Deze zoogdieren, de enige die kunnen vliegen, vliegen over de nachten terwijl ze zich oriënteren met hun beroemde echolocatie en overdag ondersteboven slapen. Er zijn verschillende soorten vleermuizen waarover je in dit artikel meer te weten kunt komen, afhankelijk van hun soort dieet: velen van hen zijn zeker verre van het typische idee dat mensen over deze groep hebben.
Er zijn meer dan 1000 verschillende soorten vleermuizen en ze spelen allemaal een fundamentele rol in het ecosysteem, of het nu gaat om het beheersen van insectenpopulaties, het bestuiven of het verspreiden van zaden. Als je deze gevleugelde zoogdieren wat beter wilt leren kennen, lees dan verder.
Soorten vleermuizen en hun kenmerken
Vleermuizen of chiroptera zijn een orde van placentale gewervelde dieren die is verdeeld in in totaal 18 families, met in totaal 1100 soorten (20% van de zoogdieren). Deze families zijn gegroepeerd in twee suborders:
- Megachiroptera: dit zijn grote vleermuizen die in tropische en subtropische gebieden van Afrika, Azië en Oceanië leven. Hun zicht en reuk zijn goed ontwikkeld in vergelijking met andere soorten en ze voeden zich met plantaardig materiaal, zoals fruit of nectar.
- Microchiroptera: deze onderorde omvat de kleinere vleermuizen, die niet afhankelijk zijn van hun gezichtsvermogen om zich te oriënteren omdat echolocatie voor hen voldoende is.
In dit artikel zie je echter verschillende vleermuizen gerangschikt naar hun eetgewoonten. De voeding van elk dier is een belangrijke sleutel om te zien hoe het zich heeft aangepast aan de omgeving waarin het leeft en hoe het bijdraagt aan zijn evenwicht.
Vleermuizen zijn de op een na grootste orde van zoogdieren, na knaagdieren.
Nectarietende vleermuis
Deze vleermuizen voeden zich met de nectar van bloemen die 's nachts opengaan. Om de sappige vloeistof te bereiken die hen leven geeft, hebben ze een scherp gevormde kop en een lange tong met spicules ontwikkeld. Het zijn geweldige bestuivers en staan wat dit ecosysteemwerk betreft op het niveau van insecten en vogels overdag.
Sommige van deze tropische bloemen hebben zelfs een bel die speciaal is ontworpen om de echo's van vleermuizen terug te laten komen en het voor hen gemakkelijker te maken ze te lokaliseren. Wanneer de vleermuis zijn kop naar binnen steekt om naar de nectar te reiken, vult hij zijn kop met stuifmeel en deponeert het op de volgende bloem. Dit is zonder twijfel een duidelijk voorbeeld van symbiose, aangezien beide partijen winnen.
vleesetende vleermuis
Het leefgebied van deze vleermuizen strekt zich uit van Zuid-Mexico tot Peru en Ecuador tot Midden- en Noord-Brazilië, Suriname, Guyana, Venezuela en het eiland Trinidad. In deze groep zit de grootste vleermuis in de Nieuwe Wereld, de spectrale vleermuis (Vampyrum spectrum), met een spanwijdte van bijna een meter met open vleugels.
Van alle soorten vleermuizen vormen carnivoren de kleinste groepen. Ze voeden zich met amfibieën, reptielen, kleine vogels en zoogdieren waarop ze 's nachts jagen en profiteren van de ongelooflijke onopvallendheid van hun vlucht.
Frugivorous Bat
Frugivore vleermuizen zijn meer afhankelijk van zicht en reuk om hun voedsel te vinden, aangezien ze zich overdag ook buiten hun nesten wagen. Als ze eenmaal een stuk fruit hebben gevonden dat ze lekker vinden, nemen ze het in hun mond en brengen het naar een andere zitstok, waar ze het consumeren.Door de zaden ver van hun boom van herkomst te laten vallen, spelen ze een belangrijke rol als verspreiders.
Een voorbeeld van deze groep is de Artibeus jamaicensis of Jamaicaanse fruitvleermuis. Tijdens de nacht kan hij tussen de 10 en 15 kilometer vliegen op zoek naar bomen om te eten, en als er een tekort aan is, gaat hij op zoek naar stuifmeel en kleine insecten als mogelijke energiebronnen.
Insectenetende vleermuis
Dit is de meest primitieve manier van voeren van vleermuizen. Insectenetende vleermuizen vliegen 's nachts op zoek naar insecten om te eten met echolocatie, dat wil zeggen met behulp van geluidsgolven die ze uit hun mond of neus uitzenden. Anderen blijven liever op een zitstok, luisterend naar de ongewervelde dieren die om hen heen bewegen, wachtend om ze te verrassen.
Sommige soorten nestelen bij honderden in grotten of schuilplaatsen en andere houden een winterslaap als het weer het toelaat.
Deze vleermuizen zijn geweldige bestrijders van insectenplagen in hun leefomgeving. Helaas kunnen ze, net als bloedzuigers, ook ziekten overbrengen via de insecten die ze eten, zoals hondsdolheid.
Bloedzuigende vleermuizen
Inspirerende legendes, deze vleermuizen voeden zich met bloed. Ze hebben een korte, conische snuit, lange vleugels die ze om zich heen wikkelen voor warmte tijdens de slaap, en fijne, scherpe tanden om de huid te doorboren. Ze worden ook wel "vampiervleermuizen" genoemd.
Zodra ze een gastheer hebben gevonden, kunnen deze zoogdieren erop landen of op de grond naderen (ze zijn behoorlijk behendig). Ze hebben het vermogen om plaatsen te detecteren waar bloed dichtbij de huid stroomt door middel van infraroodstraling. Als het gebied haar heeft, snijdt de vleermuis het met zijn tanden en maakt vervolgens een incisie om toegang te krijgen tot het bloed.
Het speeksel van deze vleermuizen bevat anticoagulerende stoffen die wurging van bloedvaten in de buurt van de wond voorkomen. Op deze manier stroomt er bloed uit de wond en kunnen ze deze vol oplikken.
Elke vampiervleermuis, ongeacht de soort, heeft ongeveer 2 eetlepels bloed per dag nodig om te overleven. Dit is ongeveer 60% van je lichaamsgewicht.
De bewoners van de nacht zijn bedekt met een sluier van mysterie die de meest fictieve nachtmerries voedt. Echter, in het licht van nieuwsgierigheid zijn soorten vleermuizen en andere dieren tegelijkertijd noodzakelijke wezens die ons vertellen hoe mooi het leven in volledige duisternis ook kan zijn.
