De foto's lijken voor zich te spreken. In een hol lag een dode hond. Een andere harige sleepte vuil met zijn snuit om het te bedekken. Het nieuws was getiteld "een hond begraaft zijn broer." En hij ging door hoe ontroerend het is om deze menselijke gewoonte - het begraven van de overledene - in een dier te herkennen. Maar is dit echt zo? Of moeten we het hebben over instincten en gedragingen die eeuwen overspannen en afkomstig zijn uit de tijd dat onze huisdieren nog niet gedomesticeerd waren?
Enkele gegevens om het nieuws te contextualiseren over waarom een hond een andere hond begraaft
Internet is een geweldig klankbord waar alles razendsnel viraal gaat.Ook wanneer precieze gegevens er in veel gevallen niet toe doen. En nog veel minder of de informatie is gecontroleerd of niet. Alleen de beelden en de impact die ermee wordt bereikt, lijken ertoe te doen.
De video waarin een hond zijn vermeende broer of vriend begraaft, is een perfect voorbeeld van deze problemen. Iemand legde dat moment vast met zijn camera en deelde het op sociale netwerken. Sommige mediakanalen halen het 'nieuws' daar vandaan en repliceren het.
Maar afgezien van de paar seconden dat de opname duurt, was er niet veel meer bekend over wat er gebeurde. Aangenomen wordt dat het evenement in 2017 plaatsvond in de Thaise provincie Buriram. En hoewel het op grote schaal werd verspreid, waren er al enkele afbeeldingen van het voorgaande jaar geüpload naar YouTube.
De overleden hond was overreden op een snelweg. Daarom groef de andere hond de put en droeg het lijk daarheen. Dit zijn echter twee dingen die niet in de video te zien waren. Ja, men kon zien hoe de harige zijn snuit gebruikte om het dode dier met aarde te bedekken.Het deel van ontroerd worden door het "menselijke" gedrag van de hond werd verzorgd door de toeschouwers.
Er ging een video viraal op internet, waarin een hond een andere hond begraaft. Afgezien van hoe ontroerend de beelden voor velen waren, stellen we een debat voor dat opnieuw zijn oorsprong vindt in de toenemende humanisering van huisdieren.
Een beetje weg van de gehumaniseerde visie van huisdieren
We doen dit niet om het echte leed te minimaliseren dat honden lijden als hun dierbaren sterven, of het nu mensen of andere dieren zijn.
En je hoeft niet naar het internet te gaan om verhalen te vinden over harige honden die het graf van hun baasjes niet willen verlaten. Of die van degenen die depressief zijn door de dood van hun hondengenoten of van een andere soort.
Maar het lijkt ons belangrijk erop te wijzen dat het bedekken van zijn broer met vuil dat de puppy uitvoert misschien weinig te maken heeft met de gewoonte die mensen hebben om onze doden te begraven.
Maar mensen zijn natuurlijk zo en we meten alles met dezelfde maatstaf, die altijd ter hoogte van onze navel is. En daarom schrijven we menselijke problemen toe aan onze huisdieren en respecteren we hun aard niet.
Enkele gegevens over honden en begrafenissen
Een specialist in dierengedrag zou zeker op zoek gaan naar een preciezere verklaring waarom deze hond zijn soortgenoot begroef.
Van Mijn dieren willen we slechts twee dingen noemen die verband houden met instinctief gedrag van honden en die verband kunnen houden met het gedrag van de harige hond in de video.
Een daarvan is het feit dat veel teven tijdens de bevalling -we kennen het geslacht van de hoofdpersoon van dit briefje niet- de puppy's die sterven opeten of begraven. Het is iets wat ze al eeuwen doen.
Toen de honden nog niet gedomesticeerd waren, was het absoluut noodzakelijk om het "hol" schoon te houden om hun andere nakomelingen te behouden. Ook zou de geur van een dood dier zeker snel roofdieren aantrekken.
Als je op YouTube zoekt, is er meer dan één video van vrouwtjes die hun pups begraven. En natuurlijk komt de vraag, en die kan niet minder, om de ontroerende menselijke houding te benadrukken van de hondenmoeder die haar jongen begraaft.
Iets over de gewoonte van de hond om putten te graven
Aan de andere kant is het de moeite waard eraan te denken dat een andere voorouderlijke gewoonte van honden is om putten te maken en er dingen in te begraven, vooral voedsel. En het is dat in de oudheid de harige niet elke dag verzekerd was van een kom vol voedsel.
Nogmaals, een van de redenen om een deel van hun levensonderhoud te begraven was omdat het niet gemakkelijk door andere dieren kon worden opgespoord.
Dus we wilden je niet verwennen met het ontroerende moment van de dag dat sociale media ons altijd brengen. We proberen gewoon een andere visie op het onderwerp te geven, om het debat een beetje te openen.
Niet alles is wat het lijkt. En dat betekent niet dat dieren niet langer die geweldige wezens zijn van wie we zoveel kunnen leren.
Opslaan