De wereldwijde situatie van armoede en gebrek aan voedsel treft zelfs de meest onverwachte. Hoewel we het vaak hebben over de slachtoffers hiervan, vergeten we meestal een ander type slachtoffer: dieren. Het hondeneiland in Pakistan is daar bijvoorbeeld het bewijs van.
Als je meer wilt weten over dit verhaal en waarom het het eiland van de honden wordt genoemd, mis dan dit artikel niet.
Het eiland van honden en hun verzorger
De eerste vraag die bij je opkomt, is ongetwijfeld waarom het zo wordt genoemd. Welnu, het antwoord is omdat het uitsluitend en exclusief wordt bewoond door honden.
Niemand weet hoe ze daar zijn gekomen, maar zonder twijfel is bewezen dat ze het eiland al tientallen jaren bewonen. Er is geen voedsel of water in de plaats, dus de dieren zouden sterven van honger en dorst als er geen mensen waren met een goed hart zoals Muneer, de bekende verzorger van het eiland van honden.
Munner is een Pakistaanse visser die in de buurt van het Isle of Dogs werkt. Elke keer dat Munner op het eiland komt, gaan alle honden hem ontvangen, ze weten al wat hij van plan is. Hij geeft ze eten en drinken.
Waarom doet Munner dit? Zoals hij zelf zegt:
“Ik zorg voor deze honden omdat ze geen andere persoon hebben om ze te beschermen. Ik vind het leuk om de honden te voeren omdat ik weet dat God me zal belonen. Als ik ze te eten geef, zal God mij te eten geven. Het is de plicht van alle moslims om dieren te beschermen. Alleen mensen zonder mededogen zouden hen niet helpen.”
Verzorgen jullie honden in Pakistan?
Als we zien hoe Munner en andere vissers handelen, kunnen we denken dat er goed voor honden en andere dieren wordt gezorgd in Pakistan. In Karachi, de financiële hoofdstad van het land, is het echter vol verlaten honden die op straat leven.
De inwoners zijn van mening dat deze dieren vies en onrein zijn en dat de regering terecht vergiftigingscampagnes promoot om de hondenpopulatie in de stad terug te dringen. In 2016 stierven meer dan 700 honden aan dezelfde oorzaak.
Andere gevallen zoals de verzorger van het hondeneiland
Zoals we kunnen zien, gaat het niet om het land waarin iemand leeft, maar om zijn hart, zoals in het geval van Munner. Net als hij zijn er andere mensen bereid geweest om dieren in nood te helpen.
We hebben je hun verhalen al verteld, maar we gaan er een paar onthouden:
- Mustafa Ele, Istanboel. Ze zeggen dat Istanbul de stad van katten is, omdat ze overal zijn. Niet iedereen heeft echter een schuilplaats. Mustafa opende zijn moskee zodat deze meest behoeftige katten hier kunnen blijven eten.
- Wan Yan. Deze meneer uit China ging zelfs nog verder, want hij besteedde zijn fortuin als miljonair aan het voeden en beschermen van verlaten honden. Toen hij besefte hoeveel dieren er in de straten van zijn stad waren, besloot hij iets te doen. En jongen deed hij het!
- Bejaardentehuis. Een dame paste haar huis aan om een toevluchtsoord te creëren voor oudere dieren en ze een waardig en gelukkig leven te geven. Hij gaf al zijn geld uit aan voedsel, veterinaire zorg en medicijnen. Een voorbeeld voor velen!
- New York Hostel. In de hoofdstad van de wereld wilden ze zich ook aansluiten bij het initiatief om voor dieren te zorgen en begonnen ze niet alleen de daklozen te voeden, maar ook hun huisdieren.
Deze verhalen, evenals die van het eiland van de honden, geven ons hoop dat er nog steeds goedhartige mensen zijn en dat we misschien op een dag kunnen stoppen met verlatenheid. Laten we hopen! Op een dag
Bron van de hoofdafbeelding: https://elpais.com
