Zeepaardjes zijn een van de bekendste en meest populaire zeedieren onder mensen. Er bestaat echter niet slechts één soort van deze eigenaardige organismen, maar er zijn iets meer dan 140 verschillende soorten formeel geaccepteerd. Een van de meest extravagante vanwege zijn eigenaardige uiterlijk is het dwergzeepaardje, dat een indrukwekkend mimetisch vermogen heeft.
De wetenschappelijke naam van deze soort is Hippocampus bargibanti. Het behoort tot de Syngnathidae-familie, waarbinnen ook pijpvissen zijn gegroepeerd. Hoewel het waar is dat het dwergzeepaardje een van de kleinste exemplaren is, is de realiteit dat het kan worden beschouwd als een van de meest ongelooflijke zeepaardjes die er bestaan.Blijf deze ruimte lezen en ontdek meer over dit bijzondere exemplaar.
Habitat en verspreiding
Net als andere organismen in zijn soort, wordt het dwergzeepaardje verspreid in ondiepe tropische wateren. Het wordt met name gevonden in de Indo-westelijke Stille Oceaan, die de zeegebieden in de buurt van Indonesië, de Filippijnen, beslaat. Papoea-Nieuw-Guinea, Japan, Nieuw-Caledonië en Australië.
Deze soort is nauw verbonden met het Gorgonian-koraal van Nieuw-Caledonië (Muricella spp.), omdat het mimiek gebruikt om zijn uiterlijk te "kopiëren" . Vanwege zijn grootte kan het dwergzeepaardje geen grote afstanden afleggen, dus blijft het meestal op nabijgelegen koraalriffen.
Fysieke kenmerken van het dwergzeepaardje
Het lichaam van het dwergzeepaardje behoudt dezelfde "S" -vorm die typerend is voor zeepaardjes, met het verschil dat het iets minder dan 2 centimeter lang is.Bovendien heeft het verschillende uitstulpingen (bollen) langs zijn lichaam, die lijken op de fysieke vorm van de Gorgonian.
Alsof dat nog niet genoeg is, hebben ze een grijpstaart waarmee ze zich aan koralen kunnen verankeren. Hierdoor kan hij onopgemerkt blijven en opgaan in zijn omgeving. Wat betreft de kleuring, vertoont het twee verschillende varianten:
- Rode variant: ze leven samen met het Muricella plectana-koraal, dus hun kleurpatroon lijkt op dat van dit organisme: lichtgrijs of paars met roze of rode bollen.
- Gele variant: ze leven samen met het koraal Muricella paraplectana, dus “imiteren” ze de kleur van deze soort: geel met oranje bollen.
Gedrag
Pygmee-zeepaardjes vormen vaak grote groepen verborgen tussen de vegetatie en op koraal waarmee ze worden geassocieerd. Ze vertonen meestal een kalm gedrag en hebben de neiging andere soorten te negeren, omdat ze op deze manier onopgemerkt blijven door hun roofdieren.
Pygmee zeepaardjes voeren
Net als andere zeepaardjes hebben pygmeeën geen kaken en hebben ze alleen een soort buisvormige snuit met directe toegang tot een basisverteringssysteem. Om deze reden voeden ze zich alleen met kleine prooien die gemakkelijk in hun mond kunnen komen, zoals vlokreeften, roeipootkreeftjes en andere schaaldieren. Als ze echter klein zijn, kunnen ze ook plankton consumeren.
Afspelen
Pygmee-zeepaardjes zijn monogame dieren die hun hele leven slechts één partner kiezen. In tegenstelling tot wat er gebeurt bij andere soorten van het dierenrijk, is het mannetje verantwoordelijk voor de zorg voor de jongen voordat ze worden geboren. Om dit te doen, presenteren ze een exclusieve buikstreek om hun eieren uit te broeden, die er zelfs uit zou kunnen zien als een "zak" .
Zodra het paarseizoen aanbreekt, brengt het vrouwtje de eieren over naar de buik van het mannetje, waar deze ze bevrucht en hun incubatie begint.Hoewel het misschien niet zo lijkt, is dit proces complex, aangezien de vader de eieren van zuurstof en voedingsstoffen voorziet via een speciale vloeistof die in zijn "zak" wordt afgescheiden.
Het incubatieproces duurt ongeveer 15 dagen, waarna ze in een afkalfachtige gebeurtenis in het water worden verdreven. Op dat moment zullen de jongen onafhankelijk zijn en alleen moeten overleven, aangezien hun ouders niet voor hun zorg zullen zorgen.
Zoals je kunt zien, is het dwergzeepaardje een kleurrijke soort en behoorlijk opzichtig met het blote oog. Ondanks zijn grootte is de grote specialisatie die het heeft ontwikkeld om de kenmerken van koraal te "imiteren" ongelooflijk. Uiteindelijk is mimiek een uitstekende strategie voor hulpeloze dieren om succesvol te overleven in deze omgevingen.
