van kan zijn.
Hoe beïnvloedt amoebiasis reptielen?
De parasiet die verantwoordelijk is voor amoebiasis is een protozoa genaamd Entamoeba sp., die wordt gekenmerkt door beschadiging van de cellen van het darmslijmvlies. Na verloop van tijd verzwakken deze aanvallen de darm en perforeren de wanden. Als gevolg hiervan wordt het vermogen om voedingsstoffen op te nemen aangetast, wat op de lange termijn een voedingstekort bij het reptiel veroorzaakt.
Bovendien kunnen sommige trofozoïeten, naarmate amoebiasis verergert, naar andere organen migreren en necrose of abcessen veroorzaken. Bijgevolg worden verschillende secundaire infecties gunstig gestemd die zeer snel leiden tot septikemie. Het grote probleem met dit hele proces is dat reptielen meestal geen tekenen van deze complicaties vertonen, wat binnen enkele dagen tot een plotselinge dood leidt.
Symptomen
Reptielen die dode vleesproducten eten, zijn het meest vatbaar voor de ziekte. Om deze reden worden boa's, korenslangen, adders, pythons en andere slangen als een risicogroep beschouwd.Helaas zijn cobra's en de meeste schildpadden asymptomatisch, dus functioneren ze als echte vectoren van niet-detecteerbare overdracht.
Als je een slang hebt en hij lijdt aan een van de symptomen die we hieronder gaan noemen, breng hem dan zonder aarzelen naar de dierenarts:
- Verlies van eetlust en onverklaarbaar gewichtsverlies.
- Continu braken.
- Diarree met slijmafscheiding of hints van bloed.
- Enteritis: ontsteking van het darmslijmvlies.
- Hepatitis: ontsteking van de lever.
- Nefritis: ontsteking van de nieren.
Als je een van deze klinische symptomen opmerkt bij je exotische huisdier, wees dan heel voorzichtig. Amoebiasis wordt snel overgedragen in een reptielenkolonie, maar erger nog, mensen zijn er ook vatbaar voor. Behandel het zieke dier altijd met handschoenen en ontsmet zoveel mogelijk elk oppervlak dat ermee in contact komt.
Amebiasisbehandeling bij reptielen
Als het reptiel lang genoeg overleeft om gediagnosticeerd te worden, zijn antiprotozoaire medicijnen de enige behandelingsoptie. Metronidazol is het meest gebruikte medicijn, dat ook wordt gebruikt om amoebiasis bij mensen te behandelen.
Naast het medicijn is meestal ondersteuning in de dierenkliniek nodig om het dier vooruit te helpen. Een intraveneuze therapie wordt meestal toegepast op het reptiel, om water en vloeistoffen te vervangen die verloren zijn gegaan door diarree en braken.
Voorzichtigheid is de sleutel
Amoebiasis bij reptielen is een moeilijke aandoening om aan te pakken, omdat het vaak te laat is om het leven van het dier te redden als het eenmaal is ontdekt. Het verschijnen ervan kan in ieder geval worden voorkomen: houd een verworven reptiel een week in quarantaine en zorg ervoor dat het exemplaar afkomstig is uit kweek in gevangenschap.
Bovendien is het altijd aan te raden om alle reptielen in hun eigen faciliteit te houden, geïsoleerd van andere individuen, zelfs als ze van dezelfde soort zijn. Zo wordt de verspreiding van parasieten en andere ziekten zoveel mogelijk voorkomen.