De meeste dysplastische honden worden geboren met normale heupen, maar hun genen, of mogelijk andere factoren, zorgen ervoor dat de zachte weefsels rond de gewrichten zich abnormaal ontwikkelen, waardoor een subluxatie ontstaat, wat de scheiding van de twee heupbeenderen is. Dysplasie kan bilateraal zijn; zowel de rechter- als de linkerheup aantasten.
Symptomen
Honden van alle leeftijden kunnen heupdysplasie krijgen. Als uw puppy vijf maanden oud is, heeft hij waarschijnlijk pijn en veel ongemak na het sporten. Als huisdieren niet worden behandeld, kunnen ze na verloop van tijd stoppen met lopen.
De symptomen van heupdysplasie worden gekenmerkt door het feit dat wanneer honden lopen of rennen ze een verandering in hun gang vertonen. Vertoon stijfheid en pijn in de achterbenen na inspanning. Ze kunnen ook moeite hebben met traplopen. Sommige dieren worden slap en velen zijn minder bereid deel te nemen aan dagelijkse activiteiten, zoals wandelen. Naarmate de ziekte vordert, verliezen de meeste honden spiermassa en hebben ze zelfs hulp nodig bij het opstaan.
Honden van grote rassen zijn erg vatbaar voor het oplopen van deze ziekte. In die zin hebben rassen zoals Duitse Herder, Rottweiler, Duitse Dog, Labrador, Golden Retriever en Sint-Bernard een hogere incidentie. Deze anomalie kan ook voorkomen bij middelgrote rassen en zelden bij rassen die als klein worden beschouwd.
Obesitas kan ook de ernst van de ziekte verhogen bij dieren die genetisch gevoelig zijn. Een andere factor die de incidentie kan verhogen, is de snelle groei van puppy's tijdens de eerste levensmaanden.
Aan de andere kant kan een dieet met te veel of te weinig calcium ook een nadelig effect hebben op de heupontwikkeling van uw hond. Een andere reden kan te veel zijn oefening, vooral in die rassen die enige genetische incidentie hebben.
De De diagnose heupdysplasie bij honden wordt gesteld door een volledig lichamelijk onderzoek en een reeks röntgenfoto's te combineren.
Hoe wordt heupdysplasie behandeld?
bestaan verschillende chirurgische procedures beschikbaar om heupdysplasie te behandelen, afhankelijk van de leeftijd van de hond, lichaamsgrootte en de ernst van de gewrichtsdegeneratie.
Een behandeling om deze ziekte te bestrijden heet Drievoudige bekkenosteotomie. Het wordt gebruikt bij jonge honden, jonger dan 10 maanden. De procedure bestaat uit het chirurgisch breken van de bekkenbotten en het opnieuw uitlijnen van de heupkop en het acetabulum en het corrigeren van de subluxatie van de heupkop. Deze operatie is zeer succesvol, hoewel het meestal wat duur is.
Een minder ingrijpende chirurgische ingreep voor de behandeling van heupdysplasie wordt Juvenile Pubic Symphysiodesis genoemd.. Deze operatie smelt voortijdig twee bekkenbotten samen, waardoor de andere botten zich normaal kunnen ontwikkelen. Dit verandert de hoek van de heupen en verbetert het gewricht, waardoor de kans op artrose wordt verkleind.
Een vroege diagnose is essentieel, aangezien de procedure moet worden uitgevoerd voordat tekenen van artritis beginnen te verschijnen en voordat het dier de leeftijd van 20 weken bereikt.
Ander De behandeling is een totale heupprothese. Deze procedure elimineert degeneratieve veranderingen en verlicht gewrichtspijn. Bij een operatie wordt het bestaande gewricht verwijderd en vervangen door een kunstgewricht of prothese. Om voor deze procedure in aanmerking te komen, moet het dier de skeletrijpheid hebben bereikt. Als beide heupen moeten worden vervangen, moet het huisdier drie maanden rusten. Deze operatie is meestal ook succesvol en enigszins duur.
De medische behandeling van heupdysplasie is sterk verbeterd dankzij de introductie van een aantal nieuwe medicijnen. Omdat het een voornamelijk erfelijke aandoening is, er zijn geen producten op de markt die de ontwikkeling ervan belemmeren. Door een goed dieet, lichaamsbeweging, supplementen of ontstekingsremmende medicijnen kunnen pijn en ziekteprogressie echter worden verminderd.
Om heupdysplasie te voorkomen, zijn onderzoekers het erover eens dat selectief fokken moet gebeuren, dat u uw heupen heeft laten certificeren, zeggen de specialisten, waardoor de incidentie van dit type ziekte aanzienlijk kan worden verminderd.
