Padden en kikkers behoren tot dezelfde familie, maar als we goed kijken, kunnen we ze uit elkaar houden. We geven je de sleutels om de verschillen tussen padden en kikkers te vinden, aangezien het niet altijd gemakkelijk is!
De gecompliceerde verschillen tussen padden en kikkers
Kikkers en padden behoren tot dezelfde familie van amfibieën: anurans. Ze hebben een paar kenmerken gemeen en een paar verschillen die hen verdelen.
Zowel padden als kikkers zijn amfibieën en hebben een kort, rond lichaam. Beiden hebben vier poten, waarvan de achterpoten sterker zijn. Ze hebben grote, levendige ogen, maar in tegenstelling tot salamanders hebben ze geen staart.Ze kunnen veel verschillende kleuren hebben en hebben een vergelijkbaar dieet, gebaseerd op insecten en andere kleine dieren.
Naast al deze overeenkomsten kunnen we enkele verschillen tussen padden en kikkers opmerken: het zijn enkele kenmerken die we op het eerste gezicht kunnen opmerken of waarvoor we nader onderzoek nodig hebben.
Het uiterlijk van de huid
Een van de meest voor de hand liggende verschillen tussen padden en kikkers is hun huid: kikkers hebben een gladde, glanzende huid en zien er vaak nat uit. Ze kunnen ook heel verschillende kleuren hebben: enkele van de kleurrijkste dieren op aarde zijn kikkers, zoals pijlgif.webpkikkers. De gewone kikkers die we in vochtige gebieden kunnen vinden, zijn felgroen en geel.
Aan de andere kant hebben padden een ruwe huid. Het ziet er ruw en droog uit. Wat hun kleuren betreft, padden zijn minder helder dan kikkers: ze zijn bruin en gedempt. Dit kan worden verklaard door hun verschillende leefgebieden.
Het leefgebied
Hoewel beide soorten amfibieën zijn, leven kikkers in nattere gebieden dan padden, die langer zonder water kunnen.
Kikkers leven in rivieren en vijvers, of waar dan ook met voldoende vocht. Je huid ziet er nat uit omdat hij in feite nat is. Kikkers dwalen zelden lang ver weg van hun waterhabitat, hoewel ze korte trips over droog land kunnen maken op zoek naar voedsel.
Integendeel, padden kunnen veel langer uit de buurt van water blijven. Soms verstoppen ze zich in de grond en trekken ze uren of dagen weg van rivieren of vijvers; dankzij hun bruine kleur blijven ze heel gemakkelijk onopgemerkt.
Aan de andere kant planten beide soorten zich voort in het water: zowel kikkers als padden leggen hun eieren in het water en als ze uitkomen, worden er kikkervisjes geboren. Tijdens de eerste levensweken, voordat ze benen en longen ontwikkelen, kunnen ze alleen onder water leven.
De voeten en tenen met zwemvliezen
Als we een anuran vinden en we willen weten of het een pad of een kikker is, en noch de leefomgeving noch het uiterlijk van de huid ons de aanwijzingen geven, zijn er andere verschillen tussen padden en kikkers die we kunnen rekening houden met. Bijvoorbeeld: zijn poten.
De poten van kikkers zijn sterker en behendiger dan die van padden. Op deze manier kunnen kikkers lange sprongen maken om zich te verplaatsen. Aan de andere kant kunnen de poten van de padden het alleen voortbewegen op basis van kleine sprongen, en ze zullen het moeilijk hebben om in bomen of struiken te klimmen.
Een ander subtiel verschil zit in de vingers: kikkers hebben meestal zwemvliezen: tussen de vingers hebben ze een web. Hierdoor is het voor hem veel gemakkelijker om zichzelf in het water te hanteren. Padden missen dit membraan, aangezien ze meer bereid zijn zich over land te verplaatsen.
De ultieme test: DNA
Ondanks dit alles zijn er soorten waarbij de verschillen tussen padden en kikkers onduidelijk of verwarrend zijn: er zijn bijvoorbeeld paddensoorten met een gladde, glanzende huid en soorten kikkers met korte poten en niet erg krachtig .
Daarom is de definitieve test om te weten of een dier tot de kikker- of paddenfamilie behoort een DNA-test: alleen op genetisch niveau kunnen sommige soorten worden onderscheiden. Maar als je erg geïnteresseerd bent in het onderscheiden van een dier, is het makkelijker als je het goed weet te identificeren en het opzoekt in een dierenencyclopedie.
Er zijn verschillende verschillen tussen padden en kikkers: de huid of de poten zijn aanwijzingen die we kunnen gebruiken om ze te identificeren. Sommige soorten zijn echter dubbelzinnig en we hebben de hulp van een expert nodig om te bepalen tot welke soort elk dier behoort.
