De woestijnleguaan is een redelijk aan warmte aangepast reptiel, dat bestand is tegen ongelooflijk hoge woestijntemperaturen. Het is een middelgrote soort die zich snel over de grond kan verplaatsen, hoewel het ook een uitstekende jager is. Omdat het een territoriaal dier is, kan het ongelooflijke markeringen achterlaten om concurrentie af te schrikken.
De wetenschappelijke naam van deze soort is Dipsosaurus dorsalis en maakt deel uit van de Iguanidae-familie, die verschillende soorten leguanen groepeert. Van deze dieren wordt erkend dat ze ectotherm zijn, daarom worden ze meestal in warme omgevingen gezien. Blijf lezen en leer meer over deze leguaan: hij zal je zeker verrassen.
Woestijn Iguana Habitat
De verspreiding van deze soort komt voor in woestijngebieden ten noorden van Mexico en het zuiden van de Verenigde Staten. Om deze reden bewoont het grote delen van de Sonoran- en Mojave-woestijn, evenals delen van het schiereiland Baja California en verschillende eilanden in de Golf van Californië. Bovendien staat het bekend als nauw verbonden met de struik genaamd "La gobernadora" (Larrea tridentata).
Dit reptiel is bestand tegen zeer hoge temperaturen, daarom kan het op de heetste momenten van de dag tevoorschijn komen. Dit houdt in dat zijn leefgebied bestaat uit vlak en zanderig terrein, waarin hij zijn schuilplaatsen rond de vegetatie van de site creëert. Wat meer is, als de temperatuur da alt, kan het zich verstoppen in de nesten van sommige zoogdieren, om de kou te weerstaan.
Fysieke kenmerken
Deze leguaan is een dier dat 36 centimeter lang kan worden en zijn staart vertegenwoordigt het grootste deel van zijn grootte.Het lichaam van dit organisme is gedrongen en ovaal, met een glad uiterlijk, evenals een kleine kop. Zijn houding is typerend voor een reptiel, met zijn ledematen naar de zijkanten gestoken, waardoor hij bijna kruipend moet bewegen.
De kleuring van deze soort komt overeen met zijn omgeving en vertoont bleke grijstinten met enkele bruine patronen door zijn hele lichaam. Deze tonen zijn aanwezig bij zowel vrouwtjes als mannetjes en voegen een roze kleur toe aan hun buik, maar alleen tijdens het paarseizoen.
Bovendien hebben deze reptielen ook verschillende rijen schubben die over hun lichaam lopen en stabiele patronen op hun rug vormen.
Gedrag van de woestijnleguaan
Woestijnleguanen zijn dagactieve ectotherme dieren, dus ze zijn erg actief midden op de dag. Bovendien bereikt de temperatuur waarbij ze het meest actief zijn 40 graden Celsius, met een grens van 55 graden, wat hen fataal wordt.Om deze reden behouden ze hun temperatuur door naar koelere gebieden te gaan wanneer ze oververhit raken.
Het zijn geweldige klimmers en klimmers, omdat ze hun tijd besteden aan het zoeken naar voedsel of onderdak. Bovendien kunnen ze snelle hardlopers zijn, zo erg zelfs dat het soms lijkt alsof ze op twee benen lopen. Dit komt omdat ze het deel van hun hoofd omhoog houden, dus ze bewegen met een eigenaardige houding, vergelijkbaar met die van andere hagedissen.
Territoriaal
Deze reptielen zijn ook territoriaal, dus gebruiken ze agressief gedrag om hun concurrenten te ontmoedigen. Ze kunnen zichzelf opblazen, waardoor hun lichaam groter en breder lijkt, of zogenaamde push-ups uitvoeren, wat niets meer is dan push-ups. Bovendien kunnen ze fluorescerende vloeistoffen afscheiden, waarmee ze hun territorium afbakenen.
Uit een studie van de afdeling Biologie van de Universiteit van Californië is gebleken dat deze vloeistoffen eigenlijk feromonen zijn met ultraviolette fluorescentie.Er werd zelfs waargenomen dat deze leguaan deze afscheiding visueel kon detecteren, wat impliceert dat zijn gezichtsvermogen is aangepast om het licht te zien dat door deze markeringen wordt weerkaatst.
Reptielen die overwinteren
Omdat dit dier gewend is aan koud weer, moet het een winterslaapperiode doormaken om de winter te overleven. Dit proces start eind oktober en eindigt in maart. Voor de zekerheid graven ze dieper dan 50 centimeter de grond in, waar ze beschutting zoeken door gebruik te maken van de warmte van de grond.
Voedsel van de woestijnleguaan
Het dieet van deze leguaan is gebaseerd op het eten van scheuten, bladeren en wat fruit, dus het is een herbivoor organisme. Desondanks kan hij in sommige gevallen insecten eten, maar de bladeren vertegenwoordigen minstens 90% van zijn voedsel. Enkele van de planten die het consumeert zijn paardenbloemen, alfalfabladeren en vooral de gouverneur.
Reproductie van de woestijnleguaan
Deze reptielen zijn polygaam en domineren een territorium om te paren met vrouwtjes. Hiervoor trekken de mannelijke exemplaren de vrouwtjes aan door hun bekende push-ups. Ook vechten ze tegen andere mannetjes voor territoria. De beste plaats om te paren is in de struiken, waar de temperatuur wat koeler is, en daarom zijn dit de meest betwiste plaatsen.
Het mannetje van de soort plant zijn strategie om zijn partners aan te trekken. Hiervoor gebruikt het zijn dijbeenporiën, die worden gebruikt om feromonen achter te laten als gids voor zijn partners. Hij cirkelt in het zand en probeert zoveel mogelijk sporen achter te laten. Vrouwtjes zijn zelfs selectief, aangezien de kleur en vorm van het mannetje doorslaggevend zijn bij de beslissing om al dan niet verkering te accepteren.
Het broedseizoen begint in het voorjaar, gaat door tot halverwege de zomer.De maanden waarin de meeste paringen plaatsvinden zijn tussen mei en juni. Dit proces eindigt aan het einde van de zomer met het leggen van eieren, waarin elk vrouwtje slechts één nest van 2 tot 8 jongen zal leggen.
Deze leguaan biedt geen enkele vorm van ouderlijke zorg, dus zodra het vrouwtje haar nest graaft, zullen de jongen voor zichzelf moeten zorgen. Om dit te doen, maken de nieuwe moeders gewoon een gat in de grond, waar ze alle eieren in leggen en ze uiteindelijk bedekken om ze met rust te laten.
Behoudsstatus
Volgens de Internationale Unie voor het behoud van de natuur is dit reptiel geclassificeerd als een soort van de minste zorg. Dit is waarschijnlijk te wijten aan de weinige informatie die beschikbaar is over de bevolking, aangezien er geen tellingen zijn die aangeven of het risico loopt of niet. De vernietiging van zijn leefgebied en het gebruik ervan als huisdier kunnen echter ernstige risicofactoren zijn.
Een soort die het verdient om behouden te blijven
Misschien behoren deze reptielen meestal niet tot de meest charismatische, maar het zijn soorten die indrukwekkende eigenschappen kunnen hebben. Het vermogen van dit dier om bijvoorbeeld fluorescerende sporen achter te laten, is een van de meest indrukwekkende in het dierenrijk.
In feite zijn er nog steeds dingen die we niet weten over deze leguanen en misschien hebben ze meer geheimen te vertellen. Om meer te weten te komen over hun biologie, moeten we eerst leren om voor ze te zorgen en ze te respecteren.