De kegelslak is een langzaam bewegend roofdier, maar erg gevaarlijk. Het gebruikt zijn beste eigenschappen om voedsel te krijgen, zijn gif.webpstoffen. Ondanks het feit dat het een zwak en weerloos dier lijkt, is het de moeite waard om het te nemen. Wil je hem ontmoeten?
Kegelslakken behoren tot de familie Conidae, die ongeveer 19 geslachten en 1136 soorten omvat. Deze dieren zijn klein; ze kunnen echter zeer giftig zijn voor mensen. Als je meer over ze wilt weten, ben je op de juiste plek, want dit artikel is gewijd aan deze langzame maar onverschrokken roofdieren.
Kenmerken van de kegelslak
Deze weekdieren zijn zeedieren. Ze bewonen de tropische wateren van de planeet, tot 400 meter diep, in verschillende omgevingen. Ze hebben een grootte die kan variëren van slechts enkele centimeters tot 29 lang. Ze zijn solitair, met nachtelijke gewoonten, aangezien het 's nachts is dat ze op zoek gaan naar voedsel. Overdag verstoppen ze zich in het zand.
Een kenmerk dat opv alt aan deze weekdieren is hun versiering, omdat hun conische schelpen erg mooi en opvallend zijn voor verzamelaars.
Wat hun dieet betreft, deze slakken zijn behendige roofdieren, ondanks hun typische traagheid, vanwege het feit dat ze giftige gif.webpstoffen produceren om hun prooi te vangen. Deze zijn gevarieerd, waaronder wormen, schaaldieren, weekdieren en vissen.
Hoe jagen kegelslakken?
Coniden zijn onschuldig ogende ongewervelde dieren vanwege hun kleine formaat en langzame beweging. Desondanks zijn het gedurfde en dodelijke roofdieren, begiftigd met geavanceerde giftige apparaten.
giftig apparaat van de kegelslak
Alle slakken hebben een radula, dat wil zeggen een structuur bedekt met kleine chitineuze tanden en gebruikt om de substraten te schrapen en voedsel te krijgen. In het geval van de kegels is deze structuur echter aangepast met puntige en holle tanden die schieten als een harpoen. Ze zitten ook onder het gif.webp, wat het succes van de aanval garandeert.
Concreet bestaat het giftige apparaat uit een radulaire zak, waar de tanden worden gevormd; een bol of drijfgas en een kanaal waarin de gif.webpstoffen worden geproduceerd. Sommige auteurs vermelden dat biosynthese van gif.webp in de bol kan voorkomen.
Prooidetectie
Deze ongewervelde dieren vinden hun prooi dankzij de prikkels die een aanhangsel bereiken dat water pompt, de sifon. Van daaruit gaan ze naar het osphradium, een reukorgaan. Sommige soorten hebben ook oogstengels, maar hun zicht is over het algemeen slecht.Ze jagen ook 's nachts.
Jachttechnieken
Zoals we al zeiden, schieten deze slakken hun met gif.webp beklede harpoen naar hun slachtoffers en immobiliseren ze met de gif.webpstoffen zodat ze kunnen worden gevangen en opgegeten. Deze harpoen- of radulaire tand wordt door de slurf geschoten en wordt ook gebruikt om te vangen, aangezien de prooi wordt vastgebonden door de tand die is uitgerust met sterke stekels. Door de snelle werking van het gif.webp kan het slachtoffer worden geïmmobiliseerd.
Hoewel de harpoenstrategie het populairst is, is het niet de enige die er is. Sommige soorten, zoals de kegel van de geograaf (Conus geographus), slokken hun prooi op voordat ze het gif.webp door de radulaire tand injecteren. Ze doen dit omdat ze enkele componenten in het water afgeven die sensorische deprivatie en hypoglykemie veroorzaken. Verbindingen die verantwoordelijk zijn voor het verdoven van hun prooi, zodat ze deze kunnen inslikken.
Met de bovengenoemde strategie kun je meerdere vissen tegelijk opslokken, net zoals een visnet meerdere vissen vangt. Daarom wordt het een netwerk of netwerkoverspoeling genoemd.
Bepaalde giftige slakken slaan hun prooi en injecteren de stoffen in de weefsels, zonder ze vast te binden. Zo trekken ze hun proboscis in en wachten tot de gif.webpstoffen hun werk doen, op de loer liggend. Eenmaal geïmmobiliseerd, worden de slachtoffers verzwolgen.
Andere kegelslakken kunnen hun gif.webpstoffen gebruiken als een haak om wormen aan te trekken, omdat ze de feromonen nabootsen die ze tijdens de voortplanting produceren.
Snelheid
De prooi die wordt opgegeten door kegelslakken kan erg snel zijn, maar ondanks de typische traagheid van deze kleine dieren, is hun aanval snel en nauwkeurig. Naar schatting duurt het schot van de giftige harpoen slechts 1 milliseconde en tussen het uitdrijven en het contact met de prooi verstrijken er 250 tot 300.
Deze snelheden maken het een van de snelst bewegende levende wezens ter wereld, een ongelooflijk feit voor een slak.
Cone Snail Venom
Het gif.webp van deze slakken bevat veel verschillende verbindingen. Bovendien is het zeer variabel tussen verschillende soorten. Het bestaat uit eiwitten die conotoxinen of conopeptiden worden genoemd. De belangrijkste kenmerken van deze moleculen zijn de volgende:
- Ze hebben een hoge specificiteit.
- Ze kunnen kleiner zijn dan die aanwezig zijn in andere gif.webpfen (zoals slangen of spinnen), dus ze hebben een grotere verspreiding. Dit resulteert in snellere actie.
- Conotoxinen zijn redelijk stabiele moleculen, dankzij de disulfidebindingen die ze bevatten.
Sommige van deze stoffen kunnen effecten hebben op mensen, sommige veroorzaken een kleine steek, terwijl bepaalde soorten giftige kegelslakken verlamming en zelfs de dood kunnen veroorzaken.Een van de gevaarlijkste voor mensen is de geograaf (ook bekend als sigarettenslak), wiens effect ademhalings- en hartfalen kan veroorzaken.
Bovendien worden bepaalde verbindingen als waardevolle medicijnen beschouwd, omdat ze deelnemen aan pijnpaden, zoals het conopeptide ziconotide. Geïsoleerd van Conus magus en sinds 2004 goedgekeurd als intrathecaal pijnstillend middel. Andere gif.webpstoffen zijn ook gebruikt bij de behandeling van neurodegeneratieve aandoeningen.
Ondanks de onderzoeken en toepassingen van deze verbindingen v alt er nog veel te ontdekken, aangezien er naar schatting ongeveer 50.000 verschillende conopeptiden zijn en slechts 0,1% is gekarakteriseerd.
De kegelslak is een klein, langzaam bewegend dier, maar met groot evolutionair succes. Allemaal dankzij de aanwezigheid van een geavanceerd systeem voor de productie van gif.webp en het vangen van prooien, met snelle en ongeëvenaarde bewegingen.Op dezelfde manier zijn de gif.webpstoffen krachtige, dodelijke en echte farmacologische schatten, waarvan er nog veel moet worden ontdekt.
