Katachtige infectieuze peritonitis het is een ongeneeslijke en dodelijke ziekte die katten treft. Het wordt veroorzaakt door een virus genaamd feline coronavirus, dat onder normale omstandigheden niet meer problemen veroorzaakt dan diarree. In zeldzame gevallen muteert het virus echter in een geïnfecteerde kat en veroorzaakt het a feliene infectieuze peritonitis. Het virus dringt dan binnen en groeit in een van de soorten witte bloedcellen, macrofagen, en als reactie veroorzaakt het immuunsysteem een intense ontsteking in de weefsels. De afloop van deze ziekte is over het algemeen fataal.
Overdracht en infectie
Overdracht van het kattencoronavirus komt veel voor, vooral op plaatsen waar grote groepen katten bij elkaar zijn, zoals pleeggezinnen of asielen. Het virus overgedragen door inademing of inslikken, uitwerpselen zijn de meest voorkomende bron van overdracht, hoewel geïnfecteerde voedselborden of kleding ook een mogelijke bron van besmetting zijn.
Katten die het coronavirus dragen, zullen geen andere symptomen hebben dan diarree, tenzij het virus muteert en infectieuze peritonitis bij katten veroorzaakt. De kans om deze ziekte te krijgen neemt toe met: katten met een verlaagde immuunfunctie, evenals zeer oude en zeer jonge katten.
Hoe ziet de ziekte eruit en welke symptomen vertoont deze?
Katachtige infectieuze peritonitis kan zich in twee vormen manifesteren: de uitbundige of natte vorm en de niet-uitbundige of droge vorm. Beide vormen zijn dodelijk, maar uitbundig komt vaker voor en vordert sneller dan niet-uitbundig.
Effusieve of natte vorm
De uitbundige of natte vorm is de meest acute presentatie van de ziekte. De invasie en ontsteking van macrofagen veroorzaakt schade aan de bloedvaten die hun vocht verliezen. Deze vloeistoffen kunnen de buik (waardoor deze opzwelt) of de borstholte (pleurale effusie) overstromen, wat ademhalingsmoeilijkheden, gewichtsverlies, verlies van eetlust, koorts, geelzucht en diarree kan veroorzaken.
Sommige vormen van de ziekte hebben inflammatoire laesies in de ogen of in het zenuwstelsel, wat leidt tot veranderde zicht- en gedragsproblemen, een wankele gang of tremoren. Deze vorm van peritonitis is meestal snel vooruitgang, dodelijk afloopt.
Niet-uitbundige of droge vorm
De niet-uitbundige of droge vorm is de chronische manifestatie van de ziekte. In dit geval veroorzaakt de macrofaagplaag een ontsteking van de neurale weefsels en vertonen de katten neurologische symptomen, zoals moeite met lopen, hoofdtrillingen, toevallen en hun ogen bewegen van de ene naar de andere kant, in plaats van op een punt te focussen.
Naast deze symptomen kunnen vage klinische verschijnselen optreden, zoals verlies van eetlust, gewicht, koorts, diarree en de vacht gaat er dof uitzien. Je kunt ook geelzucht presenteren, dat wil zeggen; de binnenkant van het ooglid wordt geel, de neus van de kat wordt bleek en geel, de iris wordt bruin en er kunnen zelfs bloedingen en hartkloppingen in het oog optreden.
Hoe wordt deze ziekte gediagnosticeerd?
Een extra complicatie die aan deze ziekte wordt toegevoegd, is dat het erg moeilijk te diagnosticeren is, omdat het klinische symptomen vertoont die erg lijken op die van andere ziekten. De definitieve diagnose is alleen post mortem of incidenteel mogelijk door middel van een biopsie, hoewel er zeer uitzonderlijke omstandigheden moeten zijn om feliene infectieuze peritonitis te diagnosticeren door middel van biopsie.
Als er wat vloeistof in de pleuraholte, buikholte of beide verschijnt, is een van de meest bruikbare tests de: analyse van de vloeistof. Een röntgenfoto of echografie zal zeer nuttig zijn bij het detecteren van kleine hoeveelheden vloeistof in de holtes. Deze vloeistof lijkt meestal dicht en bleek van kleur en zal een grote hoeveelheid eiwit en weinig cellen bevatten.
De aanwezigheid van vocht in de buikholte bevestigt de diagnose van infectieuze peritonitis bij katten niet, omdat er andere ziekten zijn die dit symptoom kunnen vertonen. Als echter vocht zich ophoopt in zowel de buikholte als het borstvlies, is de diagnose van infectieuze peritonitis bij katten zeer waarschijnlijk. Onderzoek naar deze ziekte is essentieel, want gezien het feit dat katten die eraan lijden over het algemeen worden geëuthanaseerd, is dat niet het geval absoluut essentieel dat het kan worden onderscheiden van andere behandelbare aandoeningen.
