Dieren die dwangmatig delen van hun lichaam likken. Dit is het belangrijkste kenmerk van acrale dermatitis bij honden. Het gebied bevindt zich meestal op de benen en ze likken zichzelf totdat ze wonden toebrengen.
De non-stop likactie zorgt ervoor dat de huid van het dier ontstoken raakt. Geleidelijk kan het getroffen gebied verharden. De haarzakjes en apocriene klieren (die verantwoordelijk zijn voor zweten) breken uit elkaar. Er kunnen ook bacteriële infecties optreden.
De behandeling van deze aandoening is over het algemeen vrij lang en ongemakkelijk, zowel voor het huisdier zelf als voor zijn eigenaren. Zodra de diagnose echter is bevestigd, moet deze tot het einde zonder onenigheid worden gevolgd.
Symptomen en factoren die leiden tot het ontstaan van deze ziekte
Het belangrijkste symptoom van acrale dermatitis bij honden is dat het dier dwangmatig en onvermoeibaar likt. In sommige gevallen wordt de actie van de tong aangevuld met beten van gemiddelde tot grote intensiteit.
Het uiterlijk van wonden kan in korte tijd zichtbaar worden (slechts uren). Het is ook mogelijk dat vanaf het moment dat het dier de gewoonte aanleert tot de eerste laesies zichtbaar worden, enkele weken verstrijken.
De oorsprong van deze pathologie is van verschillende aard:
- Jeuk veroorzaakt door allergieën voor omgevingsfactoren of door het eten van bepaalde voedingsmiddelen.
- Bacteriën, schimmels, parasieten of mijten die inwerken op de lagen van de dermis.
- De stekende werking van sommige insecten.
- Trauma's aan de gewrichten (breuken), die meestal gepaard gaan met veel pijn.
- Uiterlijk van artritis.
- In sommige gevallen kan het te wijten zijn aan de manifestatie van kanker.
- Hormonale stoornis.
- Psychologische factoren, zoals obsessief-compulsieve stoornis bij honden (OCS).
- Stress, verveling of angst.
- Stereotypie (herhaalde acties van sommige dieren, nutteloos. Honden opgesloten in besloten ruimtes of in opvangcentra hebben meer kans om aan deze aandoening te lijden).
Rassen en genetische problemen
Tot dusver is de relatie tussen genetische factoren en het optreden van vleselijke dermatitis bij honden niet definitief vastgesteld. Maar statistisch gezien zijn sommige rassen meer vatbaar voor deze anomalie.
De meeste aangetaste honden zijn grote exemplaren:
- Duitse herder.
- Golden retriever.
- Spaanse Mastiff.
- Deense dog
- Labrador retriever.
- Dobermann pinscher.
Diagnose en behandelingen
De overgrote meerderheid van de getroffen eigenaren van gezelschapsdieren gaat naar de dierenarts als de ziekte al vergevorderd is. Dit maakt het vak van de specialist uiterst moeilijk. Niet alleen om de diagnose vast te stellen, maar ook bij het bestellen van de te volgen behandeling.
Wanneer de arts voor het eerst een monster met duidelijke wonden evalueert, kan hij de volgorde van verschijnen van de symptomen niet bepalen. Het is noodzakelijk om erachter te komen of het likken is begonnen als gevolg van een aantal verwondingen, of omgekeerd.
Om onnodige complicaties te voorkomen, eigenaren die hun hond dwangmatig betrappen, moeten ter plaatse naar de dierenarts gaan. Hetzelfde geldt voor degenen die constant natte poten van hun huisdieren opmerken.
Aangezien gevallen van acrale dermatitis bij honden door verschillende factoren worden veroorzaakt, kunnen de maatregelen worden gevarieerd. Alvorens een behandeling te kunnen voorschrijven, moet de specialist precies weten wat de oorzaak van de ongunstige aandoening is.
Controle van symptomen
In het begin worden de symptomen aangevallen: Voorkomen moet worden dat de hond zichzelf likt en op deze manier kunnen de wonden genezen. In die zin kan de Elizabethaanse halsband worden gebruikt zodat de hond de getroffen gebieden niet kan bereiken. Een verband kan ook worden aangebracht om blessures te beschermen.
Maar de enige manier om dit gedrag uit te roeien is door de triggerfactor volledig te elimineren. Of het nu fysiek, omgevings- of psychologisch is.
Wanneer het beeld van acrale dermatitis bij honden is bevestigd, zijn andere specialisten nodig. Idealiter zouden ten minste een veterinaire dermatoloog en een hondenetholoog toezicht moeten houden op de evaluatie van de patiënt.
Hoe acrale dermatitis bij honden te voorkomen?
Alle honden en hun eigenaren moeten de strengste normen van hygiëne en netheid volgen. Het is essentieel om de incidentie van bacteriën, schimmels, mijten of parasieten te verminderen. Het is ook belangrijk om stress en plotselinge veranderingen in de routines van huisdieren te vermijden.
Rassen zoals de golden retriever of boxer hebben veel lichaamsbeweging nodig om alle energie die ze van binnen dragen af te voeren. Als ze dat niet kunnen, zullen ze zich niet alleen vervelen, maar ook extreem angstig worden.
Andere rassen, zoals de Duitse herder, hebben meer nodig dan alleen lopen, rennen en springen. Ze hebben ook hersenspelletjes nodig om te ontspannen en weg te komen van de eentonigheid.
