De Graspieper, wetenschappelijk genaamd Anthus pratensis, is een zangvogel of zangvogel afkomstig uit West-Eurazië, Groenland en Noord-Afrika. Hij is vooral te herkennen aan de geluiden die hij maakt, die een meermaals herhaalde toegift zijn. Op dezelfde manier is zijn nummer scherp, snel en vrolijk. Ga verder in deze ruimte en ontdek alle aspecten van dit prachtige dier.
Kenmerken van Pipit
Met een gemiddelde lengte van 15 centimeter en een gewicht van 15 tot 25 gram is de pieper een kleine vogel die onopvallend van uiterlijk is, maar dapper opgaat in zijn omgeving.Het verenkleed heeft verschillende tinten, met een bruine rug versierd met patronen van zwarte strepen. De buik van zijn kant vertoont in de herfst een witte tint met enkele oranje flanken. Zijn vleugels zijn rond, zijn snavel is fijn en zijn staart lang, waarbij vooral zijn achterklauw benadrukt wordt, die lang en recht is.
Van aards en gezellig gedrag, dat wil zeggen, ze leven graag in groepen van meerdere individuen, er is geen duidelijk seksueel dimorfisme in de pieper. Wat het karakter betreft, heeft enig onderzoek echter aangetoond dat mannetjes agressiever worden tegenover hun soortgenoten in aanwezigheid van vrouwtjes.
Aan de andere kant is het een trekvogel die nestelt in het midden van Noord-Europa, Noordwest-Azië en Zuidoost-Groenland. Aan de andere kant brengt hij zijn winters door in Zuid-Europa, Noord-Afrika en Zuidwest-Azië. Deze transfers worden altijd in groep en in de nachtelijke uren uitgevoerd. Het heeft echter ook sedentair gedrag, dat wil zeggen dat het niet migreert, in landen als Nederland, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk.
Habitat en voeding
De pieper komt over het algemeen voor in de palearctische zone, die enkele regio's van Europa, Noord-Azië, Noord-Afrika en het Arabische schiereiland omvat. Het heeft een voorkeur voor het bewonen van open land zoals weiden, gewassen, akkers en weiden, altijd aanwezig op de grond en weinig op de bomen.
Zijn dieet bestaat uit insecten zoals spinnen, krekels of kevers, evenals enkele zaden die hij vooral in de winter consumeert. Daarnaast kan de pieper dankzij zijn fijne snavel ook de grond afspeuren naar enkele larven en wormen.
Afspelen
De broedperiode van deze soort v alt tussen de maanden maart en augustus. Hij bouwt zijn nest van droge bladeren, mos, korstmossen en droog gras. Hij brouwt het in de grond verscholen tussen de weilanden en bedekt het met verschillende kruiden. De pieper legt onder meer één of twee legsels in zijn voortplantingsperiode, met vier tot zes eieren per legsel.Het vrouwtje broedt ze 15 dagen uit en als ze eenmaal uitkomen, blijven ze 14 dagen in het nest voordat ze zelfstandig gaan vliegen.
De relatie van de pieper en vee
De effecten van veehouderij op de populatie van fauna en flora in verschillende ecosystemen zijn uitgebreid bestudeerd en uitgewerkt in diverse onderzoeken. In het geval van de pieper, die geen onbekende is in deze situatie, kan het beheer dat kan worden gegeven aan grazende dieren de reproductieve dynamiek en overleving van deze soort in de verschillende regio's waar hij leeft, negatief of positief beïnvloeden.
De beste optie is gemengd vee
In het wetenschappelijke artikel Lage intensiteit, gemengde veebegrazing verbetert bijvoorbeeld de broedpopulatie van gewone insectenetende zangvogels, wordt bijvoorbeeld gesteld dat in veehouderijbedrijven waar een enkele soort wordt beheerd, zoals alleen schapen of alleen koeien , zijn de Pipit-populaties extreem laag.Als deze gemengde begrazingssoorten echter op hetzelfde perceel worden gebruikt, neemt het aantal piepers toe.
Dit komt omdat hoe groter het verschil tussen plantenetende soorten, hoe groter de heterogeniteit van de vegetatie zal zijn, dus het aantal insecten zal toenemen en er dus meer voedsel beschikbaar zal zijn voor piepers.
Ook het type uitbuiting is van invloed
Op dezelfde manier werden volgens twee studies gepubliceerd in het tijdschrift Biology letters, waarin de invloed van de dichtheid van grazende dieren op pieperpopulaties werd geanalyseerd, twee belangrijke bevindingen gevonden. Enerzijds kon worden vastgesteld dat de intensieve veehouderij, dat wil zeggen bedrijven met een groot aantal dieren per vierkante meter land, een negatieve invloed heeft op de voortplanting van piepers in deze ecosystemen.
Aan de andere kant hadden piepeepieren in intensieve systemen een kleiner formaat en minder uitkomst.Door het aantal grazende dieren op dezelfde percelen te verminderen, werden deze effecten echter omgekeerd, wat leidde tot een hogere reproductiesnelheid van de pieper en grotere eieren.
Concluderend, in de drie onderzoeken werd vastgesteld dat gemengde en laag-intensieve of semi-intensieve kuddes de beste optie zijn om pieperpopulaties in Europa, Azië en Afrika te behouden.
