Huiskatten zijn in staat om een breed scala aan verschillende vocalisaties te produceren. Deze variëren van het typische miauwen en spinnen tot luid gehuil waar hun verzorgers zich zorgen over kunnen maken. Een van de vreemdste geluiden die een kat kan produceren, is het gesis, dat meestal verschijnt wanneer het exemplaar zich bedreigd voelt.
Hoewel het een "gesis" wordt genoemd, is de realiteit dat deze vocalisatie van de kat meer klinkt als een gesis of het gesis van een slang. Op hetzelfde moment dat ze het geluid uitzenden, openen ze zelfs hun mond als teken van ongemak en als waarschuwing. Blijf deze ruimte lezen en ontdek meer over het kattenfluitje.
Hoe wordt kattengesis geproduceerd?
In tegenstelling tot miauwen of spinnen, wordt tijdens het sissen van katten geen nauwkeurige controle van de luchtuitlaat uitgevoerd. Aan het einde van hun adem ademen ze plotseling en krachtig uit om alle lucht uit hun longen te verdrijven, waarbij ze een laag geluid produceren dat de keel lijkt te "krabben" .
Het volume van deze vocalisatie hangt sterk af van de situatie die de kat doormaakt. Dit betekent dat je het zo zacht kunt maken als een fluistering, of een luid gesis kunt produceren dat je voogden zal verrassen. Alsof dat nog niet genoeg is, gaat het gesis van de kat ook gepaard met een veel voorkomende lichaamstaal, die uit het volgende bestaat:
- Mond open om hoektanden te laten zien en tong ingetrokken.
- Oren naar achteren.
- Rug gebogen en hoofd naar beneden.
- Haar overeind.
Zoals je kunt vermoeden, is de houding van de kat tijdens dit sissen een voorafgaande voorbereiding om te vluchten of aan te vallen. Als de bedreigende situatie niet stopt, is de kat klaar om zich met zijn poten af te zetten en een grote sprong te maken. Om deze reden wordt dit fluitje vaak geassocieerd als een waarschuwingssignaal voor zijn tegenstanders.
Is sissen hetzelfde als grommen?
Hoewel ze op elkaar lijken, is het sissen of sissen van een kat anders dan een grom. Tijdens het laatste kan het exemplaar zijn vocalisatie beginnen met zijn mond bijna gesloten en op een minimaal volume, maar het kan worden verlengd en zelfs schril worden. In tegenstelling tot sissen, houdt grommen niet in dat je een vlucht- of aanvalshouding aanneemt, maar dat je je positie vasthoudt en je voorbereidt om aan te vallen.
Waarom sist de kat?
Hoewel het waar is dat de meest voorkomende reden waarom een kat sist, is omdat hij zich ongemakkelijk voelt, zijn er ook andere situaties die dit veroorzaken. Een van de meest voorkomende oorzaken in de huiselijke omgeving zijn de volgende:
- Angst voor vreemden (dieren of mensen).
- Territoriale confrontaties.
- Angst voor vreemde situaties.
- Stress.
- Lichamelijke pijn.
- Bescherming van hun jongen.
Het sissen van katten is geen dreigend teken van een aanval, maar een verzoek om de situatie of actie te stoppen. Als dit bericht wordt genegeerd, kan het exemplaar ervoor kiezen om te vluchten om dekking te zoeken of om zijn aanvaller aan te vallen. In de meeste gevallen kiest de kat er echter voor om de confrontatie te vermijden en vlucht hij weg.
Is het normaal dat een kat sist?
Hoewel deze vocalisatie gebruikelijk is in het dagelijks leven van een kat, kan het simpele feit dat hij deze vaak uitzendt, betekenen dat er iets mis is in zijn omgeving. Opgemerkt moet worden dat de kat fluit om ontevredenheid, pijn of angst te tonen, dus het is belangrijk om te bekijken wat de oorzaak is om te proberen dit te verhelpen.
Anders kan het ongemak van het huisdier verergeren en een staat van chronische stress veroorzaken die zijn gezondheid aantast. Daarom is het beter om voorzichtig te zijn en aandacht te besteden aan de situatie om te proberen het probleem op te lossen.
Pasgeboren kittens sissen ook
Een ander relevant punt dat moet worden benadrukt, is dat kleine kittens tijdens de eerste levensmaanden dit sissende geluid vaker kunnen maken dan volwassenen. Deze gebeurtenissen zijn relatief normaal, omdat de moeder hen tijdens hun opvoeding leert zich te gedragen en te communiceren. Bijgevolg kan worden waargenomen dat ze de verschillende soorten katachtige vocalisaties "oefenen" met hun broers en zussen.
Maak je natuurlijk geen zorgen als je ze een beetje ziet 'vechten' voor of nadat ze fluiten, want op deze manier gaan ze met elkaar om en leren ze grenzen te stellen. Bovendien, als de "gevechten" te intens zijn, zal de moeder tussenbeide komen om ze te corrigeren en ze te leren samen te leven.Dit is ook een van de redenen waarom ze niet voor de leeftijd van 3 of 4 maanden van hun familie gescheiden mogen worden.
Katten hebben hun ruimte nodig
Een van de meest voorkomende redenen waarom een kat fluit, is vanwege het ongemak dat wordt veroorzaakt door hun eigen docenten. Dit kan gebeuren omdat ze gedwongen worden iets te doen wat ze niet willen, zoals een ander huisdier ontmoeten, vasthouden, wassen, nagels knippen of knuffelen.
Soms sissen ze alleen maar omdat ze zich overweldigd voelen of aan chronische stress lijden. Daarom moet u alert zijn op alle lichaamssignalen van het huisdier en voorkomen dat u het dwingt om dingen te doen die het niet wil. Geef hem zijn ruimte en respecteer zijn momenten van eenzaamheid. Als je kat tegen je sist, kun je het beste het volgende doen:
- Stop elke actie die je van plan was uit te voeren.
- Geef haar de ruimte en ga weg van de plek om haar te kalmeren.
- Zorg ervoor dat hij genoeg speelgoed, torens of holen heeft waar hij zich in kan verstoppen.
- Zodra hij besluit weer dichterbij te komen, maak dan geen plotselinge bewegingen en probeer hem aan te moedigen met positieve bekrachtiging (beloningen).
Waarschuwingsborden om rekening mee te houden
Zoals hierboven vermeld, fluiten katten van nature als reactie op verschillende situaties in hun dagelijks leven. Het is echter ook mogelijk dat er een gezondheidsprobleem is waardoor u zich bedreigd voelt en de aanwezigheid van deze vocalisatie aanmoedigt. Enkele waarschuwingssignalen waarmee in deze gevallen rekening moet worden gehouden, zijn de volgende:
- Constant fluiten zonder duidelijke reden.
- Verlies van eetlust.
- Apathie.
- Terugtrekking of drastische veranderingen in hun sociaal gedrag.
- Fluiten of agressie bij het aanraken van bepaalde lichaamsdelen.
- Gebrek aan activiteit.
Als je een of meer van de bovenstaande symptomen opmerkt, kun je het beste zo snel mogelijk een dierenarts raadplegen. Houd er rekening mee dat huiskatten de neiging hebben om hun aandoeningen vaak te verbergen, waardoor het erg moeilijk is om gezondheidsproblemen te identificeren. Breng hem daarom ter beoordeling naar de kliniek zodra je een afwijking in zijn gedrag ontdekt.
Het fluitje is een eigenaardige vorm van katachtige communicatie, dus het moet zeer zorgvuldig worden geïnterpreteerd voordat er enige betekenis aan wordt toegekend. Hoewel het in de meeste gevallen slechts een waarschuwing of verzoek aan u is om hem de ruimte te geven, kan het ook een waarschuwing zijn voor zijn gezondheid. Houd uw huisdier dus goed in de gaten en ga bij vragen gerust naar een specialist.
