Er zijn veel curiositeiten over de rivierotter die je sprakeloos zouden maken, want deze dieren zijn fascinerender dan hun schattige uiterlijk. Hun ongelooflijke aanpassingen aan de omgeving waarin ze leven, verdienen minstens 7 secties om over hen te praten.
Daarom wijden we deze ruimte aan hen, waar je ze wat beter kunt leren kennen en je kunt verdiepen in de problemen waarmee ze worden geconfronteerd in deze door de mens gekoloniseerde wereld. Mis niets, want leren over hun aard is de eerste stap om voor ze te willen zorgen.
Soortkenmerken
De rivierotter (Lontra longicaudis) is ook bekend als de noordwestelijke otter, neotropische otter, waterhond, pisua of mallu-puma. Het is een dier uit de marterachtigenfamilie en behoort tot de onderfamilie Lutrinae.
Kan worden gevonden in oeverhabitats in een grote verscheidenheid aan bossen, maar ook in savanne, vlaktes en moerasgebieden, overal waar water in de buurt is. Het is inheems in Zuid- en Midden-Amerika, met name van Zuid-Mexico tot Uruguay en Centraal-Argentinië.
Hij is tussen de 50 en 130 centimeter lang en weegt tussen de 5 en 12 kilogram.
Nieuwsgierige aspecten van de rivierotter
Nu je een specifieker kader hebt voor de rivierotter, gaan we wat meer concrete en verrassende gegevens gebruiken. Houd een oogje in het zeil, want deze marterachtigen hebben je veel te vertellen.
1. Het zijn de dieren met de dikste vacht
Omdat ze niet veel vet hebben om ze tegen de kou te beschermen, ontwikkelen otters een dikke vacht om bestand te zijn tegen ijskoud rivierwater. Bovendien is het waterdicht, waardoor de vloeistof niet in de huid kan dringen.
2. Ze nemen zwemles
Het is duidelijk dat pasgeboren baby's moeten leren zwemmen, aangezien dit hun belangrijkste middel is. Hiervoor moeten ze echter lessen krijgen van hun moeders, die hen dwingen onder water te gaan door hun nek vast te pakken en er vervolgens een vlot van te maken zodat ze op hun buik rusten terwijl ze drijven.
3. Ze zijn eenzaam
In tegenstelling tot andere ottersoorten zijn rivierotters solitair. Een mannetje gaat alleen tijdens het broedseizoen op zoek naar een vrouwtje en ze zullen een dag samen doorbrengen om te paren. Daarna zal het vrouwtje alleen voor het jong zorgen.
4. Het is een bio-indicatorsoort
Een van de curiositeiten van de rivierotter is de ongelooflijke rol die hij speelt als bio-indicator voor de gezondheid van zijn leefomgeving. Zoals je weet, leiden ze een semi-aquatische levensstijl, dus ze zijn gevoelig voor veranderingen in het water en de verbindingen die het bevat.
Daarom neemt de sterfte onder otters toe wanneer rivierwater is verontreinigd met zware metalen, pesticiden of olie. Dit gebeurt niet alleen door direct contact met deze deeltjes, maar ook omdat filtervoedende organismen ze ophopen en uiteindelijk door deze marterachtigen worden ingenomen.
Het resultaat is dat de otters, wanneer ze vuil water ontdekken, verdwijnen op zoek naar betere. Met andere woorden, wanneer deze dieren in rivieren verschijnen waar ze nog niet eerder zijn gezien, betekent dit dat de gezondheid van de wateren is verbeterd.
5. Ze eten veel
Zwemmen en zoeken naar voedsel verbruiken veel energie. Aan deze kosten moeten we ook die van thermoregulatie toevoegen, die een sneller metabolisme vereist om warmte vast te houden in koude omgevingen, zoals in het water.
Om een gemiddelde lichaamstemperatuur van 37ºC te behouden, moeten otters tussen de 25% en 40% van hun gewicht per dag eten. Dit percentage neemt toe als het een zogende teef is, omdat ze niet alleen zichzelf moet onderhouden, maar ook melk moet produceren voor haar kalf.
6. Ze gaan 8 minuten mee in het water
Het is duidelijk dat otters zich beter in het water voortbewegen dan op het land. In feite hebben ze buiten een nogal slecht gezichtsvermogen omdat hun ogen bereid zijn om onder water te kijken, waar ze hun voedsel zoeken.
Maar bovendien moeten ze ook lange tijd onder water doorbrengen. Ze kunnen hun neusgaten en oren sluiten om beter te kunnen duiken, en ze kunnen maar liefst 8 minuten per keer hun adem inhouden.
7. Het is een soort die veel te lijden heeft onder menselijk handelen
Momenteel is de rivierotter (Lontra longicaudis) volgens de IUCN in de status Near Threatened (NT). Hoewel er nog genoeg volwassen exemplaren over zijn en de populaties niet versnipperd zijn, neemt het aantal otters elk jaar af.
De vernietiging van zijn leefgebied voor stedelijke bouw en industrie, evenals waterverontreiniging door dezelfde gebouwen, zijn de twee belangrijkste redenen voor de achteruitgang.Daarnaast hebben de wijziging van het land waarop ze leven en de klimaatverandering ook gevolgen voor de soort.
Hoewel verschillende gebieden zijn beschermd en de handel in deze dieren is gereguleerd, is er nog veel werk aan de winkel voordat hun aantal zich stabiliseert. Om deze reden dient praten over de curiosa van de rivierotter niet alleen om te entertainen en te onderwijzen, maar ook om empathie te ontwikkelen voor een van de meest achtergestelde wezens op aarde.
