Tigerfish is de naam die in het algemeen wordt gebruikt om te verwijzen naar een verscheidenheid aan zoetwatervissoorten van het geslacht Hydrocynus. Vanwege zijn wreedheid wordt de tijgervis beschouwd als het Afrikaanse equivalent van de Zuid-Amerikaanse piranha.
Soorten van het geslacht Hydrocynus worden gekenmerkt door grote, scherpe tanden, gespierde lichamen en kenmerkende "tijger" -strepen waarnaar ze zijn vernoemd. Vaak jagen deze roofdieren in scholen van meerdere individuen.
Afrikaanse tijgervissoorten
Het geslacht van vissen Hydrocynus behoort tot de orde Caraciformes en is endemisch in Afrika. Tot nu toe zijn zes bestaande soorten erkend: H. brevis, H. forskahlii, H. somonorum, H. tanzaniae, H. goliath en H. vittatus.
Elke soort varieert in de grootte van de volwassen vis. De kleinste soort, H. tanzaniae, heeft een maximale grootte van ongeveer 25 centimeter, terwijl voor de grootste, H. goliath, proefpersonen van 133 centimeter zijn gemeld.
Aan de andere kant is de meest voorkomende soort H. vittatus, die in heel Afrika en alle grote riviersystemen leeft. Er zijn drie andere soorten tijgervissen die gedijen op het Afrikaanse continent: Hydrocynus brevis (Soedan), Hydrocynus forskahlii (Noord-Afrika) en Hydrocynus tanzaniae (Tanzania).
De lokale bevolking in de buurt van het stroomgebied van de Congo, de enige thuishaven van de grootste soort tijgervis, H. goliath, noemt de reus M'Benga, wat 'gevaarlijke vis' betekent in een Swahili-dialect .
Hoe herken je een tijgervis?
Zonder twijfel is de Afrikaanse tijgervis de meest charismatische groep soorten die in zoetwaterecosystemen leven. Het zijn grote vissen met geel tot bloedrood getinte vinnen met zwarte achterranden en opvallende diepe staartbulten.
Een van de meest emblematische kenmerken zijn de grote, vooruitstekende en puntige tanden. Alle soorten hebben ook vervangende tanden die zijn ingebed in kassen in de kaakbotten.
Bovendien hebben tijgervissen donkere zijstrepen die van kop tot staart over hun lichaam lopen. Nu heeft elke soort enkele kenmerken die hem kenmerken. We laten je de kenmerken zien van de twee meest opvallende.
1. De meest verspreide en overvloedige soort is H. vittatus
Dit is de bekendste soort van het geslacht, en de op één na grootste. Zijn lichaam is langwerpig, slank en heeft een diep gevorkte staartvin.
De schubben zijn ook groot, iriserend, zilver en lijken ook een vleugje goud te hebben. Bij deze soort zijn de laterale donkere lijnen zeer goed gedefinieerd. Het aantal tanden is over het algemeen acht.
Distributief komen ze overal in Afrika voor in de rivieren Congo, Zambezi en Okavango, riviersystemen aan de kust ten zuiden van de Beneden-Zambezi en in het Tanganyikameer.
2. Hydrocynus goliath of goliath tijgervis: de grootste soort van het geslacht
Volgens rapporten zijn er exemplaren gedetecteerd van meer dan 1,5 meter (4,9 voet) en met een gewicht tussen de 50 en 70 kilogram. Hun tanden staan uit elkaar langs hun kaken. Elk van hen kan gemiddeld wel 2,5 cm groeien.
Wat de kleuring betreft, deze is vaak bleek bij jonge individuen. Zelfs bij volwassenen zijn de strepen op zijn lichaam heel subtiel of niet aanwezig, met een zilverachtige tint. Ook zijn hun vinnen bruin of bruin. Bij grote onderwerpen, wanneer de onderste staartvin langer is dan vijftien centimeter, is deze meestal rood van kleur.
Naast zijn prachtige formaat v alt hij op omdat het dorsale profiel van het hoofd recht is. Volgens zijn grootte, zijn gebit: hij heeft 12-20 tanden in de bovenkaak en 8-14 in de onderkaak. Deze woeste soort is een van de meest gewilde wildvissen in Afrika en is endemisch in het stroomgebied van de Congo.
Tijgervissen staan bekend om hun grote, scherpe tanden en het feit dat hun kaken een reeks vervangende tanden hebben, bedoeld om eventuele verloren of gebroken tanden te vervangen.
Dieet
Tijgervis is een woest roofdier dat niet kieskeurig is als het om eten gaat: hij v alt elk bewegend object aan dat kleiner is dan hijzelf. Sommigen geloven zelfs dat zijn activiteit verantwoordelijk kan zijn voor de vertraging in de soortvorming van Afrikaanse zoetwatervissen.
Het is gebruikelijk dat tijgervissen van vergelijkbare grootte in scholen jagen, terwijl de grotere alleen jagen. Ze zijn vaak te zien in een razernij van activiteit, jagend op kleinere vissoorten. Er is ook aangetoond dat ze kannibalen zijn.
Op basis van analyses van de maaginhoud is bekend dat tijgervissen de voorkeur geven aan prooien die kleiner zijn dan of gelijk zijn aan 40% van hun eigen lichaamsgrootte, hoewel er af en toe gedocumenteerd is dat ze grotere prooien vangen.
Instandhoudingsstatus van Tigerfish
Tijgervissen zijn van enorm ecologisch en economisch belang voor de regio. Het behoud van tijgervissen in hun Afrikaanse rivierhabitats is een prioriteit van veel maritieme autoriteiten.
De autoriteiten promoten momenteel de praktijk van vangst- en terugzettingsvisserij om de toekomstige overleving van tijgervispopulaties te verzekeren.
Volgens experts zijn de belangrijkste factoren die tijgervissen bedreigen: aantasting van het leefgebied, overexploitatie door visserijactiviteiten en milieuvervuiling.
Het succesvolle beheer van deze vis hangt af van onze kennis van deze soorten. Om dit te doen, moeten de moeilijkheden worden overwonnen die inherent zijn aan het verzamelen van gegevens op afgelegen locaties.
