Er wordt gezegd dat de hond de beste vriend van de mens is. Als we zo'n sterke uitdrukking hebben om naar onze viervoetige metgezellen te verwijzen, is dat omdat er een reden voor is. We zijn allemaal heel duidelijk dat Honden zijn onze beste vrienden in het dierenrijk, maar weet je waarom deze connectie te wijten is?
De oorsprong van honden
Er zijn nogal wat theorieën geformuleerd over de oorsprong van honden. De meest geaccepteerde onder wetenschappers van vandaag is degene die verklaart dat ze evolueerden van wolven dankzij menselijke nederzettingen. Toen mensen sedentair werden en hun eerste dorpen vormden, begonnen ze vuilnisbelten te genereren.
Deze afvalcontainers bestonden voornamelijk uit voedselresten die wolven aantrokken. De wolven die minder bang waren voor mensen slaagden erin om meer te eten dan de rest, omdat ze niet vluchtten toen mensen hen naderden.
Voor zijn deel, Mensen realiseerden zich al snel dat het een voordeel was om deze dieren in de buurt te hebben: ze waarschuwden hen wanneer er iets ongewensts de stad naderde en bovendien wisten ze hoe ze moesten jagen. Mensen hielden deze dieren dicht bij hun huizen en begonnen zich voort te planten.
De genetische veranderingen zouden niet lang moeten duren om te verschijnen: elke generatie waren de welpen minder agressief of bang, dus waren ze volgzamer. Bovendien werden ze al opgevoed door mensen: al snel waren ze geen wolven meer om primitieve honden te worden.
Zoals je kunt zien, honden zouden niet bestaan als er geen mensen waren. Hun evolutie was uitsluitend afhankelijk van mensen, die hen later ook genetisch in rassen selecteerden om hun volledige potentieel te benutten.
Hulp van honden
De geschiedenis van de mensheid zou heel anders zijn als er geen honden hadden bestaan, omdat ze ons hebben vergezeld sinds onze eerste nederzettingen. Toen de eerste huishondachtigen onder mensen leefden, begonnen we ze te reproduceren door hun beste eigenschappen te selecteren om ze aan onze behoeften aan te passen.
Zonder jachthonden zou het dieet en de overleving van mensen heel anders zijn geweest; op dezelfde manier gebeurt het met de waakhonden. Ze beschermden de steden en hun inwoners, zowel tegen wilde dieren als andere vijandige steden, in ruil voor een bord eten.
Naarmate onze behoeften evolueerden, deden onze collega's dat ook. Dat is bij iedereen bekend grote koningen en militaire leiders hebben altijd gezelschapshonden gehad. Hoewel de honden de wetten niet konden schrijven, stonden ze aan de zijde van degenen die beslissing, troost of steun nodig hadden om een land te leiden.
Deze evolutie heeft niet alleen hen getroffen. Het menselijk brein is ook op de een of andere manier veranderd.
Emotionele en chemische verbinding
Degenen onder ons die een huisdier hebben gehad, vermoedden het, maar een onderzoek uit 2015 van een Japanse universiteit bevestigt het: Kijken naar of interactie met een hond verhoogt het oxytocinegehalte in de hersenen. Oxytocine wordt ook wel het liefdeshormoon genoemd, omdat het een gevoel van rust en geluk geeft.
Dat wil zeggen, in termen van hersenchemie, het is genetisch bepaald dat we van honden houden, met hetzelfde hormoon dat moeders en kinderen, gezinnen en geliefden verenigt. Als we ook met dat dier omgaan en het toont ons genegenheid, dan ontstaan er emotionele banden die wetenschappelijk gemeten kunnen worden.
Mensen zijn geëvolueerd, van die vroege primitieve nederzettingen, om van honden te houden. Het is een chemische toestand waaraan we niet kunnen ontsnappen. Ten tweede, ze helpen geliefd te worden met hun goede karakter en gedrag.
Waarom Wanneer een hond naar zijn menselijke familie kijkt, gebeurt er iets soortgelijks als de mens in zijn hersenen: hij scheidt hormonen af die hem een gevoel van welzijn geven en geluk. Zowel honden als mensen hebben duizenden jaren geschiedenis gedeeld en zijn geëvolueerd om samen te zijn.
Het prachtige karakter van honden
Sinds die eerste wolven die niet bang waren voor mensen en bij ons bleven, zijn deze dieren veel veranderd, niet alleen fysiek. Honden hebben een uniek karakter binnen het dierenrijk: Ze zijn volgzaam, ze zijn zelfgenoegzaam en bovenal willen ze bij mensen zijn.
Een van de meest karakteristieke kenmerken is het karakter: je grootste beloning is de aandacht of goedkeuring van mensen krijgen ongeacht de offers die het kost. Geen enkel ander levend wezen heeft de moed om zich aan te passen aan onze samenlevingen en onze manier van leven. Niettemin, honden zijn tot alles in staat door aan onze zijde te staan.
Het dragen van een riem op straat en zichzelf alleen ontlasten op de tijden die we kiezen zijn twee grote routinematige offers die ze voor ons brengen. In extreme gevallen hebben we gezien hoe: honden riskeren en verliezen zelfs hun leven om hun families te beschermen. Het lijkt erop dat er niets is dat ze niet zullen doen om bij ons te zijn.
De hond die voor ons werkt
In feite is het karakter van honden zo spectaculair dat we beroepen hebben ontworpen die alleen zij kunnen doen. Na een goede opleiding, honden stemmen ermee in hun hele leven voor ons te werken, alleen in ruil voor genegenheid, voedsel en de voldoening om het goed te doen.
Alleen een therapiehond kan het comfort bieden dat degenen die zijn opgeleid om in ziekenhuizen of rechtbanken te begeleiden, bieden. Op dezelfde manier, de gidsen zijn een ongeëvenaarde hulp geworden voor blinden; naast alle specialisaties van hulphonden, variërend van mensen in een rolstoel of diabetici.
Enkele van de meest delicate politietaken worden uitgevoerd door honden: het opsporen van drugs of stoffen door geur hangt ervan af, maar ook de locatie van verdwaalde mensen en hun redding. Degenen die na natuurrampen mensen zoeken in het puin zijn berucht.
De hond is de beste vriend van de mens. We zijn al duizenden jaren bij elkaar, zo veel dat ons lichaam is veranderd om ons aan elkaar aan te passen. We voorzien ze van voedsel, comfort en veiligheid terwijl ze hun leven wijden aan het behagen en gelukkig maken van ons.
