De dwergarend is een redelijk behendige soort die zich gemakkelijk door de bomen kan bewegen. Deze vogel heeft de karakteristieke vorm van roofvogels, met een zeer duidelijke omtrek tijdens zijn vlucht. Bovendien wordt hij tijdens het trekseizoen meestal door de Straat van Gibr altar gezien.
Dit gevleugelde dier, wetenschappelijk bekend als Hieraaetus pennatus, behoort tot de orde Falconiformes, waaronder de meeste roofvogels vallen. Lees verder voor meer informatie over deze adelaar.
Booted Eagle Habitat
De dwergarend komt voor in heel Zuid- en Oost-Europa, een deel van Afrika en Azië, maar meer dan de helft van de bevolking leeft op het Iberisch schiereiland.Het heeft een voorkeur voor beboste gebieden met beboste gebieden met temperaturen tussen -9,7 en 36,6 graden Celsius.
Voor zijn dagelijks leven kiest deze vogel twee gebieden uit, een voor zijn nest -nestplaats- en een andere voor de jacht. Voor zijn nest gebruikt hij bosgebieden of rotsachtige landschappen met voldoende hoogte, terwijl hij voor het jachtgebied open plekken in het bos of gebieden met struikgewas selecteert. Om deze reden slagen hun territoria erin om 100 hectare te bereiken voor elk paar adelaars.
Fysieke kenmerken
Deze roofvogel kan meer dan 50 centimeter lang worden en wordt beschouwd als een middelgrote vogel. De vleugels bereiken een lengte van 36 centimeter, terwijl hun gebogen snavels ongeveer 2,3 centimeter zijn. Daarnaast is er seksueel dimorfisme, aangezien vrouwtjes 10% groter zijn dan mannetjes.
De snavel van deze roofvogel heeft een donkergrijze kleur, die behouden blijft in alle exemplaren. Iets soortgelijks gebeurt met zijn poten, waarvan de gele tint bij alle individuen aanwezig is.
Deze adelaar heeft 2 verschillende verenkleedpatronen, een lichte en een donkere. De basiskleur is bruin, maar kan afhankelijk van het exemplaar lichter of donkerder worden. Bij een licht verenkleed is de buik van het dier bedekt met witte veren, terwijl het lichaam bleek of romig is. In het donkere verenkleed overheerst bruin door het hele lichaam.
Bij deze soort veranderen de ogen van kleur naarmate de exemplaren groeien: de jongen zijn bruin en de volwassenen vertonen oranjegele tinten. Daarnaast zijn er ook verschillen tussen de geslachten in hun lichaamsbouw, aangezien mannetjes dun en gestileerd zijn, terwijl vrouwtjes zwaarder en robuuster zijn.
Booted Eagle-gedrag
Deze vogel trekt en brengt zijn winters door in meer gematigde streken in de buurt van de tropen, zoals de slangenarend. Bovendien lijkt de dwergarend geen probleem te hebben met individuen van dezelfde soort, daarom zijn ze zelfs in groepen gezien.
Een groot deel van de populatie van deze roofvogel trekt door de Straat van Gibr altar. De huwelijkse overgang vindt plaats tussen maart en mei, terwijl de posthuwelijkse reis de hele maand september plaatsvindt. Er is zelfs een dwergarendenpopulatie op de Balearen die niet migreert en het hele jaar door in hetzelfde gebied blijft.
huwelijkse migratie
Zodra hij het bos bereikt, maakt deze adelaar vluchten om zijn territorium af te bakenen, omdat hij op deze manier zijn aanwezigheid duidelijk maakt aan andere soorten. Om dit te doen, voert het verschillende basisvluchten uit met beklimmingen en afdalingen, vergezeld van enkele vocalisaties. Als er geen gunstige wind staat, kan het worden weergegeven door op opvallende plaatsen te poseren, waardoor zijn aanwezigheid in het gebied duidelijk wordt.
In feite worden beide geslachten de eerste dagen in aparte territoria gehouden terwijl ze bijkomen van de oversteek. Hierdoor kunnen ze een broedgebied bekijken en zoeken, waarbij ze voorrang geven aan nesten van voorgaande jaren.Op dit punt kun je wat conflicten hebben met de Buizerd en de Havik, omdat hun territorium overlapt en ze kunnen strijden om hun nest.
Posthuwelijkse migratie
Tijdens de migratie na het broedseizoen hebben sommige individuen de neiging om hun reis langzaam te maken, terwijl anderen het meer doensnel Dit hangt af van het geslacht, aangezien vrouwtjes hun langzame routes maken en profiteren van zijn doorgang door gebieden met een groot aantal prooien. Ter vergelijking: mannetjes vliegen snel en rechtstreeks.
De belangrijkste gebieden waar ze overwinteren zijn Afrika en Zuid-India.
Booted Eagle Feeding
Het dieet van deze vogel is erg breed en omvat vogels, reptielen, zoogdieren en insecten. Zijn manier van jagen bestaat uit het uitvoeren van swooping-bewegingen, waarbij hij met hoge snelheid afda alt en snel prooien zoals konijnen vangt.
Bovendien kan hij ook jagen door zijn slachtoffers te onderscheppen en de vliegroute af te snijden. Vanwege de grote verscheidenheid aan prooien wordt het ook beschouwd als een zeer algemene roofzuchtige soort.
Booted Eagle Reproductie
Zodra de vogels hun territorium hebben gekozen, beginnen de vrouwtjes met de bouw of reconstructie van het nest. Deze roofvogel bezet meestal tot 3 jaar achter elkaar hetzelfde nest, maar dit hangt ervan af of de locatie nog steeds de nestomstandigheden handhaaft. Paren zijn ook hoogstwaarschijnlijk monogaam, maar afhankelijk van reproductief succes kunnen ze van partner wisselen.
Nadat ze hun nest hebben gevestigd, beginnen beide exemplaren aan hun huwelijksvluchten, die eindigen met paring binnen hun territorium. Bij deze acts vliegen ze synchroon en in harmonie of voeren ze een vliegende vlucht uit, waarbij ze hun klauwen bij elkaar houden. Deze soort lijkt zelfs een zekere "romantiek" aan de dag te leggen, aangezien hij na het leggen van zijn eieren doorgaat met hetzelfde gedrag.
Nest leggen en onderhoud
De gemiddelde legdatum is in de laatste week van april en vrouwtjes leggen 1 tot 3 eieren. Bovendien, als een roofdier zoals de havik het nest vernietigt of zich voedt met de kuikens, kan hij weer gaan leggen en zijn eieren vervangen.
De ouders zijn erg voorzichtig, aangezien ze de omstandigheden van het nest gedurende het hele proces in stand houden en nieuwe bladeren en verse takken toevoegen.
Uitkomen
De kuikens worden begin juni geboren, met wit en dicht verenkleed, met een gewicht van ongeveer 44 gram. In deze eerste weken brengt de vader voedsel naar zijn jongen, waarbij hij prioriteit geeft aan kleine prooien, omdat de jongen hierdoor kleine stukjes kunnen doorslikken. Na 20 dagen kunnen de kuikens hun eten verscheuren.
Na 47 dagen kunnen jongen lopen, waardoor hun bewegingsvrijheid wordt beperkt tot nabijgelegen takken. Als ze 54 dagen oud zijn, maken ze hun eerste korteafstandsvluchten.
Afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel, kan in dit stadium een fenomeen van kaïnismeoptreden , waarbij het oudere kuiken zijn broer aanv alt totdat hij wordt gedood. Dit wordt gedaan om de grootste hoeveelheid voedsel te monopoliseren en kan zelfs zijn broer opeten. Op deze manier wordt het overleven van ouderen verzekerd en wordt het werk van de ouders gehalveerd.
Eerste vluchten en verlaten van het nest
Bij het begin van zijn eerste vluchten heeft deze vogel nog ongeveer 7 of 8 weken nodig om de basistechnieken voor jagen en vliegen te leren. Tijdens de eerste week begint hij zijn vleugels te oefenen om zijn spieren te versterken, en daarom dwa alt hij niet verder dan 20 of 30 meter van het nest af.
In de tweede week vliegen de jongen al boven het nest, waarbij ze hun handen uitstrekken om op takken te gaan zitten die ze bloot laten. Omdat ze wat onafhankelijker zijn, kunnen ze zich nu tussen de 75 en 150 meter van het nest verplaatsen.
Tussen de derde en vierde week herkennen de kuikens de grenzen van hun territorium, aangezien hun ouders dit aangeven door te vliegen. Bovendien beginnen de volwassenen hun jongen te leren vliegen door middel van een gezamenlijke vlucht. Soms proberen de jongen hun ouders te volgen buiten hun territorium.
Bij het bereiken van de vijfde en zesde week hebben de pups al verplaatsingsvluchten onder de knie, dus ze beginnen wat onafhankelijker te worden. Op dit moment worden ze niet meer zo vaak in hun nest gezien en maken ze zelfs duikvluchten en nestelen ze in meer afgelegen gebieden.
In de zevende en achtste week hebben de jongen al alle noodzakelijke vliegtechnieken onder de knie en beginnen ze te communiceren met andere roofvogels en zelfs met andere volwassenen. Uiteindelijk zal er een breuk in het gezin komen, waarbij het kalf het nest volledig verlaat en aan zijn migratiebeweging begint.
De levensduur van deze soort kan 14 jaar worden in zijn natuurlijke omgeving. Het lijkt er echter op dat er een hoge sterfte onder volwassenen is, dus weinigen zullen zo lang kunnen overleven.
Behoudsstatus
Het grootste probleem van deze soort is de vernietiging van zijn leefgebied, dat wil zeggen dat bosbranden en veranderingen in landgebruik zijn grootste vijanden zijn. Momenteel is de bevolking echter stabiel gebleven, daarom zijn acties voor de zorg prioriteit.
Gelukkig is hij in Europa geclassificeerd als een zeldzame soort, met een ongunstige status (SPEC-3). Hierdoor kunnen beheerplannen worden overwogen die het voortbestaan van de soort ondersteunen.
De dwergarend is een vogel die indruk kan maken met zijn prachtige vlucht, en daarom zal hij bij sommige mensen waarschijnlijk angst inboezemen. Het v alt echter niet te ontkennen dat deze soort een belangrijke rol vervult voor de natuur. Om deze reden is de beste manier om van angst af te komen, deze grondig te kennen. De natuur is niet perfect, maar er zit schoonheid in haar imperfectie.
