Star Wars is de oorsprong van de naam die door onderzoekers is voorgesteld om de vleermuis met de "eeuwige glimlach" te definiëren, geïdentificeerd als Nyctimene albiventer. Wil je weten welke curiosa er over de yoda bat bestaan? We beschrijven ze hieronder.
De meest opwindende curiosa over de Yoda-vleermuis
Sinds zijn ontdekking in 2009, tijdens een wetenschappelijke expeditie door een van de tropische oerwouden van Papoea-Nieuw-Guinea, reisde het beeld van de yoda-vleermuis snel door digitale platforms en internetgebruikers besloten het zo te noemen, buiten de criteria om wetenschappers, ter ere van een van de meest gerespecteerde fictieve personages in het filmstelsel.
Haar imago en bijzondere kenmerken wekten enige bewondering bij de bevolking. Mis daarom de spannendste curiosa over dit dier niet.
1. Het is erkend als een officiële soort
Zoals een artikel gepubliceerd in 2008 door het Biological Journal van de Universiteit van Oxford bevestigt, werd de aanwezigheid van buisneusvleermuizen (Nyctimene) gebruikt om evolutionaire fenomenen en genetische relaties tussen Australisch en oosters te onderzoeken, en het werd geassimileerd dat het 1,5 miljoen jaar geleden was toen deze soort zich diversifieerde.
De gegevens van de genenboom onthulden echter ongelijksoortige gegevens die de taxonomie compliceerden. Nadat onderzoekers van de Universiteit van York zijn kenmerken hadden vergeleken met 300 andere exemplaren uit 18 musea over de hele wereld, is hij sinds 2017 erkend als een officiële soort, behorend tot de megachiroptera-familie, vanwege zijn zeldzaamheid.
2. Het is de blije vleermuis, een van de opvallendste curiositeiten over de joda-vleermuis
Geen wonder dat het is vermeld als een van de zeldzaamste dieren ter wereld. Wat hem in die zin onderscheidt van de anderen, is onder andere dat hij altijd lacht.
Dit heeft ertoe geleid dat experts het 'de vleermuis met de constante glimlach' noemen, of ernaar verwijzen met de regionale term hamamas, wat 'gelukkig' betekent in de Papoea-taal.
3. Door te eten help je het ecosysteem van tropische bossen
Het is opgenomen om hetzelfde gedrag te vertonen als andere fruitvleermuizen. In die zin is het bij het eten van fruit verantwoordelijk voor het verspreiden van de zaden door de tropische bossen. Dit helpt het ecosysteem in deze gebieden op de lange termijn in stand te houden.
Er is echter nog steeds een mysterie over hun dieet dat moet worden opgelost; omdat onderzoekers Vestjens en Hall (1977) insecten vonden in de magen van drie individuen van deze soort.
Bovendien, hoewel predatie nog niet is gemeld bij deze vleermuizen, is de waarheid dat hun vacht met gelige, oranje en zelfs groenachtige tinten ervoor zou zorgen dat ze onopgemerkt blijven in de tropische omgeving terwijl ze rusten.
4. Hij is te herkennen aan zijn grote ogen en fluitjes met zijn buisvormige neus
Het meest opvallende verschil van dit dier met zijn soort is dat, in plaats van zich te laten leiden door echolocatie (dat wil zeggen, door de emissie van gereflecteerde geluiden), de robuustheid van zijn kop het in staat heeft gesteld zeer grote ogen die hen helpen zich gemakkelijk te oriënteren.
Het is echter ook bekend dat hij tijdens de vlucht luide fluitjes kan laten horen dankzij zijn buisvormige neus, die hem ook onderscheidt van andere soorten vleermuizen. Daardoor rekken hun neusgaten uit en trillen ze wanneer het geluid wordt uitgezonden, en dit kan ook een aanpassing zijn aan hun eetgewoonten.
5. Het reproductiesysteem is nog steeds onzeker
Een van de andere mysteries die nog moeten worden opgelost, is de onwetendheid over het paringssysteem van deze vleermuizen. In die zin ontbreekt documentatie nog, maar de volgende mogelijkheden worden overwogen:
- Ze kunnen twee jaarlijkse broedseizoenen hebben: vroege winter en late zomer.
- Ze planten zich het hele jaar door voort.
Nowak beschreef in zijn boek Walker's Mammals of the World (1999) de vangst van zogende vrouwtjes in de maanden februari, mei en augustus. Ze kunnen voor het eerst zwanger worden op een leeftijd van 7 of 8 maanden en de zwangerschap duurt 4,5 tot 5 maanden. Daarna zou de lactatie nog 3 of 4 maanden doorgaan.
Al deze gegevens komen echter uit het grondgebied van Papoea-Nieuw-Guinea; het is dus niet uitgesloten dat het broedseizoen kan variëren op andere plaatsen waar deze soort is gevonden, zoals de Halmahera-eilanden, Banda- en Aru-eilanden, de Bismarck-archipel, de Molukken, de Admiraliteit en de Salomonseilanden, of de Kaap York Schiereiland in Australië.
Natuurlijke selectie verrast opnieuw met de verschijning van de vleermuis Yoda
Verschillende leden van dit geslacht, zoals beoordeeld door de IUCN Red List of Threatened Species in 2016, worden vermeld als minst zorgwekkend. Dit betekent dat ze bijna bedreigd, kwetsbaar en zelfs ernstig bedreigd kunnen worden.
Met al deze gegevens is het duidelijk dat de Yoda-vleermuis een zeldzaam dier is dat eens te meer de verschillen tussen sommige soorten en andere aantoont. Daarbij komt nog een kernvraag bij de evolutie van soorten: hoe ver kan de natuur reiken met haar proces van natuurlijke selectie?